Kjarninn - 15.05.2014, Blaðsíða 31

21/23 viðskipti
svindl eða sannleikur?
Auroracoin hefur hlotið sinn skerf af gagnrýni og ásökunum
um svindl, bæði í samfélagi þeirra sem fylgjast grannt með
rafmyntum og frá almenningi. Til að mynda bloggaði þing-
maðurinn Frosti Sigurjónsson og sagði miklar líkur á að um
svindl væri að ræða. Seðlabanki Íslands sendi frá sér tilkynn-
ingu og varaði við þeirri áhættu sem fylgt gæti „sýndarfé“.
David segist sýna tortryggninni í garð rafmynta skilning,
fréttaflutningur sé oft neikvæður og fæstir skilji nákvæmlega
hvernig tæknin á bak við fyrirbærið virkar.
Á spjallborðum um Auroracoin hafa notendur meðal
annars spurt hvort ekki geti verið á ferð hin fullkomna
uppskrift að fjársvikum. Að einhverjir notist við dulnefni og
dreifi verðmætum til hóps fólks, skapi þannig raunar verð-
mæti úr engu, og hagnist sjálfir á að ganga á undan með sölu
rafmyntarinnar fyrir dollara eða aðra gjaldmiðla. Hafa ber
í huga að þegar aurarnir fóru í almenna dreifingu gat hver
Íslendingur sótt sér aura að verðmæti nærri 400 dollarar, um
45 þúsund krónur. Heildarverðmæti allra aura var þá um 125
milljónir dollara, eða ríflega 14 milljarðar króna.
Hvernig er hægt að vera viss um að þeir sem bjuggu til
Auroracoin hafi ekki hagnast gríðarlega með því að eiga
sjálfir stóran hluta myntarinnar sem þeir síðan seldu?
„Kerfið er opið og allir sem vilja geta séð hreyfingarnar