Læknablaðið - 15.11.1994, Page 66

494
LÆKNABLAÐIÐ 1994; 80
Bréf að handan
Fréttabréfi Læknablaðsins
hefur okkur sem erlendis störf-
um þótt fengur í. Það hefur að
auki borist manni að kostnaðar-
lausu hingað til. Þetta eru slík
fríðindi að það var löngu orðið
tímabært að taka þau frá okkur.
Skoði maður reikninginn sést
að fréttabréfið eitt er hálfdrætt-
ingur á við sjálft Læknablaðið
að fréttabréfi þess meðtöldu.
Ég hef ákveðið að gera mitt til
að greiddur verði sá hluti sem
fréttabréfið telur. Aðalritið
verður sá lúxus sem á sparnað-
artímum mætir afgangi. Það er
ekki svo að mann vanti lestina
til að leggja af vana sínum sem
svarar áskriftinni allri. En það
er hart að viðurkenna það hérna
að lengra í niðurskurði lasta
verður ekki komist á mínu
heimili. Það er raunar pláss fyrir
mikla lesti til viðbótar.
Öll blöð sem hafa fasta liði
hafa sinn þokka. Þannig er
nýyrðakompan hans Jóhanns
Heiðars það sem hrífur mig
mest. Þar eru gripir sem gætu
orðið daglegt mál ef rétt er að
staðið. Psoriasis getur sam-
kvæmt einni tillögunni kallast
„sóri“. Með karlkyns eða
hvorugkynsendingu jafn gott.
Fyrir málbreytinguna „alþýðu-
skýring“ gæti það þróast yfir í
„sori“. Þá gæti læknir komið
sjúklingi sem kvartar yfir mikilli
flösu á óvart og sagt réttilega að
þetta sé hluti af soranum og
boðist til að losa hann við þenn-
an sora. Nú ef það gengur ekki
er hægt að vísa á sérfræðing í
sora sem er kannski einmitt gott
heiti yfir húð- og kynsjúkdóma-
lækni.
Það sem ég vildi hinsvegar
pirra einhvern með er eftirfar-
andi: Fyrir þremur löngum ár-
um fór ég af landi brott (sem
betur fer) til að leggja stund á
framhaldsnám eins og tíðkaðist
þá. Hafði meðal annars fengið
fulltingi Lánasjóðs íslenskra
námsmanna (LIN) til þess og
þótti það mikils virði. Vinir og
ættingjar voru þessa síður fýs-
andi en þar sem þetta var gert til
fróðleiksleitar og líklega nokk-
urs gagns fyrir lýð og land ef vel
tækist til varð við svo búið að
standa. Nóg var af læknum fyrir
í landinu til að skammast út í
þótt mín nyti ekki við í nokkur
ár. Menntunin kostuð af lýð
annarra þjóða. Leit út fyrir að
vera góður bissniss. En lífið er
lengra en lánið. Það leið bara
vikan. Þetta voru umbrotatím-
ar. Mislukkað valdarán í
Moskvu og ný stjórn í LÍN skipti
snarlega um skoðun á þessum
utanreisum íslenskra lækna
með börn og burur í eftirdragi.
Þær og þeir voru að þessu í
auðgunarskyni og kannski (ör-
ugglega) að njóta fríðinda sem
námsmenn einir hafa. Á auga-
bragði var staða mín og annarra
á sama róli orðin slík að sjálf
ástæðan fyrir ómakinu var bara
yfirskin. Við vorumekki ínámi.
Við vorum að fara til útlanda og
puða fyrir svo sem ágætislaun-
um í fjögur til fimm ár bíðandi
eins og hýenur eftir að feit staða
losnaði á íslandi við að tutla
blóðmjólkaða kú almanna-
trygginganna. Þetta var nátt-
úrulega sérlega ógöfugt mark-
mið í sjálfu sér hafi ég raunveru-
lega viljað þetta. Maður
hlustaði forvitinn eftir æmti fé-
laga sinna í öðrum löndum.
Maður gat þurft að senda 1/12 af
rauntekjum til íslands. Fyrir
fjölskyldu þýðir þetta helling.
Maður hleraði eftir viðbrögðum
Læknafélags íslands. Mig minn-
ir að það hafi farið athugasemd
frá félaginu beina leið í rusla-
fötu menntamálaráðherrans
sem sjálfsagt leit á innihaldið
sem staðfestingu þess að að-
gerðin hafi tekist vel. Það þurfti
umboðsmann Alþingis til að fá
þessi mál endurskoðuð. Maður
fékk bréf undirritað af fulltrúa
LÍN þess efnis að mál hvers og
eins yrði tekið fyrir, að því til-
skildu að nákvæmt tekjuyfirlit
fylgdi ásamt námsframvindu-
áætlun, vottorði prófessors að
hér væri ekki bara enn eitt
svindlið á löngum ferli viðkom-
andi. Þetta bréf fór beint í
cylinderarkívið (tunnuna).
Samt veit ég um einn sem lét
freistast. Það er alltaf til einn
sem þráast við og sendir sam-
viskusamlega nákvæmt yfirlit,
áætlun og vottorð eins og tilskil-
ið var til að komast til álita sem
lánshæfur námsmaður. Hann
heldur því fram að umsókn hans
hafi aldrei verið tekin alvarlega
til greina vegna starfsheitisins.
Það væri nú gaman að einhver
léti vita sem fengið hefur já-
kvæða umfjöllun um sín mál hjá
LÍN. Hér með er lýst eftir því.
Auðvitað komumst við öll lif-
andi frá þessu, en mér finnst
ennþá læknastéttin hafa tekið
linlega á þessu máli sem mér
virðist vera prinsippmál jafn-
lengi og Iæknar verða að sækja
framhaldsmenntun á erlendri
grundu.
Þar sem ég er mátulega svart-
sýnn á að Læknafélagið líti upp
frá húsbyggingunni og fari að
styggja stjórnvöld með hags-
munamálum þeirra sem þar að
auki eru erlendis og borga þang-
að félagsgjöld, legg ég til nýyrði
um þetta úrelta orðskrípi