Læknablaðið : fylgirit - 01.12.1994, Blaðsíða 41

LÆKNABLAÐIÐ 1994; 80
41
P°vl Riis heiðursfélagi
Lœknafélags íslands á
fundi Lceknablaðsins og
Námskeiðs- og fræðslu-
nefndar lœknafélaganna
um útgáfumál.
and. Almennt tímarit merkir hér, það sem á
ensku nefnist „general medical journal".
Eitt af því sem undirstrikar sérstaklega þörfina
ynr málgögn heima fyrir, er nauðsynin á umræðu
um heilbrigðiskerfið, skipulag þess og um þær
leytingar sem gera þarf til þess að mæta nýjum
verkefnum.
Annað viðfangsefni eru mismunandi hættir við
uppfræðslu sjúklinga.
Hið þriðja er mismunandi afstaða til óhefð-
undinna aðferða, sem sagt er að geti haft lækn-
3n ’ áhrif og þar með kemur upp umræðan um
nau syn stýröra meðferðarprófana til þess að
anna vísindalega gildi meðferðarinnar.
lmennu tímaritin gegna einnig því hlutverki
lr*a n'®urstöður úr könnunum, sem hafa sér-
sa t gildi fyrir samfélagið, til dæmis varðandi
ju ' ómstíðni sem er frábrugðin því er annars
staðar gerist.
Ahnennu tímaritin eru þar að auki mikilvægur
mi i fyrir upplýsingar um lög, reglur og leið-
CIningar’ sem varða lækna og annað heilbrigðis-
starfsfólk.
Þau eiga einnig að vera vettvangur fyrir um-
r? u um ný lagafrumvörp og þeim ber að gagn-
yna, þegar stjórnvöldum verður á í messunni. Ég
hefi í huga dæmi frá Danmörku, þar sem settar
hafa verið reglur um það, að sjúkrahúslæknir má
ekki skrifa lækni sjúklingsins bréf við útskrift,
nema að fyrir liggi skriflegt leyfi sjúklingsins. Bezt
hefði að sjálfsögðu verið, að reglurnar hefðu
verið teknar til rækilegrar umfjöllunar, því þá
hefðu þær sjálfsagt aldrei séð dagsins ljós.
Fjölmiðlar — Frelsi ritstjórnar
— Málstefna
Almennu tímaritin eru einnig mikilvæg fyrir
tengslin við heilbrigðiskerfið, fjölmiðla og al-
menning. Þessi mikilvæga boðmiðlun hefst oftast,
þegar grein birtist í tímaritinu og fréttamenn
skynja að eitthvað athyglivert er á ferðinni. Þá
þarf ritstjórnin að vera þeim innan handar um að
benda á sérfræðinga, sem geta gefið viðbótar-
upplýsingar og skýrt það sem birt var.
Ritstjórnir almennu tímaritanna þurfa að vera
óháðar bæði auglýsendum og eigendum blaðsins,
stjórnum læknafélaganna þegar við ræðum um
Norðurlöndin. Þetta frelsi er afgerandi forsenda
þess, að tímarit geti verið lifandi, trúverðugt og
leitt umræðuna. Frelsi ritstjórnar er svo sem ekki
sjálfsagður hlutur, heldur ekki á sviði heilbrigðis-