Læknablaðið - 01.12.1948, Blaðsíða 38

112
L .! •: K X A B L A i) I 1)
stöðu þessari, sem læknar eiga
að gegna framvegis, og þar eð
þeir áttu að vinna sjálfstætt að
lieilbrigðiseftirlitinu (sbr. um-
rætt samkomulag og væntan-
lega samþykkt Alþingis!) og
jafnframt vera ráðunautar
bæjarstjórnar í heilbrigðismál-
um, þótti rétt að marka gagn-
vart almenningi þessa breytingu
á stöðunni með nýju stöðuheiti.
Eðlilegast og beppilegast var að
breyta nafninu þegar, áður en
skrifstofan yrði opnuð, til þess
að komast hjá óþarfa ruglingj
og misskilningi meðal almenn-
ings og til þess að spara ónauð-
synlegan kostnað, sem nafn-
breytingu síðar meir yrði sam-
fara. Þetta mælti með, en hvað
mælti á móti? Hvers vegna
ræðst B. J. svo harkalega á
bæjarstjórn Reykjavíkur fyrir
þetta?
Loks veitist B. J. að mér fyr-
ir, að hafa tckið við „óauglýstu
embætti“, og hann bendir stjórn
Læknafélags lslands á, að bún
bafi átt að gera mig félagsræk-
an fvrir tiltækið! Ekki mátti
minna gagn gera. Þrátt fyrir að
B. J. veit mæta vel, að á undan-
förnum árum befur fjöldinn
allur af læknastöðum (þ. á. m.
stöður, sem teljast verða til að-
alstarfa) raunverulega verið
veittar án auglýsinga, J)á vakn-
ar hinn heilagi vandlætari í
bonum fyrst, þegar stöðu minni
er breytt. Ég skal ekki fjölyrða
meira um þetta atriði, en aðeins
skýra B. .1. frá, að stjórn L. 1.
befur á svipaðan bátt og bon-
um verið einkennilega starsýnt
á mig og mína stöðu og dró
bvorttveggja fyrir læknaþingið
s. 1. sumar. Eftir umræður á
tveim fundum var svofelld til-
laga samþykkt með 27 sam-
hljóða atkv.:
* B *
„Vegna fram kominna um-
mæla í gréinargerð og til-
lögu félagsstjórnarinnar í
j)essu máli, lýsir fundurinn
því yfir, að hann telur
framkomu Jóns Sigurðs-
sonar í málinu á engan hátt
ámælisverða, með því að’
fundurinn lítur svo á, að
bér sé fremur um breyt-
ingu en um nýtt embætti
að ræða“.
B. J. hefur með grein sinni
sýnt mjög svo virðingarverðan
ábuga fyrir beilbrigðismálum
Beykjavíkur, sem, eins og allir
vita, þurfa margvíslegra um-
bóta við, þrátt fyrir að það
skipulag er ríkjandi, sem B. J.
lofar mest. Óneitanlega befði
samt verið fróðlegt að fá að
beyra, hvernig umbótatillögur
B. J. hafa reynzt í héraði bans.
Frumvarp það, sem hér hefur
verið rætt, sýnir ekki aðeins,
að bæjarstjórn Reykjavíkur er
kunnugt um, að heilbrigðiseftir-
litinu er ábótavant, heldur sýn-
ir það einnig, að bæjaryfirvöld-
in liafa fullan bug á að bæta
það.