Fréttatíminn - 25.05.2012, Blaðsíða 48

Tilefni til að vígja tilboðsgrillið
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Hvítasunnuhelgin er um það bil að
ganga í garð, þriggja daga helgi og
fyrsta ferðahelgi sumarsins. Enn höld­
um við í mánudagsfríið, hversu lengi
sem það svo verður því fréttir bárust af
því á dögunum að Danir, frændur okk­
ar, hefðu skotið niður tvo frídaga, upp­
stigningardag og annan dag hvítasunnu.
Reikningsglöggir menn sjá að þjóðar­
framleiðsla þeirra mun aukast nokkuð
við þetta.
Menn hafa lengi rætt þessa frídaga
og sýnist sitt hverjum. Látum vera með
frídagana sem halla sér að helgunum.
Það er fínt að eiga þriggja daga helgi,
endrum og eins. Flest vinnum við allt of
mikið og veitir ekki af svolítilli slökun.
Þeir frídagar sem lenda í miðri viku eru
annars eðlis, eins og fimmtudagarnir
að vori, sumardagurinn fyrsti og áður­
nefndur uppstigningardagur. Víða setja
þeir vinnuferli í uppnám og kalla sums
staðar á enn meiri vinnu og það fram
á kvöld. Ýmsum hefur dottið í hug að
skutla þessum dögum upp að næstu
helgi. Það auðveldi fyrirtækjum skipu­
lagningu starfs og skapi alþýðu manna
um leið betra frí. Þetta hefur þó ekki náð
fram að ganga.
Ég verð að viðurkenna að örlítið er ég
farinn að ryðga í fermingarfræðslunni
en þykist þó muna að uppstigningardag­
ur sé fimmtudagurinn fjörutíu dögum
eftir páska. Þrátt fyrir það held ég að
það sé ekkert tiltökumál að halda upp á
hann degi síðar, það er að segja á föstu­
degi. Þeir sem kunna illa við svo róttæka
breytingu geta notað fimmtudagskvöld­
ið, þegar þeir koma heim úr vinnu. Allir
fá svo þriggja daga frí. Sumardagurinn
fyrsti er síðan íslensk uppfinning, ef ég
veit rétt. Hann er fyrsti dagur Hörpu,
hins fyrsta af sex sumarmánuðum í
gamla norræna tímatalinu. Þar segir
einfaldlega: „Sumardaginn fyrsta ber
alltaf upp á fimmtudag á tímabilinu
frá 19. 25. apríl, það er að segja fyrsta
fimmtudag eftir 18. apríl.“
Af hverju þarf hann endilega að vera
á fimmtudegi þegar föstudagurinn bíð­
ur beinlínis eftir honum? Það er ekki
eins og sumarið gangi í garð þennan
fimmtudag. Það er yfirleitt kalt í veðri
um eða upp úr miðjum apríl og því alveg
eins hægt að dúða sig og börnin í skrúð­
göngu á föstudegi eins og fimmtudegi.
Þeir sem áfjáðastir eru í sumarið geta
bakað pönnsur þetta fimmtudagskvöld
í Hörpubyrjun og skipst á sumargjöfum.
Hinir bíða slakir til föstudagsins – og
allir ná sér í þriggja daga helgi.
Það er heldur ekkert garantí fyrir því
að veður sé gott um hvítasunnuhelgi,
sem ýmist hittir á maí eða byrjun júní.
Íslensk ungmenni á seinni hluta liðinn­
ar aldar létu það þó ekki á sig fá heldur
streymdu út úr bænum í tjaldútilegur.
Það var áður en fjöldi fjölskyldna eignað­
ist upphitaða ferðavagna. Þessar hátíðir
voru því oft með kuldalegu yfirbragði
en þátttakendur deyfðu sig gegn kulda­
bola með hæfilegu sukki og stundum
meira en það svo fullorðnir jesúsuðu
sig. Flestir komust þó lítt skaðaðir frá
þessum orgíum, ef frá er talið kvef, hæsi
af kulda og söng og eilítil blöðrubólga
enda kulsamt að pissa úti
þegar hann er á norðan
í maí.
