Sagnir - 01.04.1980, Síða 30

Helgi Þorláksson
Ingólfur Á. Johannesson
SigurcJur Ragnarsson
Sagnir: Hvað viljið þið
segja um stöðu íslenskrar sagn-
fræði í dag?
Helgi: Eðlilegast er að
miða þetta við fyrri ár og
líta þá í fyrsta lagi á út-
gáfumál. I þeim efnum virðist
mér að mikil gróska sé ríkj-
andi; ég nefni þar Sögu Islands,
tímaritið Sögu, sem kemur út
reglulega og fleiri tímarit
sem helga sig sagnfræðilegu efni
og loks Skírni og tímarit sem
sækjast eftir sams konar efni.
Mér sýnist á bókarútgáfu síðustu
þriggja til fimm ára að sagn-
fræði hafi verið hálfgert í
tísku og jafnvel leyst af hólmi
dulræn efni.
Fjöldi þess fólks sem sæk-
ist eftir sagnfræðilegu lestrar-
efni er allstór eftir þessu að
dæma og líklega stækkandi, sbr.
að félögum í Sögufélaginu fjölg-
ar stöðugt.
Loks virðist mér að það sé
miklu almennar.i og meiri um-
ræða meðal sagnfræðinga en ver-
ið hefur. Sagnfræðingafélagið
starfar og líflegri sagnfræði-
umræða er innan Háskólans en
ég minnist áður. Núna er fjallað
í háskólakennslu um sögu 2o.
aldar, sem varla var á drepið
fyrir aðeins örfáum árum. Sé
á heildina litið finnst mér
því að staða íslenskrar sagn-
fræði um þessar mundir sé miklu
betri en hún var fyrir 5 til
lo árum síðan.
Ingólfur: Mig langar sér-
staklega til að benda á þá
aukningu sem orðið hefur á
nemendum í sagnfræði í Háskól-
anum og í framhaldi af því
hversu margir sagnfræðinemar
líta núna á sagnfræðina sem
sína aðalgrein en ekki auka-
grein með íslensku en ég hef
grun um að þeir hafi verið ansi
fáir fyrir t.d. 5-lo árum. Ég
held að sagnfræðin eigi eftir
að eflast enn frekar þegar
þetta lið hefur útskrifast í
stórum hópum, oft með aukagrein-
ar sem fyrst og fremst eru vald-
ar sem stoðgreinar; félagsfræðis
stjórnmálafræði, mannfræði,hag-
fræði og landafræði svo eitt-
hvað sé nefnt.