Læknablaðið - 01.12.1948, Blaðsíða 18

92
L Æ K N A B L A Ð 1 Ð
eða er um það bil að fá dia-
betes. Áriðandi er þvi að van-
rækja ekki serologiskar rann-
sóknir.
Coomb’s próf.
Eí' grunur leikur á þvi, að
barn fæðist með liæmolytiskan
sjúkdóm er fljótlega liægt að
finna livort svo sé með því að
athuga blóð úr naflastrengnum
(eða seinna úr barninu). Blóð-
korn barnsins eru þvegin
vendilega og síðan sett í 5%
saltvatnsþynningu saman við
liæfilega þynnt anti-lniman-
gloBulin-serum, sem unnið er
úr kaninum. Ef Rh-mótefni er
til staðar í barninu loðir það
eins og hjúpur við rauðu hlóð-
kornin og gefnr agglutination
með þessu serum. Þetta er
fljótlegasta og öruggasta að-
ferðin til að ganga úr skugga
um hvort um meðfædda
hæmolysis sé að ræða.
Meðferð á börnum, sem
fæðast með hæmolysis.
Engin aðferð er þekkt, sem
getur bjargað fóstri in utero
frá afleiðingum af liæmolytisk-
um áhrifum móðurinnar. Oft
getur verið ástæða til að gera
parlus præmaturus, venjulega
þá í 37.—38. viku, en auðvitað
þarf i öllum slíkum tilfellum
að gera serologiskar rannsókn-
ir á hlóði móðurinnar og at-
huga allar aðstæður gaumgæfi-
lega. Ef konan hefir áður fætt
sjúkt barn, verður að búast við
að næsta barn verði einnig
sjúkt, og ekki unnt að gera ráð
fyrir öðru el' faðirinn er DD.
Sérstaklega er þó nauðsyn-
Iegt að fylgjast með barninu
frá fæðingunni. Blóð er tekið
úr v. umbilicalis og látið í þurt
antikoagulerandi efni, oxalat
eða heparin og sent til rann-
sóknar. Með Coomhs prófi er
l'Ijótlegt að sjá hvort barnið
hafi Rh-mótefni í hlóði sínu og
jafnframt er blóði strokið út og
litað til að ganga úr skugga um
erythroblastosis.
Ef barnið 'fæðist með liæmo-
lytiskan sjúkdóm, er venjulega
hægt að lækna það með því að
transfundera í það blóði, sem
er RIiæ (cde/cde). Ekki er á-
vallt nauðsvnlegt að gefa
transfusion, því að sjúkdómur-
inn getur verið á svo lágu stigi,
að hann balni af sjálfu sér. En
ef barnið fæðist gult eða gula
sésl á því innan nokkurra
klukkustunda frá fæðingu, er
sýnilegt að veikin er á háu
stigi og þá cr ekki eftir neinu
að biða með blóðgjöfina.
Sömuleiðis ef hæmoglohin
barnsins er undir 80%, er það
órækur vottur um að barnið er
mikið veikt. Erythroblastæmi
er aftur á móti óáreiðanlegt
einkenni. Meiri hluti allra
barna með hæmolysis neona-
torum hefir sjúkdóminn á svo
háu stigi að þau þarfnast
transfusionar, ef þau eiga að