Læknablaðið - 01.08.1965, Qupperneq 54

76
LÆKNABLAÐIÐ
í Broockhaven i New York er
blandaður spítali með 105 rúm-
um, og eru í tengslum við hann
90 læknar. Meðallegutími þar
er Sy2 dagur. Er það vegna
þess, að þar er ringulreið eða
ósamræmi í störfum, eða er það
vegna góðrar skipulagningar ?Er
það vegna þess, að þeir fást
við smátilfelli, fósturlát eða
botnlanga? Þeir fullnægja þó
lágmarkskröfum Joint Com-
mission, sem hefur eftirlit með
því, að slíkar aðgerðir séu ekki
gerðar að nauðsynjalausu. Ég
veit ekki um neinn íslenzkan
spítala, sem fullnægir þessum
lágmarkskröfum.
Á Mayo Clinic koma um 200.
000 sjúklingar á ári. Þar eru
samtals um 1000 læknar. Maður
gæti átt von á skipulagsleysi
þar. Hversdagslegustu tilfelli
eru greind þar á skemmri tíma
en viku, allar blóðprufur, allar
röntgenmyndir, allar „consulta-
tionir“. Meira að segja er form-
legur stofugangur á spítölun-
um, þótt hann sé ekki hátíðleg-
ur. Á minni spítölum kemur
liver læknir og lítur á sinn sjúkl-
ing. Yerður ekki ringulreið í
ordinationum ? Það leiðir af
sjálfu sér, að ordinationir eru
alltaf skriflegar.
Það þarf að opna spítalana
hér fyrir ungum sérfræðingum.
Reynt hefurverið að lýsa nokkr-
um af ástæðum fyrir þvi og
skýrt frá, hvernig slíkt er unnt.
Markmiðið með þvi er að fá
belri spítala. Yið eigum sjálfir
að velja á spítalana þá lækna,
sem við teljum til þess hæfa.
Við eigum að velja þá til ákveð-
ins tíma í senn, og hver spitali
verður að setja sínar eigin kröf-
ur um hæfni þeirra og vinnu.
Ekki má fara niður fyrir lág-
markskröfur amerískra spitala.
Ágæti sjúkrahúsa hér hlýtur
að aukast, þegar nýjum mönn-
um er hætl við. Varla gctur
minni fagáliuga en á íslenzk-
um spítölum, þar sem sömu
menn ráða ár eftir ár og eru
í engu sambandi við starfandi
lækna eða sjúklinga utan spít-
alans.
Það þarf að fá nýja menn inn,
þá sem kunna eitt og annað,
sem núverandi spítalalæknar
kunna ekki, og einnig hina, sem
eru sérfróðir í sömu greinum.
Koma þarf á umræðum um
sjúklinga, umræðum, sem hein-
ast að þvi að leysa vandamál
sjúklinganna, og örva fagáhuga
læknanna. Ef um vandamál er
að ræða á „maðurinn, sem veit“
ekki að vera lokaður úti, með-
an hinir eru sælir í sinni fá-
fræði innan veggja spítalans.
Okkur er ekki aðeins lagt á
herðar að hæta læknisþjónustu
spítalanna hér, lieldur líka að-
stöðu sérfræðinga almennt. Það
dugar ekki eingöngu að setja
reglugerð um lengingu sérfræði-
náms, heldur verða ungir lækn-
ar líka að hafa að einhverju