Bændablaðið - 08.05.2013, Qupperneq 7

Bændablaðið | Miðvikudagur 8. maí 2013 7
„Það var að minnsta kosti lítið
sofið, þannig að það hljóta að vera
meðmæli með námskeiðunum,“
segir Árni Sigurlaugsson, bóndi
í Villingadal, en hann var einn
fjölmargra bænda sem sóttu
Nautgriparæktarskóla Búgarðs í
apríl. Hjónin í Villingadal, Árni og
Guðrún Jónsdóttir, fengu sérstaka
viðurkenningu fyrir áhuga og
góða mætingu; Árni mætti alltaf
en Guðrún missti einn tíma úr.
Nautgriparæktarskólanum lauk
formlega með athöfn á Greifanum á
Akureyri og var þátttakendum boðið
upp á matarmikla gúllassúpu og
súkkulaðiköku sem borin var fram
með vel útilátnum rjómaskammti.
Góð þátttaka
Sigríður Bjarnadóttir ráðunautur
hafði umsjón með Nautgriparæktar-
skólanum og segir hún að skólinn
hafi verið þannig settur upp að hvert
bú hafi verið skráð til leiks og síðan
hafi fólk getað mætt eftir því sem
hentaði og áhugi var fyrir hverju sinni,
þannig að 1 til 3 komu frá hverju búi í
hvert sinn. Um var að ræða ræða röð
námskeiða sem sett voru upp í 8 skipti
og náðu yfir eitt ár. Efnistökin eru að
sögn Sigríðar afmörkuð í hvert skipti
og snúa beint að því sem bændurnir
fást við í sínu daglega starfi. Þá var
fléttað inn í umfjöllun hverju sinni
með hvaða hætti bændurnir geti nýtt
sér þær upplýsingar sem fyrir liggja
um bú sitt – og þeir eru að skila/skrá
hvort sem er – til að meta stöðu sína.
Alls eru tæplega 160 kúabú í rekstri
á Búgarðssvæðinu, þ.e. í Eyjafirði
og Suður-Þingeyjarsýslu, og tóku
fulltrúar frá rúmlega fjórðungi þeirra
þátt í Nautgriparæktarskólanum.
Áhugavert og gagnlegt námskeið
„Þetta átti alveg fullan rétt á sér, mér
þótti þetta áhugavert,“ segir Árni í
Villingadal. Mörg og fróðleg erindi
voru flutt í skólanum og telur hann
að þau muni gagnast honum vel til
framtíðar litið, „en það á auðvitað
eftir að koma í ljós hvort maður fari
eftir öllu sem þarna kom fram“. Hann
segir að farið hafi verið yfir allt sviðið,
öll helstu atriði er varða umönnun
og umhirðu nautgripa og hvaða
gögn nýtist til að leggja mat á stöðu
hvers bús fyrir sig. Meðal þess sem
farið var yfir var beit og fóðuröflun
mjólkurkúa, fóðrun á mjaltarskeiði,
uppeldi nautgripa og kynbætur svo
eitthvað sé nefnt.
Hagstæðar vindáttir í vetur
„Við teljum okkur hafa grætt vel á
því að sækja þennan skóla og hann
á fyllilega rétt á sér,“ segir Árni, en
í Villingadal eru 20 kýr í fjósi og um
150 kindur. Snjólétt hefur verið svo
framarlega í Eyjafirði í vetur en Árni
segir vindáttir hafa verið bændum þar
hagstæðar, norðanáttin nái ekki með
góðu móti að gera usla svo framarlega.
„Við höfum verið mjög heppin, það
liggur við að maður skammist sín
þegar fréttir berast af baráttu annarra
bænda við óhagstæð náttúruöfl. Við
erum líka þokkalega birg af heyi, ég
held að það muni sleppa til hjá flestum
hér á svæðinu í kringum okkur,“ segir
Árni. /MÞÞ
ður en fram
verður haldið með
kveðskapinn frá
Aratungu sem birtist
í síðasta þætti neyðist ég til að
koma að örlitlu erindi. Þannig
er að í síðasta Bændablaði birtist
hvassyrt ádeilugrein eftir Indriða
Aðalsteinsson á Skjaldfönn.