Veðurútl it ið f yr ir
hvítasunnuhelgina nú
er hins vegar bærilegt, ef
treysta má langtímaspám
þegar þessi orð eru sett á
blað. Á laugardegi verður vindur af
suðvestri og hitinn frá 7 stigum að 20,
hlýjast á norðausturhorninu. Íbúar og
gestir þar geta rifið sig úr, að ofan að
minnsta kosti. Hann verður vestlægari á
sunnudaginn, samkvæmt sömu spá, og
hitinn frá 8 stigum að 18, hlýjast á suð­
austurhorninu. Á mánudaginn, annan
í hvítasunnu, er gert ráð fyrir hægum
vindi um land allt. Víða verður bjart og
rúsínan í pylsuendanum er að það verð­
ur hlýtt.
Það mun því fara vel um þá sem tjalda
um helgina, svo ekki sé minnst á hina
sem eiga hlýju ferðavagnana. Það væs­
ir ekki um þá á áfangastað þegar þeir
setjast niður, skutla í sig einum köldum
og draga fram nýja Weber­grillið sem
þeir keyptu í Bauhaus á tilboði, opnun­
arhelgina.
Hvítasunnuhelgin er fyrst fjórtán
ferðahelga sem bíða Íslendinga, ef tald­
ar eru helgarnar í júní, júlí og ágúst.
Kannski er ekki raunhæft að tala
um verulegt flandur síðast í
ágúst þegar farið
verður
að
skyggja á ný og krakkarnir byrjað­
ir í skólanum. Þó getur verið gam­
an að skjótast í ber og fylla frysti­
skápinn af andoxunarefnum svo við
höldum fjörinu þegar haustar að og
vetur gengur í garð.
Þeir sem nenna ekki að trekkja
ferðavagninn í gang nú um helgina,
eða blöskrar bensínverðið, halda
sig heima. Það er heldur ekki
slæmur kostur enda Evróvisjón­
söngvakeppnin í sjónvarpinu. Þá
efna margir til samkvæmis, vígja
líka nýja tilboðsgrillið sitt, syngja
og tralla með evrópskum dægur­
lögum, skammast yfir vondum tón­
listarsmekk þeirra þjóða sem gefa
Íslandi ekki stig og stíga trylltan
dans ef Danir, helstu vinir okkar í
keppninni, splæsa á okkur tólf stig­
um, „douze points“.
Þó er ekki á vísan að róa í þeim
efnum. Maður veit ekki hvernig það
fer í dönsku þjóðina að hafa misst
frídag um hvíta­
sunnuhelgina,
vitandi það
að við höld­
um enn í
okkar.
A ð vera kennari eru for­réttindi. Ég ber ekki aðeins virðingu fyrir
kennurum, ég dáist af þeim. Í
mínum huga er ekkert starf jafn
göfugt og mikilvægt. Fyrsta dag­
inn minn sem löggildur kennari
kom ég heim í hálfgerðu upp­
námi. Ég var hrædd. Dauðhrædd
um að valda ekki því mikilvæga
hlutverki sem ég hafi tekið að
mér. Ég hafði tekið 25 nem­
endur í mínar hendur. Ég upplifði
skyndilega að ég bæri ábyrgð
á meiru en hugur minn gæti
meðtekið. Ég kæmi til með að
hafa áhrif á öll þessi börn og fram­
tíð þeirra. Þetta var ekki eins og
hvert annað verkefni sem ég hef
hingað til tekist á við. Ef ég klúðr­
aði einhverju í skólanum var það
mitt mál. Enginn annar en ég sjálf
sem tapaði á því. Sama má segja
um önnur störf sem ég hef unnið
við. En ef ég klúðraði þessu, ef ég
gerði raunveruleg mistök í þessu
starfi þá væri ég ekki bara að
klúðra málunum fyrir sjálfri mér
heldur 25 öðrum einstaklingum.
