Læknablaðið - 15.03.1996, Side 16

206
LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
Mynd 5 sýnir stigun. Flestir greindust á stigi
I, eða 73% hópsins en 27% höfðu útbreiddan
sjúkdóm við greiningu (stiglI-IV), þar af 20%
á stigi II. Ekki reyndist marktækur munur á
stigun sjúklinga en 1971-1980 greindust átta af
14 sjúklingum á stigi I en 24 af 30 á því síðara
(p=0,15). Sjúklingar á stigi II-IV höfðu mark-
tækt stærri frumæxli (9,7 cm) en sjúklingar á
stigi I (5,3 cm) (p= 0,03).
Eistað með æxlinu var fjarlægt með skurðað-
gerð hjá öllum sjúklingunum nema einum en
þar var um að ræða eista sem skilið var eftir í
kviðarholi (stig IIB) og fékk sá sjúklingur lyfja-
meðferð. í skurðaðgerðunum var farið inn að
eista í gegnum nárann (inguinal orchiectomy)
nema í einu tilviki þar sem gerður var hol-
skurður (laparotomy) vegna eista sem staðsett
var í kviðarholi.
Þrjátíu og einn sjúklingur (66%) fékk geisla-
meðferð innan tveggja mánaða frá skurðað-
gerð (tafla V). Fram til ársins 1987 fengu allir
sjúklingar geislameðferð á eitla í aftanskinu-
rými en eftir 1987 var geislameðferð á stigi I
hætt og brottnám eista var eina meðferðin. I
síðarnefnda hópnum voru 13 sjúklingar á stigi I
en eftir 71 mánaða eftirlitstíma að meðaltali
hefur sjúkdómurinn aðeins tekið sig upp hjá
einum sjúklingi. Sá sjúklingur var 33 ára við
greiningu en 63 mánuðum síðar greindist hann
með meinvörp í eitlum í aftanskinurými. Eitil-
berin voru fjarlægð með skurðaðgerð og síðan
beitt krabbameinslyfjameðferð. Rúmu hálfu
ári síðar sáust engin merki um sáðkrabbamein
á tölvusneiðmynd af kviði og sjúklingurinn er
við góða heilsu í dag.
Af 12 sjúklingum á stigi II-IV fengu níu
geislameðferð á eitla í aftanskinurými en tveir
þeirra fengu að auki geisla á stækkaða eitla í
miðmæti (mediastinum) og einn á beinmein-
vörp. Astand eins sjúklings á stigi IV leyfði
ekki geislameðferð en hann var annar tveggja
sem eingöngu fékk krabbameinslyfjameðferð
eftir brottnámsaðgerð á eista (greindir 1989 og
1990). Tveir sjúklingar fengu bæði lyfja- og
geislameðferð. Þar sem krabbameinslyfjum
var beitt var yfirleitt um að ræða fjöllyfjameð-
ferð með bleómýcíni auk fleiri lyfja (cisplatín,
vínblastín/ vínkristín, karbóplatín og etópós-
íð).
Fimm ára lífshorfur fyrir hópinn í heild voru
89% og 84% eftir 10 ár (mynd 6). Lífshorfur
sjúklinga á stigi I voru 91% og 80% á stigum
II-IV en munurinn er ekki marktækur enda
No. of patients
35-,
Figure 5. Staging* of men diagnosed with seminoma in
Iceland from 1971-1990. * Staging method of Boden and Gibb (8).
Figure 6. Estimated probability of survival rate (crude)
of 47 men diagnosed with seminoma in lceland from 1971-
1990. Nine of those men have died (31. 12. 1994), none
because of seminoma.
Table V. Treatment of men diagnosed with seminoma in
Iceland from 1971-1990 n!47.
N (%>
Orchiectomy 46 (98)
Radiotherapy 31* (66)
Chemotherapy 4** 0)
* Including two patients who also got chemotherapy
** Including two patients who also got radiotherapy.
aðeins 12 sjúklingar í síðarnefnda hópnum. Níu
sjúklingar voru dánir 31. ágúst 1994 en enginn
þeirra dó vegna sáðkrabbameins. Einn dó
vegna eitilkrabbameins en hann hafði fengið
geislameðferð 20 árum áður við útbreiddu sáð-
krabbameini (stig IIB). Sjö sjúklingar létust
vegna annarra sjúkdóma og einn af slysförum.
Hjá engum þeirra fundust merki um sáð-
krabbamein við krufningu. Af 12 sjúklingum
sem greindust á stigi II-IV eru nú átta á lífi,
fjórum til 16 árum eftir greiningu (miðtala sjö
ár). Sá er lifað hefur lengst (16 ár) fékk mein-