Fréttatíminn - 25.05.2012, Blaðsíða 17

arionbanki.is – 444 7000
Fræðslufundur um
Frjálsa lífeyrissjóðinn
Arnaldur Loftsson, framkvæmdastjóri sjóðsins og Marinó Örn Tryggvason, forstöðumaður
í eignastýringu Arion banka, fjalla um Frjálsa lífeyrissjóðinn. Fundurinn verður haldinn í Arion banka,
Borgartúni 19, þriðjudaginn 29. maí kl. 17:30. Allir velkomnir.
Kynntir verða þeir valkostir sem sjóðurinn býður sjóðfélögum.
M.a. verður fjallað um:
• Uppbyggingu sjóðsins
• Ávöxtun og fjárfestingarleiðir
• Þjónustu við sjóðfélaga
• Sérstöðu sjóðsins sem er erfanleiki -
hlutdeild afkomenda
í skyldulífeyrissparnaði
Fundurinn stendur yfir í um klukkustund. Léttar veitingar í boði.
Skráning er á arionbanki.is
Frjálsi lífeyrissjóðurinn hefur verið í fararbroddi lífeyrissjóða allt frá stofnun 1978 enda eru um
43 þúsund Íslendingar sjóðfélagar. Lögð hefur verið áhersla á góða þjónustu og ávöxtun en eignir
sjóðsins eru um 110 milljarðar. Sjóðurinn er opinn þeim sem hafa frjálst val um í hvaða lífeyrissjóð þeir
greiða skyldulífeyrissparnað og er jafnframt opinn öllum sem leggja fyrir í viðbótarlífeyrissparnað.
ulu sambandi við hann en ég veit
að minnsta kosti að hann er giftur
víetnamskri konu í Kanada og þau
eiga tvær dætur sem eru ef til vill
fimm og átta árum yngri en ég. Ég
veit ekki hvort þær vita af mér en
ég frétti af þeim þegar ég var um
sjö ára. Frænka segist halda að
hann hafi sagt þeim frá mér en ég
þori ekki að treysta því.“
Önnu segist mikið langa til að
hitta þær. „Mig langar að sjá hvern-
ig þær líta út. Ég hef ekki einu sinni
séð myndir af þeim og veit ekki
hvað þær heita. Mig langar að vita
hvort dætur mínar líkjast þeim eða
hvort þær líkjast mér. Mig langar
til að þekkja þennan hluta af mér.
Mamma á engar myndir af pabba.
Hún reif þær allar þegar þau hættu
saman, hún var svo reið. Í fyrra,
þegar ég fékk yfir mig þennan
þorsta eftir því að fá að kynnast
fjölskyldunni minni betur, fór ég
í gagnabanka á tímarit.is og fann
nokkrar myndir af honum. Þar
er ein mynd þar sem hann horfir
svona niður og er mjög líkur mér.
Þegar ég sá þess mynd fannst
mér að ég yrði að fá að hitta þessa
manneskju. Ég er með símanúmer-
ið hans og hef horft á það heillengi.
Ég ætla mér einhvern tímann að
gera eitthvað en er rög við það. Ég
er ekki einu sinni viss um að konan
hans viti af mér og ég myndi ekki
vilja gera þetta að einhverju drama.
Þó svo að ég sé alveg meðvituð um
rétt minn gagnvart föður mínum
ætla ég mér ekki að gera honum
erfitt fyrir.“
Hún segist ekki viss hvernig hún
eigi að nálgast hann. „Ég komst
nýlega að því að hann skuldar
stórar upphæðir í meðlag og það
getur verið hluti af skýringunni á
því hvers vegna hann hefur ekkert
samband. Hann gæti verið hrædd-
ur við afleiðingarnar. Ég hef velt
því fyrir mér hvort ég eigi að hafa
samband við Tryggingastofnun og
biðja fólk þar að sjá aumur á mér
og hjálpa mér að finna út úr þessu
með skuldina hans svo það verði
að minnsta kosti ekki að þvælast
fyrir okkur ef ég skyldi hafa sam-
band við hann. Ég myndi allavega
ekki treysta mér í nein samskipti
öðruvísi.“
Ætlar til ömmu í Víetnam
„Í bili ætla ég að láta mér nægja að
heimsækja ömmu mína í Víetnam.
Það er spennandi tilhugsun því
ég veit að hún er mjög spennt að
hitta mig. Hjá henni býr líka yngsta
systir pabba sem ég hlakka mikið
til að kynnast. Ég er sögð mjög lík
henni og hlakka til að sjá hvernig
hún lítur út.
„Ég var reið í mörg ár en þegar
ég hætti að vera reið varð ég dofin
og spurði ekki neins. Ég spáði
ekkert í pabba minn í mörg ár og
hætti að spyrja frænku um hann.
Hún hafði samt alltaf talað um að
ég þyrfti að koma með til Víetnam
og hitta ömmu en ég var tilfinn-
ingalega dofin gagnvart því þangað
til ég eignaðist dætur mínar. Þá
gerðist eitthvað.“
„Það var fyrir rúmu ári að þetta
helltist allt yfir mig. Ég finn það svo
sterkt þegar ég horfi á þær hvað
mig þyrstir í þessi tengsl. Eldri
dóttir mín er ljóshærð og bláeygð
og ber engin merki þess að vera
af víetnömskum ættum. Ég fór að
hugsa hvað það væri sorglegt ef
þær myndu aldrei tengjast þessari
arfleifð sinni sem er samt svo stór
hluti af okkur. Ég velti því jafn-
vel fyrir mér hvort ég ætti að taka
upp nafnið hans pabba og þær
líka þannig að það væri tengingin
okkar. Einhvern veginn þá þyrmdi
yfir mig að ég væri full af alls konar
tilfinningum sem væru að þvælast
fyrir mér sem ég hafði ýtt til hliðar
í tilfinningadeyfð og áttaði mig á
því að ég yrði eitthvað að gera í því.
Fyrsta skrefið er að fara að hitta
ömmu í Víetnam.“
Íslenskur heimildakvikmyndagerðarmaður komst á snoðir um
sögu Önnu og hafði samband við hana með það fyrir augum að
gera heimildarmynd um það þegar hún fer í heimsókn til ömmu
sinnar í Víetnam í fyrsta skipti. Anna stefnir að því að fara með
eiginmanni sínum, tveimur dætrum og föðursystur sinni. Einn-
ig eru synir frænkunnar að velta því fyrir sér hvort þeir eigi að
fara með. „Þeir voru mjög ungir þegar þeir komu til Íslands og
hafa bara einu sinni heimsótt Víetnam síðan. Börnin þeirra hafa
aldrei farið,“ segir Anna. „Nú er verið að vinna að því að reyna
að fá styrki til þess að gera myndina og ég er að reyna að vinna í
því að fá alla fjölskylduna hér á landi til að koma með.“
Heimildamynd um heim-
sóknina til Víetnam í bígerð
Anna stefnir að því að fara með fjölskyldu sinni til Vietnam.
Ljósmynd/Nordic Photos/Getty Images
viðtal 17 Helgin 25.-27. maí 2012