Læknablaðið - 01.08.1965, Blaðsíða 39

LÆKNABLAÐIÐ
65
mídans. En það er undir högg
a'ö sækja með að fjölga lækn-
um á sjúkrahúsum, þar eð leik-
menn ákveSa og þá fyrst og
fremst fjárveitirigavaldiS. Þótt
þessir sérfræSingar séu fullfær-
ir um aS bera alla áhyrgð á
stundun sjúklinga, fá þeir það
sjaldnast nema í forföllum.
Þetta er misnotkun á sérfræði-
þekkingunni.
í neðstu þrepunum þjóna að-
stoðarlæknar og kandídatar.
Þeir eru flestir annaðhvort við
sérnám eða að húa sig undir
önnur læknisstörf. Þó leynast
þar sérfræðingar inn á milli, og
er það liæði misnotkun á sér-
fræðingi og námsstöðu.
Sérf'rœðingurinn. AlþjóÖa-
heilhrigðisstofnunin (WHO)
hefur reynt að skilgreina sér-
fræðing þannig: „Sérfræðingur
er læknir, sem hefur aflað sér
mikillar þekkingar og liæfni á
einhverju sérstöku sviði læknis-
fræðinnar, heldur þekkingu
sinni við og vinnur einvörðungu
að sérgrein sinni.“
Yiðhaldsmenntun verður hezt
horgið með sem nánustu sam-
starfi lækna við heztu skilyrði.
Ýmis sérfræðistörf eru þess
eðlis, að þau verða aðeins unn-
in á spítala. Þess vegna er spít-
alaaðstaða flestum læknum
nauðsynleg og sérfræðingum
nær ómissandi. Um leið er
sjúkrahúsunum jafnmikilsvert
að tryggja sér sem mesta og
hezta sérfræðivinnu.
Eins og læknaskorturinn er
nú, veitir ekki af að nýta alla
þá sérþekkingu, sem völ er á.
Er því áhyrgðarhlutur að úti-
loka hæfan lækni frá því að
stunda sjúklinga á spítala. Það
er öllum til óþurftar, sjúkling-
um, læknum og spítala. En það
er einmitt þetta, sem píramída-
kerfið gerir, og um leið kemur
það oft og tíðum í veg fyrir,
að sjúklingar fái þá beztu lækn-
ingu, sem völ er á.
Nefndarálit Skandinava. Sér-
stakar nefndir dönsku og
norsku læknafélaganna liafa ný-
lega skilað áliti. Þar er lögð
áherzla á að fjölga fastráðnum
sérfræðingum og skipuleggja
aðstoðarlæknisstöður með tilliti
til framhaldsmenntunar lækna.
Sænska læknafélagið krefst
þess, að minnst tveir yfirlæknar
(sérfræðingar) verði á liverri
deild, svo að þeir geti leyst
hvorn annan af hólmi eftir þörf-
um, og sjái annar þeirra um
rekstur deildarinnar (admini-
stration).
Þessar tillögur eru til hóta,
ef á að lappa upp á úrelt skipu-
lag. En er það æskilegt? Ég
levfi mér að vitna í orð eins
revndasta kennara okkar við
læknadeild Háskóla íslands,
scm hann lét falla í viðtali und-
ir svipuðum kringumstæðum:
„Eg er hræddur um, að sú
stefna í þessurii málum, sem
við höfum tekið í arf frá ná-
grönnum okkar og fyrri yfir-