Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Blaðsíða 6

2
Þ J Ó Ð I N
Gunnar Thoroddsen:
_ s~n, -ryu
Stjórnmálaviðhorf.
Alþingi var rofið 20.
Þingrof. apríl síðastl. og stofnað
. til nýrra kosninga 20.
júní. Aðdragandi hafði verið lang-
ur að þingrofinu; að margra áliti
liöfðu stjórnarflokkarnir ákveðið
það sín á milli löngu fyrir, líklega
slrax um haustið áður. Átyllurnar,
sem fram voru færðar, voru þær,
að svo óbrúanlegur ágreiningur
væri upp risinn milli stjórnarflokk-
anna um ýmis stórmál, að samstarf
þeirra væri ókleift stundinni leng-
ur. Hermann Jónasson forsætiráð-
lierra lýsti því svo í þingræðu 16.
apríl: „Ágreiningurinn er því ein-
ungis um hin stórkostlegu þjóðnýt-
ingarmál Alþýðuflokksins, og eins
að nokkru leyli um fjármálin, og
svo um Ivveldúlfsmálið.“------„En
af afstöðu Framsóknar ætti Alþýðu-
flokkurinn að vita það, að Fram-
sóknarfl. gengur ekki inn á fram-
kvæmd mála, er eingöngu tilheyra
sérstefnu Alþýðufl.“ (Alþt. 1937,
C 690).
Og Haraldur Guðmundsson, at-
vinnumálaráðlierra, tilkynnti fyrir
liönd Alþýðuflokksins í sörnu um-
ræðum: „.... verð eg að tilkynna
hæstv. forsætisráðherra, að Alþýðu-
flokkurinn getur ekki haldið áfram
á Alþingi samstarfi við Framsókn-
arflokkinn né samvinnu um stjórn
landsins, að íóbreyttri þessari af-
stöðu.“ (Alþt. 1937, C 688).
En þessi afstaða Framsóknar-
flokksins varð „óbreytt“, og þing
var rofið.
Þingrofið var af liendi
Herbrag-ð. stjórnarflokkanna
heggja liugsað sem her-
hragð. Ágreiningsmálin voru upp-
fundin til þess að stjTkja hvorn
d stundum aðrar leiðir en flokkur vor teldi æskilegast. En þá er líka
að minnast þess, að stjórn Sjálfstæðisflokksins hefir enga íhlutun um
efnisval eða fjárreiður þess og getur því enga ábyrgð á því borið.
Vér, sem að timaritinu stöndum, erum allir frjátstyndir í skoð-
unum. Vér munum sýna það, m. a. með því að birta góðar greinar, þó
að þær falli ekki saman við skoðanir vorar, ef þær mega birtast und-
ir fullum nöfnum.
Að lokum viljum vér skora á sjálfstæðismenn um land allt, að
styðja ÞJÓÐINA með ráðum og dáðum. Þá væntum vér þess, að
henni muni vel farnast.
Útgef end.u r■