Sagnir - 01.04.1981, Side 70

68
cand.mag-stigi ' sagnfræði. Síðast
en ekki s'st er tilfinnanlegur
skortur á rannsóknaraðstöðu, í
líkingu við þá sem gefendur fyrr-
nefndar gjafar bundu vonir við
að komið yrði á fót. Svo virðist
sem ráðamenn Háskólans hafi í
gegnum tíðina látið listina,
"eitthvert merkasta svið manns-
andans", mæta hreinum afgangi,
nánast frá hvaða sjónarhóli sem
er.
Þorvaldur Skúlason hefur alla
tíð verið framsækinn listamaður,
sem af innsæi hefur rannsakað
eðli þeirrar listar sem hann hefur
fengist við. Háskóli íslands, sem
nú á yfir 70 af verkum hans, mætti
taka hann sér til fyrirmyndar og
halda heiðri hans á lofti með því
að leggja einhvern hluta þess fjár
sem listasafn^Háskólans hefur til
ráðstöfunar, ' rannsóknir á ís-
lenskri myndlist.
Kanínur meff vængi
og rauff trýni
Loksins, er við komum fyrir hól
einn, sáum við um það bil eina
tylft kanína} sem sátu hátíðleg-
ar fyrir utan holur sínar. Þær
voru snjóhvítar, eyrnalausar og
rauðar á trýninu. Ég gerði
nokkrar tilraunir til að hand-
sama þær og komst mjög nærri
einni eða tveim, en þá vildi svo
einkennilega til, að þeim spruttu
vængir og þær flugu burt fyrir
augunum á okkur, Ef ég gæti
treyst því, að sjón mín hefði
ekki verið með sama marki brennd
og sjón læknisins, mundi ég hik-
laust halda því fram, að kanín-
urnar hefðu flogið tvær og tvær
saman. Kanínur með vængi og
rauð trýnií Ég hafði aldrei
heyrt eða lesið um slík dýr áður
og vildi þess vegna óður og upp-
vægur handsama eitthvert þessara
sjaldgæfu dýra handa náttúrufræð-
ingum okkar heima í Englandi, svo
að ég tðk á sprett á eftir þeim.
Með talsverðum erfiðismunum tðkst
okkur að handsama eina eða tvær
kanínur, sem höfðu skriðið inn
í holur sínar í stað þess að
fljúga upp. Þær rifu og bitu
eins og tígriskettlingar og görg-
uðu eins og páfagaukar. En ég
verð því miður að kannast við
það, að við nánari athugun reynd-
ust þessar kanínur .vera í fugls-
líki, og er ef til vill með því
fengin skýringin á því, að þær
gátu flogið. En ég er enn í
vafa um það, hvaða dýr þetta hafi
í rauninni verið„
(Dufferin lávarður, enskur,
hér um miðja síðustu öld„
Glöggt er gests augað, bls.
I7TT5-------------------