Læknablaðið - 01.08.1965, Qupperneq 26

54
LÆ KNABLAÐIÐ
amans truflist, þegar sjúkling-
ur svitnar mikið.
Helztu eitureinkenni.
Stundum fá sjúklingar á lit-
hiummeðferð strax á fyrsta
eða öðrum degi ógleði og niður-
gang. Er þá lyfjagjöf minnkuð
eða hæll í hili; batnar þá þessi
meltingartruflun á skömmum
tíma. Er lithiumgjöf þá aukin á
nýjan leik upp í hæfilega
skammta án óþæginda fyrir
sjúklinginn, því að það er eins
og líkaminn venjist efninu. Er
])á hægt að komast upp í nægj-
anlega háa skammta án þess
að nokkur eitrunareinkenni
komi í ljós.
Algengasta aukaeinkenni með
lithiummeðferð er fínn titring-
ur á höndum. Er hann svo al-
gengur, að hann sést oft, þótt
lithiummagn sé innan við 1 m
ækv/1. Á þessu sligi er titringur-
inn ekki til neins haga fyrir
sjúldinginn, en eftir því sem lit-
hiummagn nálgast 2 m ækv/1,
og einkum, ef magnið fer þar
yfir, veldur titringurinn sjúkl-
ingnum miklum óþægindum og
er greinilegt einkenni um eitr-
un. Þá fara líka að koma fram
önnur einkenni frá taugakerfi,
svo sem þreyta, svimi og ataxia.
Sjúklingurinn kvartar um
þurrk í munni samfara miklum
þvagvexti (polyuria), sem minn-
ir á Diaheles insipidus, nema
hvað þvagvöxturinn er ónæmur
fyrir hormón-meðferð. Nú fer
aftur að bera á ógleði og niður-
gangi og með vaxandi eitrun,
þvagþurrð (oliguria) og þvag-
leysi (anuria). Er dauðinn þá
skammt undan. Komið hefur í
ljós, að natríum hefur mikil
áhrif á útskilnað lithiums. Þess
vegna hættir þeim sjúklingum
miklu meir til að fá eitrunar-
einkenni, sem al' einhverri á-
stæðu horða lítið natrium í mat
sinum eða ef líkamsnýting nat-
í’íums er trufluð eins og í Addi-
sons-sjúkdómi.
Meðferð lithiumeitrunar.
Þegar vart verður við eitrun-
areinkenni hjá sjúklingi á litlii-
ummeðferð, verður fyrst og
fremst að minnka eða liætta
lithiumgjöf og gefa sjúklingi
5—15 g af matarsalti, þ.e.a.s.
ef sjúklingurinn er ekki svo
langt leiddur, að um þvagþurrð
eða þvagleysi sé að ræða. Sé svo
komið, myndi matarsaltið að-
eins gera illt verra, leiða af sér
lungna- eða lieilabjúg. Þegar
svo illa er farið, er eina ráðið
að reyna að losa líkamann við
lithium með gervinýra. Við
venjulega lithiummeðferð hjá
sjúklingum með hringhugasýki,
sem eru undir eftirliti, er þó
hverfandi lílil hætta á, að svo
illa fari.
Reynsla frá Kleppsspítala.
Fyrir réttum tveimur árum
hófum við lithiummeðferð á of-