Læknablaðið - 15.09.1991, Blaðsíða 53

LÆKNABLAÐIÐ
287
Þórður er frægur fyrir sinn
feikna málasans.
Og ekki fellir það unglinginn
í augum á kvennafans:
Orðheppni viss og örskjót svör
augnanna sigurglans
þegar hann bregður beittum hjör
bág og aum eru þeirra kjör
er komast í kjaftinn hans.
Stefán var alltaf kátur kall
kvað hann þá oft við raust.
En eftir fárlegt ferðasvall
flutti hann sín skip í naust.
Nú hefir hann fest sitt framtíðarráð
það féll á hann eiginmanns kvöð:
Að lifa og elska í lengd og bráð
að leg^ja í ælinnar morgungráð
á hjúskapar hæpin vöð.
Og Jóni var lfka lofað af stað,
þó lýsti ekki af gáfunum hans.
Og jafn-nær kom drengur heim í hlað
hafði víst fallið í »trance«.
Hann nuddar þetta áfram við námsins þóf
en nú kvað hann hættur við
að ætla með vorinu í embættispróf
því öll hans þekking er tildurshróf
og auðn hans andlega hlið.
Eg skal nú ljúka þessum litla brag,
og lofa hann ef tókst að vekja hlátur,
því það er hollt að eiga einhvem dag
sem ekki heyrist sjúklings stuna og grátur.
Við skulum áfram drekka, syngja og sjá
hvað sest í bolla eftir kaffidrykkju,
því »giftar konur« kunna vel að spá,
að komist »ég« og »þessi« í eina lykkju.