Ég var með dýrmætustu eign for­
eldra í höndunum og það 25 for­
eldra. Ég vissi alltaf að kennara­
starfið væri mikilvægt en minn
fyrsta dag í kennslu raunverulega
upplifði það.
Umræða um kennarastarfið hef­
ur oft verið neikvæð og einkennist
gjarnan af staðhæfingum á borð
við: „Kennarar eru alltaf í fríi“
eða: „Kennarar vinna ekki neitt“.
Kennarastarfið hefur breyst mikið
síðustu ár og hugsanlega er þekk­
ing á starfinu og umfangi þess oft
takmörkuð. Kennarinn er ekki að­
eins fræðari, miðlari þekkingar.
Kennarinn þarf að vera fær um að
sjá það besta í nemendum sínum,
sjá möguleika þeirra og hjálpa
þeim að finna leiðir til að nýta þá
til hins ítrasta. Kennarinn þarf að
koma til móts við ólíkar þarfir,
getu og áhuga. Hann kennir ekki
aðeins að lesa, skrifa og reikna.
Hann eflir samskiptahæfni, borg­
aravitund, tilfinningaþekkingu,
sjálfsþekkingu, siðferðisvitund,
gagnrýna hugsun og allt annað
sem einstaklingur þarf að hafa
fram að færa til að lífsgæði hans
og velferð verði sem best. Kenn­
arastarfið er vissulega mikilvægt
starf og ætti að njóta virðingar
sem slíkt. Til þess að aðrir geti
borið virðingu fyrir kennarastarf­
inu er nauðsynlegt að kennarar
geri sér sjálfir grein fyrir mikil­
vægi sínu og beri virðingu fyrir
sjálfum sér sem kennurum.
Sjálfsvirðing kennara er vissu­
lega mismikil. Ætla má að flestir
kennarar sem sinna starfi sínu af
alúð og njóta þess beri virðingu
fyrir sjálfum sér í starfi. En það
er ekki nóg að við séum stolt af
starfinu og álítum það mikilvægt
ef við höldum því svo fyrir okkur
sjálf. Við þurfum að bera höfuðið
hátt og efla jákvæða og faglega
umræðu um starfið. Verum stolt
af því að við skulum treysta okkur
til að vera þeir einstaklingar sem
hugsa um og mennta fjársjóð sam­
félagsins og framtíð; börnin okk­
ar. Berum virðingu fyrir starfinu,
dáumst af samkennurum okkar og
okkur sjálfum. Tölum um starfið
við aðra, segjum frá því hvernig
og hvenær við upplifum að starf­
ið beri árangur, hrósum hvert
öðru, hrósum okkur sjálfum, ver­
um stolt af því að vera kennarar.
Brosum framan í heiminn, fram­
an í börnin og framan í þá sem
segja: „Já kennari, ertu þá ekki
bara alltaf í fríi?“ Svörum slíkum
ásökunum með stolti: „Ég er sann­
arlega ekki alltaf í fríi. Vinnan á
hug minn allan oft á tíðum utan
vinnutíma. Ég vinn mér inn fyrir
mínu fríi með auka vinnustundum
vikulega og endurmenntun yfir
veturinn. Þar sem ég vinn að mínu
mati eitt mikilvægasta starf sam­
félagsins og legg mig alla fram við
að leysa það sem best af hendi og
koma æsku landsins og börnunum
þínum sem best til manns, finnst
mér ég svo sannarlega eiga sum­
arfrí skilið eins og aðrir, eða hvað
finnst þér?“
Sigrún Erla Ólafsdóttir
kennari í Álfhólsskóla
Starf kennara
Verum stolt af því
að vera kennarar
40 viðhorf Helgin 25.-27. maí 2012