Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Side 30

C. Mýri (The bog vegetation).
Þriðja deild mýrlendisins, og sennilega sú víðáttumesta, er mýrin.
Hún greinir sig frá flóa og flæðimýri í því að vera þurrlendari, svo að
vatn flýtur þar nær aldrei yfir jarðvegi. Mýrin er að öllum jafnaði þýfð.
Jarðvatnið er aldrei staðnað til fulls, og oft hallar mýrinni verulega.
Hún er ætíð miklum mun tegundafleiri en bæði flói og flæðimýri,
einkum þó á láglendi, og mosagróður er miklu meiri. (Steindórsson
1945 s. 341.)
a. Slarungstnýri (Caricétum nigrae).
Langútbreiddasta gróðursveit mýrarinnar er starungsmýrin, þar
sem mýrastör eða starungur er drottnandi tegund í svip og fleti. Gróð-
ursveit þessi er næstum því eingöngu á láglendi, og verður því ekki
gerð hér að umtalsefni almennt, en aðeins lýst hinu eina gróðurhverfi
liennar, sem athuganir liggja fyrir um úr hálendinu.
19. Mýrastarar-klójiju hverfi (C. nigra-Eriopliorum angustifolium soc.)
(Tab. III. A-B 9-10).
Af öllum gróðurliverfum starungsmýrarinnar er hverfi þetta skyld-
ast brokflóanum, og verða mörkin þar á milli stundum næsta ógreini-
leg. Helzt verða þau dregin eftir landslagi, þar sem mýrinni hallar nokk-
uð, og hún er þurrlendari en flóinn. En þó er hér um að ræða það
gróðurhverfi mýrarinnar, sein vex í mestu votlendi. í hverfi þessu rík-
ir mýrastör (C. nigra) í gróðursvip, en klófífan, (E. angustifolium) stend-
ur henni lítt að baki í tíðni og fleti. Hins vegar er hin síðarnefnda
ætíð smávaxnari hér en í flóanum, og nær ævinlega ófrjó. Hverfi þetta
er ætíð nokkru fjölskrúðugra en flóasveitin, en tegundir annars flestar
liinar sömu. Auk einkennistegundanna ber allmikið á: Hálmgiesi (Ca-
lamagrostis neglecta), grávíði (Salix glauca) og mýrelftingu (Equisetum
palustré), sums staðar vex nokkuð af bláberjalyngi (Vaccinium uligi-
nosum), en magn runngróðursins fer mjög eftir rakastigi hinna ein-
stöku bletta.
E% er allhátt og G er ríkjandi lífmynd, en bæði H% og Ch% eru
allbreytileg.
Hér er aðeins um tvær athuganir að ræða af þessurn rannsóknar-
svæðum. Blettur 9 er úr Egilsáfanga á Kaldadal, liggur gróðurhverfið
þar í belti milli klófífu-hálmgresis hverfis og stinnustararmýrar. Af-
staða gróðurlendanna er þessi (3. mynd): í miðju mýrlendisins er kló-
28 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði