Þjóðin: tímarit sjálfstæðismanna - 01.02.1938, Blaðsíða 47

I' J Ó fi I N
getur verið að nokkru hafi um ráð-
ið hin langa fjarvist hans og Tam-
öru, eða viðbrigðin á þvi, að dvelja
á heimili hans i Berlin eða setu-
liðsskálanum í Danzig. En þrátt
fyrir það, fannst honum, að hann
elskaði Tamöru ennþá, og er fað-
ir hans komst að því, og þeir höfðu
rætt um þetta fram og aftur, ákvað
faðir hans að fara til Pozen, til þess
að sjá þessa stúlku, sem olli öllum
vandræðum þeirra.
Úr því að Vilhelm gat ekki gifzt
henni, fannst honum sjálfsagt, að
létt væri undir með henni, þannig,
að hún þvrfti engan fjárskort að
þola, — hún gekk með harni Vil-
helms, og þau bæði verðskulduðu
fulla umhyggju. Það gat vel svo
farið, að Elsa, sem var góð og göf-
uglynd stúlka, ættleiddi harn eigin-
manns síns; slíkt og þvílíkt var eng-
an veginn óþekkt i Þýzkalandi fyr-
ir stríð, og einnig í öðrum löndum.
Af þessum ástæðum fór Vilhelm
Lesser eldri til Posen. Sonur hans
hafði skrifað Tamöru og skýrl
henni frá, hvers hún mætti vænta,
en þegar hér var komið, vissi fað-
ir Tamöru hvernig í ölln lá, — hún
hafði leynt þessu, meðan elskhugi
hennar hélt trvggð við hana, en
blygðaðist sín ekki fyrir að skýra
frá þessu, þegar hún varð vör við
að ást hans var tekin að kulna.
Feðurnir sátu lengi á ráðstefnu,
en mæðgurnar fengu þar að sjálf-
sögðu, hvergi nærri að koma. Skil-
málarnir, sem herra Lesser bauð,
voru mjög prýðilegir. Hann bauðst
til að taka Tamöru með sér til Ber-
íínar, þannig, að hún kæmist hjá
i:i
þeirri skömm, að ala barn sitt þar
i þorpinu yfirgefin af elskhuga sín-
um. Þegar fæðingin væri um garð
gengin, gæti Tamara gert hvort sem
hún kysi heldur, — farið aftur heim
til sín eða fengið atvinnu í Berlín.
En fvrir barninu vrði sómasamlega
séð, á kostnað föður þess.
Faðir Tamöru féllst á, að þetta
væri bezta lausnin, úr því, sem kom-
ið væri, og það var kallað á mæðg-
urnar, til að láta þær vita um þessa
ákvörðun, og að mánuði liðnum bjó
Tamara í húsi lierra Lesser í Koe-
nigsstrasse.
Herra Lesser liafði lengi verið
ekkjumaður, og þrátt fyrir strangt
uppeldi (eða ef til vill af því) renndi
hann oft augum til laglegu og við-
feldnu stúlkunnar, sem liafði verið
unnusta sonar hans. Hann har enga
ásl til hennar, en hafði samúð með
henni, vegna æsku hennar og feg-
urðar, og sú samúð þróáðist fljót-
lega.
Þótt hann væri tæplega fertugur,
bar hann fullan luig til kvenna, og
það nægir að sk(ý(ra í*rá því, að
þakklæti Tamöru til hans breyttist
i ást, enda var Lesser vngri auðsjá-
anlega týndur og tröllum gefinn.
í stuttu máli sagt, — Tamara giftist
föður unnusta síns, og var ham-
ingjusöm lijá honum, og þegar
harnið — stúlkubarn — fæddist,
viðurkenndi hann það sem sitt.
* * *
Þegar Anna María var orðin sext-
án ára, líktist liún móður sinni mjög,
eins og hún hafði verið á þeim aldri,
en vax miklu gáfaðri. Tamara var