Fréttatíminn - 12.11.2010, Blaðsíða 31

Jón Ásgeir er barn
alkóhólista og það
hefur markað hann.
Ég náði aldrei neinu
sambandi við hann,
hitti hann bara
nokkrum sinnum
og ræddi aðeins
einu sinni við hann
almennilega. Hann
ber þess merki að hafa
átt erfiða æsku og ekki
hjálpaði að hann leit
á mig sem djöfulinn
sem stal pabba hans
frá mömmu hans sem
hann elskar mjög
mikið
Ég ætla ekki að reyna að ljúga því að ekkert hafi verið byrj-
að á milli mín og Jóhannesar í millitíðinni. Hann hafði boðið
mér til Kaupmannahafnar til að skoða líkamsræktarstöðvar
með það fyrir augum að hefja rekstur þar. Um leið og ég fór
í þessa ferð með Jóhannesi vissi ég að ekki yrði aftur snúið.
Þetta var rómans. Maðurinn var einum sautján árum eldri
en ég og ekki vel á sig kominn líkamlega þegar við kynnt-
umst, þannig að ekki var um að ræða stanslaust kynlíf dag-
inn út og inn eins og einhverjir virðast hafa haldið, en ég var
ástfangin, um það var ég alveg viss. Persónuleikinn, nær-
veran og framkoman heillaði mig upp úr skónum.
Ég var mikið í Svíþjóð á þessum tíma og þurfti því ekki að
útskýra ferðina til Kaupmannahafnar neitt sérstaklega fyrir
Stefáni. Hann var svo upptekinn að hann mátti ekki vera að
því að tortryggja mig. Ást okkar Jóhannesar hafði hafist á Ís-
landi, en með þessari ferð var hún innsigluð. Framhjáhald á
aldrei rétt á sér og ég sé eftir því að hafa ekki haft hugrekki
til þess að skilja við Stefán áður en við Jóhannes fórum að
hittast. Þó að það sé engin afsökun var samband okkar Stef-
áns komið á endastöð löngu áður en við skildum. Það hafði
dáið hægt og bítandi árin á undan.
Ég hafði elt hann til Svíþjóðar í nám á sínum tíma og svo
þegar mér var farið að ganga allt í haginn og var á blúss-
andi siglingu elti ég hann aftur heim. Ég var aldrei sátt við
það. Ég vildi ekki fara aftur til Íslands. Mér leið vel í Svíþjóð.
Margt annað spilaði einnig inn í og tilfinningar okkar hvors
til annars, sem við hefðum getað styrkt og ræktað, dofnuðu
hratt. Í ljósi þess hve mikið hefur verið ritað og rætt um
samskipti okkar Jóhannesar Jónssonar, er rétt að taka fram
að það sem hér fer á eftir er mín sy´n á atburðina. Eflaust
Jónína Ben
Fréttatíminn birtir hér kafla úr bókinni
Jónína Ben eftir Sölva Tryggvason
unum: „Þú ert aumingi.“
En af hverju er þér svona illa við Hreiðar Má?
„Hann sveik mig og gerði það að verkum að ég missti
íbúðina mína í Bryggjuhverfinu fyrir slikk. Ævistarfið
mitt lá í þessari íbúð. Við höfðum gert samkomulag um
að Kaupþing keypti af mér íbúðina á 70 milljónir. Áður
en skrifað var undir samning gerðist það að ríkislög-
reglustjóri framkvæmdi húsleit í höfuðstöðvum Baugs
eins og frægt er orðið. Þegar ég hitti Hreiðar Má næst
var samkomulagið horfið. Svarið sem ég fékk var að ég
ætti sök á því að húsleitin var framkvæmd. Það sann-
færði mig um að Hreiðar Már hefði aldrei verið neitt
meira en strengjabrúða Jóns Ásgeirs,“ segir Jónína
ákveðin.
Hafði rétt fyrir mér allan tímann
Í bókarlok má sjá að Jónína talar vel um alla eiginmenn
sína, sambýlismenn og ástmenn. Hún virðist hafa fund-
ið frið í sálinni.
Var þessi bók einhvers konar meðferð fyrir þig? Að-
ferð til að loka erfiðum kafla í lífinu?
„Það má eiginlega segja það. Ég hef upplifað gífur-
lega margt neikvætt undanfarin ár og þurfti að tala um
það. Stundum leið mér eins og í sálfræðitíma þegar ég
talaði og Sölvi skrifaði. Þessi bók markar ákveðin tíma-
mót, ákveðna lokun á kafla í mínu lífi. Nú bý ég með
manni sem ég elska út af lífinu og geri það sem mér
finnst gaman. Ég hef líka upplifað mikinn stuðning frá
fólki. Ég neita því ekki að ég efaðist oft um sjálfa mig
þegar ég stóð ein úti á torgi og varaði við þessum mönn-
um. Ég velti því fyrir mér hvort ég væri svona klikkuð
fyrst enginn annar vildi sjá þetta. En hið sanna kom í
ljós. Ég hafði rétt fyrir mér allan tímann. Sú vitneskja
hefur hjálpað mér að ná jafnvægi og öðlast trú á fram-
tíðina. Og sú vitneskja að ég bý með besta og traustasta
manni sem til er,“ segir Jónína og lítur ástúðlega til
Gunnars Þorsteinssonar, eiginmanns síns, sem mættur
er á vettvang.” oskar@frettatiminn.is
við erum 31 Helgin 12.-14. október 2010