Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Qupperneq 27

íiæðimýri, en vatnið síðan staðnað í þeim, og gróðurinn þá orðið blend-
ingur þessara tveggja gróðursveita.
í Norður-Skandinavíu eru mýrar, sem að uppruna og að nokkru
leyti um gróðurfar samsvara íslenzku flæðimýrinni. Kalela (1939) o. fl.
liafa lýst þessum mýrlendum, Alluvialgesellschaften. Lýsing Kalelas (1.
C. s. 302—303) gæti á alla lund átt við íslenzka flæðimýri, að öðru leyti
en því, að gulstörina (C. Lyngbyei) vantar með öllu í skandinavisku
mýrarnar.
Þar sem gróðurlendi þetta heyrir aðallega til láglendinu skal ekki
fjölyrt meira um það hér. Hins vegar vil ég lýsa hér upphafsgróður-
hverfum (pionær sociations) þeim, sem flæðimýri og flói síðar spretta
af, eins og þær koma fyrir í hálendinu, en þær munu og vera til með
líkum hætti á láglendi.
a. Hrafnafíju-sveit (Eriophorétum Scheuchzeri).
Gróðursveit þessi verður ætíð til á sams konar stöðum og við svip-
lík skilyrði, þ. e. á rökum sandi, þar sem vatn leikur um í sífellu. Aðal-
lega verður gróðursveitin til á vatnasandi, en hún getur einnig komið
upp á foksandi, þar sem sandurinn hefur þétzt, og vatn síðan safnazt
í dældir, en þó virðist nauðsynlegt skilyrði, að vatnið sé á nokkurri
hreyfingu. Þegar sandurinn liækkar, jarðvegur tekur að myndast og
vatnið staðnar hverfur hrafnafífan, og aðrar gróðursveitir taka við af
henni. Gróðursveit þessi er þannig mjög óstöðug. En hrafnafífu lrverf-
ið stendur í nánu sambandi við önnur byrjunar-gróðurhverfi, svo sem
vatnsnarfagras hverfi, klóelftingar hverfi og skriðlíngresis iiverfi.
16. Hrafnajifu-skriðlingresis hverfi (Eriophorum Scheuchzeri-Agrostis
stolonifera soc.) (Tab. IV. A—B 1).
Athugunarbletturinn er við Brunnavatn á Kaldadal. Staðhættir eru
þannig, að lækur, sem í vatnið fellur, hefur rnyndað þar óshólma. Þar
sem lækurinn rennur að mestu um gróið land, er framburður hans
mjög leir- og moldarblandinn. Sjálfur óshólminn er blautur og illur
yfirferðar. Þar sem allra blautast er vex einungis lirafnafífa (Eriopho-
rum Scheuchzeri), en á nokkru þurrari blettum gróðurhverfi það, sem
hér er gerð grein fyrir. Grunnurinn er þar nokkru þéttari. Hrafnafífan
(E. Scheuchzeri) ríkir í gróðursvip og fleti, enda þótt flötur hennar sé
ekki miklu meiri en hinnar einkennistegundarinnar, skriðlíngresis
(Agrostis stolonifera). Mýrasefs (Juncus alpinus) og mýrasauðlauks
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 25