Læknablaðið - 15.09.1991, Blaðsíða 51

LÆKNABLAÐIÐ 1991; 77: 285-7.
285
Kvæði - Þýskalandsfarar
I desember 1928 fóru níu íslenskir
læknanemar ásamt kennara til Þýskalands
í boði Háskólans í Hamborg. Fyrsti
viðkomustaður var Kaupmannahöfn, þaðan
lá Ieið til Hamborgar þar sem dvaldið var á
Eppendorf-sjúkrahúsinu og ferðast var allt
suður til Numberg. í viðtali sem Læknablaðið
átti við prófessor Jón Steffensen kemur fram
að sennilega hafi ferðalangamir aldrei haft
jafn rúm peningaráð og í þessari ferð. Ferðir
allar og uppihald var greitt af bjóðanda, auk
þess sem menn fengu styrk að heiman. Þessi
ferð varð til þess að margir læknar fóru í
framhaldsnám til Þýskalands.
(Sjá: Tryggvi Ásmundsson, Hrafnkell
Helgason. Ég vildi ekki láta menn fara
þekkingarlausa. Viðtal við prófessor Jón
Steffensen. Læknablaðið 1988; 74; 189-210.)
Skýringar við kvæðið fylgja hér á eftir.
Níels Dimgal (1897-1965), prófessor í
meinafræði. Hann var fararstjóri í ferðinni sem
farin var að undirlagi dr. Danmeyers, sem var
mikill íslandsvinur og hafði verið á Islandi til
að rannsaka norðurljós.
Bragi Ólafsson (1903-1983) var lengst
héraðslæknir á Eyrarbakka en seinustu árin
aðstoðarborgarlæknir í Reykjavík.
Jón Steffensen (f. 1905) prófessor í
líffærafræði.
Sigurður Sigurðsson (1903-1986) landlæknir.
Karl Sig. Jónasson (1901-1990) skurðlæknir á
Landakoti.
Brauer var lungnasérfræðingur, yfirlæknir á
Eppendorf sjúkrahúsinu í Hamborg. Prófessor
Dungal bjó hjá honum meðan dvalist var í
Hamborg.
Ólafur H. Einarsson (f. 1895), héraðslæknir í
Hafnarfirði.
Gísli Fr. Petersen (f. 1906), prófessor og
yfirlæknir á röntgendeild Landspítalans.
Þórður Þórðarson (1904-1985), yfirlæknir á
lyflækningadeild Landakotsspítala.
Stefán Guðnason (f. 1904), tryggingayfirlæknir
í Reykjavík.
Jón Karlsson (1902-1935), höfundur
kvæðisins, var héraðslæknir í
Reykjafjarðarhéraði á Ströndum. Hann var
sá eini þeirra félaga sem ekki náði háum aldri.
Hann var kvæntur Guðbjörgu Árnadóttur, sem
lengi var matráðskona á Sjúkrahúsi Akraness
og læknar sem þar hafa starfað minnast með
hlýhug og virðingu.
Kvæðið var fyrst flutt í hófi sem Þorvaldur
Pálsson (1874-1944) læknir kostaði fyrir
þá félagana eftir heimkomuna, en sótti ekki
sjálfur. Hafði hann kynnst þeim á skipsfjöl á
heimleiðinni.
Þýskalandsfararnir
Á annan dag jóla, árið sem leið,
var ákveðin burtfararstund.
Og »Gullfoss« til ferðar búinn beið
yfir blikandi Islands sund.
Þeir stigu tíu á sterka fjöl
og strengdu þess allir heit:
Að þamba nú fast hið þýska öl
og þíða hið íslenska vetrarföl
af andlegum akurreit.
Dungal, sem fyrir flokknum var
og fræknastur hópnum í.
Hann dregur þær að sér dömumar,
er dósent í patológí.
Og þó hann hafi aðeins þrjátíu ár
þolað hér jarðarvist,