Heimilisritið - 01.11.1957, Blaðsíða 9

Danslagafexlar
TVÖ EIN í TANGÓ
(Tango for two. Texti: L. Gnðmundss.)
(Erla Þorsteinsdóttir Syngur f>etta lag á
Odcon-plötu nr. DK 1428)
Birt með leyfi Fálkans h.f.
Æ, þeir leika tangó
þennan torvelda dans,
og þarna sé ég hann Svein
koma brosandi til mín,
en tangóspor hans
varla tekið fær nein.
Ef ég þykist ekki sjá hann,
þá er til hann taki aðra sem
er æfðari mér.
Nei, hann býður mér upp
og hinar hiakka til að sjá
hvernig fer.
Við stígum tangó tvö ein.
Og í tangó jafnast enginn piltur
neitt á við Svein.
Ég staulast stirðfætt og sein;
ef ég steypist ekki á kollinn,
er það tilviljun hrein.
Fyrst eitt skref fram,
svo aftur eitt.
Ég aðra eins raun
hef aldrei þreytt.
Og ekki batnar enn um sinn.
Tra-la-la-la, tra-la-la-la,
tra-la-la-la, tra-Ia . . . þar fór
víst skóhællinn minn.
Nú heyrist hlátur og vein,
það er Halla, sem á röndum
hefur löngum elt Svein.
Og henni er mæða og mein
að sitja og horfa á okkur
dansa tangó tvö ein.
En við Sveinn stígum dansinn
sem hljómlistin sé eingöngu
ætluð oss tveim.
Og hann hvíslar örlágt:
Heyrðu, fæ ég svo á eftir að
fylgja þér heim.
Ég verð auðvitað að láta sem ég
hafi alls ekki heyrt né skilið
hvíslingar hans,
þótt ég vildi raunar helzt við færum
heim strax eftir þennan
örlagadans,
Við stígum tangó tvö ein,
og 1' tangó jafnast enginn
piltur neitt á við Svein.
Ég yrði samt ekki sein
að sýna onum að ég vil ekki
lausakaup nein.
Nú — eitt skref fram,
svo aftur eitt,
nú gekk það eins
og ekki neitt.
Þá kemur það sem kvíði ég mest. 1
Tra-la-la-la, tra-Ia-la-la,
tra-la-la-Ia, — nei, sjáum til
mér tókst það eins og öðrum bezt.
Nú heldur hló ekki nein.
Og Halla sér að duga ekki framar
glott eða vein.
Og að ég ein á hann Svein, —
að við stígum eftir þetta
okkar tangó tvö ein.
HEIMILISRITIÐ
7