Læknablaðið - 01.08.1965, Qupperneq 32

58
LÆKNABLAÐIÐ
ur hún dvalizt að mestu síðan,
ýmist verið í vist, fiskvinnu eða
í verksmiðju. Nú hefur hún unnið
um 10 ár í þvottahúsi og þykir
góður starfsmaður, stundvís og
samvizkusöm.
Sigríður hefur ekki gifzt og er
barnlaus. Hins vegar bjó hún með
manni nokkrum fyrir tveimur til
þremur árum, og hafði það miður
góð áhrif á hana. Þessi maður
mun hafa verið rekinn úr bæn-
um. Hún hefur alltaf verið lík-
amlega hraust. Tíðir hættu fyrir
hálfu ári án óþæginda.
Núverandi sjúkdómur: Sigríð-
ur var lögð hér inn 6. marz sl.
Hún hefur við komu miklar of-
sóknarhugmyndir. Svo virðist sem
hún hafi verið eitthvað undarleg
um margra ára skeið og mun hafa
fengið hræðsluköst áður, þótt það
leiddi aldrei til sjúkrahúsvistar.
Þar sem hún hefur búið ein, er
engar upplýsingar að hafa um
þetta nema frá henni sjálfri. Frá
síðustu áramótum eða þar um bil
hefur borið á ofsóknarhugmynd-
um. Hún hélt, að samstarfsfólk
sitt ofsækti sig og þar fram eftir
götunum. í marzbyrjun hætti hún
skyndilega að vinna, og spurðist
næst til hennar þremur dögum
seinna í Síðumúla. Hafði hún beð-
ið lögregluna ásjár. Þaðan kemur
hún svo hingað. Hún er við komu
mjög hrædd um líf sitt, heldur,
að sprengjur séu á bak við glugga-
tjöldin, lyfin séu eitruð o. s. frv.
Er sennilega með ofskynjanir. Hún
hefur lítið samband við umhverfi
sitt. Hún er ekki árásargjörn (ag-
gressiv). Henni er þegar gefið inj.
perfenazini, en síðan tabl. perfena-
zini 8 mg x 3 -f tabl. benzhexoli
2 mg x 2.
Hún tók að jafna sig þegar
fyrsta daginn og fór fljótlega að
hjálpa til á deildinni. Eftir fjóra
daga var hægt að flytja hana á
rólegri deild, og 22. marz er hún
svo útskrifuð héðan og heldur
áfram við sama starf og áður.
Sjúkdómsgreining er schizophre-
nia paranoides.
Guðrún hefur átt talsvert ólika
ævi. Hún fór úr foreldrahúsum
um tvítugt og gekk síðan á ýmsu
fyrir henni. Eignaðist hún tvær
dætur, sína með hvorum manni.
Þær eru nú um þrítugt. Fyrir 21
ári gerðist hún ráðskona hjá
manni nokkrum og hefur búið með
honum síðan, en þau hafa þó ekki
gifzt. Með honum á hún tvítugan
son og níu ára dóttur, sem bæði
eru sögð ágætlega gefin. Guðrún
vann um árabil í frystihúsi með
heimilisstörfunum. Óvíst er, hve-
nær fyrst bryddi á sjúkdómi henn-
ar, en það hljóta að vera allmörg
ár. Fyrir fimm árum fékk hún
skyndilega hræðslukast, og hélt,
að myrða ætti sig og fjölskylduna.
Þetta leið smám saman frá, en hún
varð þó aldrei söm. Ári síðar fór
hún að sjá segulbönd hjá fólki,
sem hún var að tala við. Fór hún
um það leyti að tala mikið við
sjálfa sig og var sífellt með of-
sóknarhugmyndir, síðan fylgdi
mikill æsingur, skammir, hurða-
skellir o. s. frv. Lá hún á Farsótt
í þrjá mánuði fyrir þremur árum.
Þar fékk hún rafrotsmeðferð og
lagaðist eitthvað í bili, en fljót-
lega sótti í sama horf. Sumarið
1963 var hún aftur á Farsótt
í sex vikur og fékk rafrotsmeð-
ferð, en án árangurs. Upp
úr áramótum 1963—-’64 fór Guð-
rún að svelta sig að mestu og
hætti að þrífa sig. Horaðist hún
þá mjög mikið. Sinnuleysi hennar
fór sívaxandi. Hún hætti öllum
heimilisstörfum, en sat stundum
langtímum saman hreyfingarlaus.