Kjarninn - 03.04.2014, Blaðsíða 6

05/07 leiðari
að fá meira en 31 prósent atkvæða og í síðustu kosningum
fékk hann 12,9 prósenta fylgi. Hann mælist nú vanalega í
kringum 15 prósentin.
nýjar víglínur
Ástæður þessa eru nokkrar en liggja fyrst og fremst í því að
flokkurinn hefur reynt að fjarlægjast fortíðarsamlegð sína
með verkalýðnum og eigna sér frjálslynt hægra-megin-við-
miðju jafnaðarmannafylgi með meira daðri við atvinnulífið.
Fyrra markmiðið, að kljúfa sig frá
verkalýðs hreyfingunum, hefur greinilega
gengið prýðilega. Það fær það að minnsta
kosti enginn á tilfinninguna þegar fylgst er
með þingmönnum Samfylkingarinnar að
störfum að hún sé flokkur kennara, opin-
berra starfsmanna eða bæjarfélaga sem eru
að missa lífsviðurværi sitt. Það eru ekki mikil
læti yfir því að framkvæmdavaldið sé að
beita lagasetningarvaldi til að enda verkföll
til að þau hafi ekki áhrif á framtíðartekj-
ur ríkissjóðs af ferðamönnum þetta árið.
Samfylkingin er ekki að stilla sér skýrt upp
með verkfallshópunum og kröfum þeirra, og
raunar enginn stjórnmálaflokkur. Fyrir vikið
nýtur stjórnarandstaðan ekki aukins fylgis
vegna þess hörmungarástands sem ríkir.
Tími stjórnmálalegra átaka á grunni stéttabaráttu virðist
vera liðinn. Víglínurnar hafa verið dregnar annars staðar. Á
milli óskilgreinda „heimila landsins“ og fjármagnseigenda,
á milli aðildarsinna og andstæðinga Evrópusambandsins, á
milli landsbyggðar og þéttbýlis. Og svo framvegis.
tilvistarkreppa jafnaðarmanna
Hitt markmiðið, að hirða hægra jafnaðarmannafylgið eins
og það leggur sig, virðist hafa mistekist herfilega. Þrátt fyrir
að hinn ætlaði turninn, Sjálfstæðisflokkurinn, hafi misst
mikið af sínu jafnaðarmannafylgi frá sér hefur það skilað
„Hún er dálítið eins
og sjómaðurinn sem
fór að vinna í banka
en áttar sig síðan
á því að hann er
ekkert að fara að ná
neinum framgangi á
nýja vinnu staðnum.
Samt er hann of
stoltur til að fara
aftur á sjóinn.“