Indriði leggst þar með lúalegum
hætti á framsóknarmenn. Viðbrögð
urðu enda mikil og gleðigrunn við
skrifum Aðalsteins, og höfðu sumir
er í hann hringdu uppi áform um
málsóknir, ellegar í það minnsta
afsökunarbeiðni ellegar bragarbót
af hálfu Aðalsteins. Nú er það ekki
algengt að Aðalsteinn á Skjaldfönn
sýni iðrun, svona almennt séð, en
hefur hann þó haft samband við
þáttarstjórnanda og óskað þess
að koma á framfæri friðar- og
„leiðréttingarlimru“ og friðmælast
þannig við framsóknarmenn:
Mér býður við röfli og relli
og rita því limru í hvelli:
Það er Framsókn að þakka
á Lagarfljótsbakka
að ormurinn dó ekki úr elli.
En nú verður framhaldið kveð-
skap frá Aratungu þar sem
Vinir Tungnarétta stóðu fyrir
kveðskaparkvöldi þann 8. mars
sl. Nú birtist úr framlagi þeirra
Sigurjóns frá Skollagróf og
Þórðar Pálssonar á Blönduósi.
Sigurjón fór mikinn og afgreiddi
norðanmenn svona almennt og
afdráttarlaust:
Dável geta þeir dottið í‘ða,
að drífa sig heim er mesta bras.
Norðanmenn þeir roggnir ríða
þó reiðskjótinn sé að bíta gras.
Sigurjóni þótti Húnvetningar helst
til drjúgir yfir veðurfari norður
þar:
Norðanmenn um það hafa hátt,
halda að þeir séu með fullu viti;
þó ofaní byggð sé orðið grátt,
er alltaf tuttugu stiga hiti.
Gorgeirinn í Húnvetningum gekk
alveg fram af Sigurjóni:
Umgengst ég þá allra síst,
-yrkja vísur grófar.
Flestir þeirra frændur víst
og frægir sauðaþjófar.
Hér vitleysingar verma bekki,
vita ekki muninn á stefni og skut,
því Húnvetningar hafa ekki
hundsvit á nokkrum sköpuðum
hlut.
Mikið var ort um hreinleika mat-
væla þetta kvöld. Sigurjón ætlar
sér að fara varlega mjög í fæðuvali
framvegis:
Nú vandlega er vegið og metið
hvort verði þess núna getið,
að komið nú sé
af kínversku fé
Hólsfjallahangiketið.
Kemur nú að þætti Þórðar
Pálssonar, sem gerðist nú gramur
mjög og orti til Sigurjóns:
Hefur þér tekist hér um bil
hegðunina að fela.
Þig hefur lengi langað til
að ljúga, svíkja og stela.
Og Magnús Halldórsson fékk
líka sitt:
Ég vildi geta valið mér
vini jafnt sem frændur.
Slæmt er að vera venslaður þér
og verða æru rændur.
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggd1@gmail.com
Líf og starf
MÆLT AF
MUNNI FRAM
Á
Nautgriparæktarskóla Búgarðs formlega slitið:
Efnistökin snúa beint að því sem bændur fást við í starfi sínu
Nautgriparæktarskóla Búgarðs lauk formlega með athöfn á Greifanum á Akureyri í lok apríl en m.a. voru afhentar viðurkenningar fyrir góða mætingu. Á
myndinni eru, frá vinstri: Steinþór Heiðarsson Ytri-Tungu, Árni Sigurlaugsson Villingadal, Laufey Skúladóttir Stóru-Tjörnum, Elín M. Stefánsdóttir Fellshlíð
og Sigurður Viðarsson, sem tók við viðurkenningunni fyrir hönd systur sinnar, Söru Hrannar Viðarsdóttur. Að auki voru þrír aðrir með fulla mætingu en
viðurkenningu fyrir áhuga og góða mætingu. Árni mætti alltaf en Guðrún
missti einn tíma úr.
frá rúmlega fjórðungi þeirra þátt í Nautgriparæktarskólanum.
Sigríður, umsjónarmaður skólans, á
spjalli við nemendur.