Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Síða 46

planta á öllu þessu svæði nenia grasvíðir (S. herbacea). A£ einhverjum
orsökum liefur land þetta, sem annaðhvort liefur verið víðiheiði, eða
graslendi með gulvíðirunnum blotnað og vatn safnazt í dældina, svo
að víðigróðurinn hefur dáið út. Hugsanlegt er að sandfok úr nágrenn-
inu, sem farið hefur vaxandi eftir því sem uppblástur jókst þar í kring,
liafi borizt út í dældina og Jrétt svo grasrótina, að leysinga- og regnvatn,
sem áður seig tiltölulega fljótt niður hafi af þeirn sökum tekið að safn-
ast Jrar fyrir um lengri tíma, Jiar sem alrennsli var ekkert. Þetta er eitt
dæmi Joess, hversu liálendisgróðurinn er undirorpinn breytingum.
34. Túnvinguls-skarifífils hverfi (F. rubra-Leontodon autumnalis soc.)
(Tab. IX. A-B 1).
Gróðurhverfi Jretta er einstætt í hálendinu og aðeins um eina at-
liugun að ræða frá bökkum Hvannavallakvíslar norður af Hveravöll-
um. Ég tek liverfi Jretta með nokkru liiki í flokk með túnvinguls hverf-
unum, enda Jrótt túnvingull sé þar áberandi tegund. Ef til vill væri
réttara að setja hverfið í sérstaka gróðursveit, og kenna Jrað við skari-
fífil (L. autumnalis) og kornsúru (Polygonum viviparum), Jjvu' að í
raun réttri ríkja Jjær tvær tegundir bæði í svip og fleti. Aðrar helztu
tegundirnar eru: stinnastör (C. Bigelowii), ilmreyr (Anthoxanthum
odoratum), brjóstagras (Thalictrum alpinum), mýrfjóla (Viola palus-
tris), augnfró (Euphrasia frigida) og runnarnir grávíðir (Salix glauca)
og grasvíðir (S. herbacea).
Þarna er slétt og þurrt. Jarðvegurinn er sendinn, enda að nokkru
til orðinn a£ framburði kvíslarinnar. Meiri raki mun vera í jarðvegi en
annars er títt í túnvingulssveitinni. En Jrað sem skapar hin sérstöku
skilyrði mun Jdó vera ylur í jörðu, sem finnst Jiar hvarvettna. E£ grafið
er niður úr grasrótinni má alls staðar finna velgju, en skarifífill er van-
ur að vaxa á slíkum stöðum, og hér gætir hans mikið en annars er hann
fremur sjaldgæfur í hálendinu. Tilsýndar er svæði Jretta gulflikrótt a£
skarifífli rétt eins og tún væri. Tegundafjöldi er óvenjulega mikill. A%
virðist óeðlilega hátt, Jregar litið er á kringumstæður, en þess er að
gæta, að landið liggur liátt, og hér liefði verið víðiheiði, ef jarðylsins
nyti ekki. Hverfi Jjetta virðist ekki óskylt Polygonum-vviese í Skandi-
navíu (Fries 1913 s. 113, Kalela 1939 s. 112, Nordhagen 1928 s. 358).
44 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði