Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Blaðsíða 44

I> J () B I N
40
Ilafnars jóðurinn.
Eias og eg gat um áður, þá va/■
andvirði gömlu hafskipabryggjunn-
ar látið renna í hafnarsjóð, og var
hann því, er jafnaðarmenn tóku við
stjórn, 3/í úr milljón. Að vísu var
þetta ekki liandbærl fé, nema að
Jitlu leyti; rúmar 100 þús. kr. voru
í fasteignum og allverulega upphæð
liafði hæjarsjóður orðið að taka að
láni, vegna erfiðleika stríðsáranna
og þó sérstaklega atvinnuleysisár-
anna 1922 og 1923. í árslolc 1935
eru eignir Hafnarsjóðs umfram
skuldir tæp 1 millj. og 1(58 þús. kr.
En töluverður hluti þeirrar upp-
liæðar er m. a. fólginn í uppfyll-
ingum, sem bærinn hefir látið gjöra
i atvinnuhótavinnu, og notað sem
vaxtagreiðslu á láni bæjarins til
Hafnársjóðs. Þessar uppfyllingar
eru lítt arðbærar, á meðan ekkert
er gert að hafnarbótum; en nú mun
það ákveðið af meiri hlutanum, að
leggja þær algjörlega á hilluna, þó
að fögur væri loforðin áður fyrr.
Skuldir bæjarins við Hafnarsjóð
liafa, þrátt fyrir þetta, hækkað, og
Hafnarsjóður átti í árslok 1935 úti-
standandi hryggjugjöld, liúsa- og
planleigu, tæp 150 þús. kr. Hækk-
aði sú upphæð um ca. 20 þús. kr.
árið 1936, og er hún að mestu til-
orðin vegna hæjarútgerðarinnar, og
má það skoðast sem tapað fé.
Annars væri fróðlegt að minnasl
í þessu sambandi, aðgerða meiri
hluta hæjarstjórnarinnar í hafnar-
málunum. En það yrði oflangt mál
og skal því þess vegna sleppt hér.
Niðurlagsorð.
Eg liefi þá í sem fæstum orðum
getið um, hvernig jafnaðarmönn-
um hefir farizt stjórn bæjarmálefn-
anna þessi undanfarin 12 ár, og
hvernig er svo komið hag hæjar-
ins og bæjarbúa?
Þrátt fyrir stórar lóntökur síðustu
ára, þá getur bærinn ekki staðið í
skilum með daglegar greiðslur, og
skapar bænum það ófremdarástand
út á við, sem hann er í. Mjög erf-
itt, að eg ekki segi ómögulegt, er
að fá lánsstofnanirnar til að kaupa
víxla af honum. Atvinnuleysið fer
örl vaxandi, meðfram af erfiðleik-
um þeim, sem útgerðin á við að
striða, og sem má heita að sé eini
atvinnuveguir okkar Hafnfirðinga.
En þrátl fyrir þessa örðugleika, hafa
stjórnarflokkarnir á Alþingi og
jafnaðarmenn i bæjarstjórn hér,
litinn skilning sýnt þessum atvinnu-
vegi.
Sömuleiðis hefir hreyting sú, er
Alþingi gerði nú siðast á fram-
færsluskyldu þurfalinga, og sem
hefir i för með sér útgjöld svo fleiri
tugum þúsunda nemur árlega, fvrir
þennan hæ, orðið til þess að auka
erfiðleikana hér að miklum nnm.
En eins og kunnngt er, eru nær allir
gjaldendur hér, fátækir verkamenn
og illa stæð atvinnufvrirtæki, en
skattboginn aftur á móti spenntur
svo hátt, vegna sívaxandi krafna
utan bæjörstjórnar /(Alþiri^iis) og
innan, að niðujrjöfnunarnefnd,
en þar skipa, eins og kunnugut er,
jafnaðarmenn líka meiri hluta,
er í standandi varidræðum með að