Læknablaðið - 01.08.1965, Síða 33

LÆKNABLAÐIÐ
59
Hún reyndi aldrei að gera öðrum
né sjálfri sér mein.
Guðrún var svo lögð inn í sept-
ember síðastliðnum. Hún var þá
með eindæmum óhrein og horuð.
Hafði hún lítið samband við
umhverfi sitt. Hún sat stíf og
hreyfingarlaus, starandi út í loft-
ið. Hún sýndi engan mótþróa,
eftir að hún kom hér inn á spítal-
ann, Henni var gefið tabl. perfe-
nazini 8 mg x 3 og tbl. benzhex-
oli chloridi 2 mg x 2. Guðrún tók
þegar að braggast, og fljótlega var
hægt að fá hana til að vinna dá-
lítið. Leysti hún allt slikt vel af
hendi. Hún var alltaf róleg, sljó
og sýndi engar geðshræringar og
var miklu „autistiskari“ en systir
hennar. Hún hélt áfram að lagast,
og upp úr áramótum fór hún að
geta skroppið heim til sín. Bóndi
Guðrúnar var lítt áfjáður í að
taka við henni, og var það í og
með orsök þess, að hún varð ekki
útskrifuð fyrr en eftir sjö og hálfs
mánaðar dvöl á sjúkrahúsinu. Fór
hún þá heim til sín.
Þessar systur eru með sama
sjúkdóm. Aðalmunurinn er sá,
að öll einkenni eru miklu lang-
vinnari hjá Guðrúnu. Hún er
vafalaust búin að vera alllengi
veik. Hins vegar eru sjúkdóms-
einkenni öll ferskari hjá Sig-
ríði, enda aðeins fáir dagar frá
því, að hún hættir vinnu sinni og
til þess, að hún leggst hér inn.
Sálfræðileg rannsókn, sem gerð
var á þeim systrum, sýndi einn-
ig þess kyns mun. Hér má því
ætla, að arfgengi liggi til grund-
vallar sjúkdómnum, en líklegt
er, að ólík kjör og aðstæður,
sem systurnar hafa búið við þeg-
ar frá tvítugsaldri, setji svip
sirin á sjúkdómsmyndirnar.
Guðrún hefur án efa orðið fyr-
ir langtum meira mótlæti en
systir hennar. Hún eignast til
að mynda tvö lausaleiksbörn sitt
með hvorum manni. Ekkert þess
konar hefur hent Sigríði, sem
alla tíð er barnlaus og lengst
af í fastri vinnu við góða af-
komu.
En ýmsir hafa komið fram
með kenningar um það, að or-
saka geðklofa sé að leita í frum-
bernsku, þar sé um að ræða eitt-
hvert óeðlilegt samband eða af-
stöðu milli barns og móður.
Okkur er kunnugt um aðrar
tvíburasystur, tæplega sjötug-
ar:
Þær voru aðskildar þegar í frum-
bernsku. Lóa ólst upp hjá móður
sinni, sem var vinnukona á mann-
mörgu heimili, þar sem heimilis-
bragur var mjög glaðvær og til-
tölulega frjáls. Hins vegar var þar
oft sultur, og Lóa fékk mikla bein-
kröm í bernsku. Gróa ólst upp
hjá rosknu fólki við gnægð matar,
en heimilisbragur var þar þung-
lamalegur og hvers kyns léttúð
eða gaman forboðið og hún barin,
er henni gekk treglega að læra
kverið. Systurnar þekktust ,sára-
lítið í æsku. Lóa missti mann sinn,
er hún var 34 ára, og áttu þau
þá ungan son. Hún eignaðist dreng
í lausaleik níu árum seinna. Alla
ævi hefur hún unnið hörðum hönd-
um og gerir það enn. Hún virð-
ist mjög heilbrigð andlega og er
kát og hressileg.
Gróa var í vinnumennsku fram-
an af og giftist ekki. Hún veikt-