Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Side 24

Annars er hann skyldari brokflóanuni en gulstararflóinn. Hann er teg-
undafleiri en brokflóinn.
Ljósustararflóinn íslenzki virðist vera mjög skyldur gróðurhverfinu
Carex inflata-Drepanocladus exannulatus soc. sem Nordlutgen lýsir í
Noregi (Nordhageri 1943 s. 500—504). Háplöntur eru flestar hinar
sömu, en mosagróðurinn hef ég ekki getað kannað, svo að þar vantar
samanburð.
11. Ljósuslarar-vetrarkviða hverfi (C. rostrata-C. chordorrhiza soc.)
(Tab. III. A-B 1-3).
Gróðurhverfi þetta er fremur sjaldgæft í hálendinu og finnst ein-
ungis í lægri hlutum þess, enda vex ljósastör lítið fyrir ofan 400 m.
Hvarvettna þar sem þetta hverfi finnst er mjög votlent. Auk einkennis-
tegundanna eru: Hengistör (C. rariflora), hálmgresi (Calamagrostis
neglecta), mýrarstör (C. nigra) og liorblaðka (Menyanthes trifoliata)
alláberandi á ýmsum stöðum, sömuleiðis mýrelfting (Equiselum palu-
stre), fergin (E. fluviatile) og engjarós (Comarum palustre), en engin
þessara tegunda er sérkennileg í þessu gróðurhverfi fremur en öðrum
liverfum ljósustararflóans.
Blettur 1 er frá heiðunum vestur af Fornahvannni. Flóinn er þar
með lágum þúfnarimum, sem vaxnir eru mýrastör (C. nigra) og stinnu-
stör (C. Bigeloivii) og ýmsum smárunnum. Hengistör (C. rariflora)
þekur hér nærri eins mikið og einkennistegundirnar.
Blettir 2—3 eru úr Grænpollamýri á Fljótsheiði (um 370 m). Þar er
mjög blautt og engir þúfnarimar. I mýrinni gætir fergins (E. fluvia-
tile) sums staðar mjög mikið, en hengistörin er aftur á móti sjaldgæf.
Þetta gróðurhverfi er einnig á Kaldadal, og ég hef lýst því frá Síðu-
mannaafrétti (Steindórsson 1945 s. 390) og kalla það þar Carex rari-
flora-C. rostrata-C. chordorrhiza soc.
12. Ljósustarar-hdlrngresis hverfi (C. rostrata-Calamagrostis neglecta
soc.) (Tab. III. A-B 4).
Hinn eini athugunarblettur, sem hér getur, er úr Nauthaga. Ligg'-
ur hann í grennd við blett Tab. II. 5. Ljósustararbeltið liggur þarna
meðfram lænu, en síðan tekur gulstararhverfið við, og hafa nokkrir
gulstarareinstaklingar náð inn í ljósustararbeltið. Allmikið ber á ferg-
ini (Equisetum fluviatile). Gróðurhverfið er tegundafátt, og hálmgresið
veldur því, að svarðplöntumar H ná hámarki innan ljósustararflóans.
22 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði