Sagnir - 01.04.1981, Qupperneq 56

54
ritgerð eða verkefnum auk eins
eða tveggja áfangaprófa fvrr á
önninni. Prófin eru gjarnan tekin
á venjulegum fyrirlestrartíma og
í kennslustofu. Augljóslega
dreyfir þetta námsálagi yfir önn-
ina, en hitt er þó ekki síðri
kostur að með því að taka próf-
haldið svona mátulega alvarlega
tekur það lítinn txma. Lokaprófin
á haustönn eru til dæmis keyrð
í gegn á ei.nni viku fyrir jól, og
svo er maður kominn í alvöru frí'.
Ein tegund prófa þótti mér býsna
skemmtileg og vil því geta hennar
sérstaklega. Það eru hin svoköll-
uðu heimtökupróf. Þá fá nemendur
all fjölbreyttan vallista og
nokkra daga frest til að klára.
Slík próf krefjast eðlilega ítar-
legra svara og aukalestrar, en á
bak við þau býr nokkuð skemmtileg
hugsun: Maður á ekki bara að læra
fram að prófi, heldur í því líka.
Að lokum nokkur orð um tíma-
sókn ög bækur. Regluleg mæting
í kennslustundir er mjög æskileg
og oft óhjákvæmileg. Ekki svo að
skilja að hægt sé að fljóta í
gegnum próf með því að skrifa
niður tímaglósur eftir minni eins
og hefur viljað brenna við hér
heima, heldur eru fyrirlestrar
hugsaðir til hjálpar við sjálf-
stæðan lestur, til skýringar á
viðfangsefnum og túlkun kennara
********************
á þeim. í betri skólum eins og
University of Michigan eru kenn-
arar sjaldnast af verri endanum
og því oft ótrúlega mikið á fyrii
lestrar og viðtalstímum að græða.
Umfangsmiklir lestrar og bóka-
listar fylgja gjarnan skýrum og
hnitmiðuðum fyrirlestraráætlunum.
Eitthvað verða nemendur að kaupa
af grunnbókum, en annars eru all-
ar bækur á leslistum til á há-
skólabókasafninu, sem telur um
fimm miljónir binda. í námskeiðun
fyrir þá nemendur sem lengra eru
komnir er aldrei neinn ákveðinn
blaðsíðuf jöld.i öðrum æskilegri
til lestrar fyrir próf. Kröfur
og marklýsing náipskeiðs liggja
skýrt fyrir, og ef nemandi þekkir
getu sína og takmörk þá les
hann í samræmi við þá einkunn
sem hann ætlar sér að fá.
Hvort sem menn telja það banda
rískum háskólum til lofs eðg
lasts, þá leggja þeir augljós-
lega allt annan skdlning í hug-
takið akademísk vinnubrögð held-
ur en gert er á Norðurlöndum.
Skólinn setur skýrar leikreglur
og kröfur um lágmarksafköst,
stundvísleg skil verkefna o.fl.
setja mönnum þrengri ramma og
þar með minna svigrúm til að
haga námi eftir eigin geðþótta
en við eigum að venjast hér heima
**********************
Osvífni íslenskra verkamanna
f maí munar litlu að komi til
handalögmála: "Hinn 26. gengu
aftur tveir menn burtu og hinn
28. hurfu allir handlangararnir
úr vinnunni um hádegisleytið og
skildu mig eftir einan. En þeim
bar að sinna verkum sínum og
ekki hlaupa úr þeim hvenær sem
þeim sýndist, svo að ég fór til
eftirlitsmannsins og kvartaði
undan þessu, en var svarað með
þeim argvítugustu og svívirði-
legustu orðum. Og ekki nóg með
það, því þegar miðdegishléið var
liðið komu verkamennirnir aftur
og umkringdu mig og ætluðu að
lumbra á mér, af því að ég vildi
banna þeim að stökkva úr vinnunni
þegar þá lysti. En ég lét mér
ekki bregða, heldur sagði þeim
tæpitungulaust að þeir skyldu og
yrðu að vinna meðan ég ynni, og
þá var hólmgöngunni lokið að
sinni, sem betur fór, því þetta
hefði vel getað endað með ósköp-
um. Byggingareftirlitsmaðurinn
hefði getað skakkað leikinn, en
hann bara gægðist út um gluggana
og hló."
(Ummæli Sabinskys, þess er
umsjón hafði með byggingu
Hóladómkirkju(1759). Stein-
húsin gömlu á íslandi'^ bTsT4