Læknablaðið - 01.12.1948, Blaðsíða 32

106
L Æ K X ABLAÖI Ð
broncliiectasis, liæmoptysis og
liæmolytisk anæmi, en sjald-
gæfari myocarditis og peri-
carditis. EnceiJÍialitis og men-
ingomyelitis hefir sézt i fá-
einum sjúklingum, bæði klin-
iskt og post mortcm, en telst
ekki til fylgikvilla.
Ef maður nú reynir að átta
sig á því, á bverju greining
þessa sjúkdóms, eða syndroms,
byggist, þá kemur í Ijós, að ekk-
ert einstakt þeirra einkenna,
sem liefir verið lýst, er ákvarð-
andi. Ennþá er greiningin að-
eins klinisk en ekki etiologisk,
og svo verður þar til orsökin
er fundin. Einstöku tilfellin er
erfiðast að greina, en maðm
er betur settur, þegar um far-
sótt er að ræða. bað sem einna
fyrst mun vekja atbygli er það,
að lungabólgan er ónæm fyr-
ir sulfonamidum og antibio-
tica. Væg lungnabólgueinkenni
við stethoskopi á lungum, en
greinileg bólgueinkenni á rönt-
genmynd, tiltölulega lágui
púlshraði, eðlilegur fjöldi hv.
blóðkorna og lítið blóðsökk
mun vekja athygli. Sömuleiðis
mun sýklafæðin i lirákanum
vekja athygli, ef hann er rann-
sakaður áður en meðferð er
hafin. Röntgenrannsókn á
lungum, endurtekin með stuttu
millibili, er mikilvæg stoð.
Aukning á kuldaagglutininum
i blóði og aukning á agglutin-
inum og precipitinum gegn
streptococcus MG, er mjög þýð-
ingarmikið einkenni, og er
sums staðar álitið sérkenni.
Gallinn er sá, að þessi einkenni
í blóðinu verða jákvæð tiltölu-
lega seint, og ennfremur, að
ekki er liægt að reikna með
þeim nema hjá röskum lielm-
ingi sjúklinganna. Við greiri-
inguna g'ela komið til mála
nærri allir sjúkdómar sem
valda einkennum frá öndun-
arfærum. Það vrði of langt mál
að lelja þá alla upp liér og
hvernig J)eir eru greindir. En
á ]>að skal minnzt aftur, að
engir Jjessara sjúkdóma valda
jafn mikilli aukningu á kulda-
agglutininum og agglutininum
gegn streptococcus MG og v.
1. b. Þessi einkenni, ásamt end-
urtekinni röntgenrannsókn á
lungum eru Jjví sterkustu sloð-
irnar undir sjúkdómsgreining-
unni.
Meðferðin er symptomatisk.
Sulfonamid, antibiotica rönt-
gengeislar og reconvalescent
serum hafa engin áhrif á gang
sjúkdómsins.
Flestir ná sér fljótt, en ráð-
legt er að Jjeir sem hafa verið
Jjungt haldnir liggi i 1 til 2
vikur eftir að hiti er fallinn og
liefji ekki vinnu of fljótt.
Ekki eru önnur ráð til Jiess
að hindra útbreiðslu sjúkdóms-
ins en þau sem eru böfð við
aðrar farsóttir.
Heimildir.
1. Björn Sigurðsson & Theódór