Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Qupperneq 48

d. Bugðupuntssveil (Deschampsiétum flexuosae).
í?7. Bugðupunts-stinnustarar hverfi (Deschampsia flexuosa-Carex Bige-
lowii soc.) (Tab. VIII. A-B 7).
Athugunarbletturinn er nálægt Kvígindisfelli við Kaldadal í ná-
lægt 350 m hæð, og er hann því eins og undanfarandi hverfi neðan við
hið eiginlega rannsóknarsvæði. Bugðupuntur (D. flexuosa) ríkir bæði
í svip og fleti, þótt stinnastör (C. Bigelowii) sýni jafnmikla tíðni. Há-
língresi (Agrostis tenuis), vallelfting (Equisetum pratense) og kross-
maðra (Galium boreale) eru og áberandi. Bletturinn liggur við brekku-
fót, þar sem snjór liggur alllengi og vel er skýlt. Þó er ekki um eigin-
lega snjódæld að ræða. Hverfið náði einungis yfir lítið svæði, og hef
ég ekki veitt því athygli annars staðar.
Hverfi þetta er náskylt þeim bugðupunts hverfum, sem skandinav-
iskir höfundar lýsa, en skyldast virðist mér það D. flexuosa-Wiese (Ka-
lela 1939 s. 255). Vafalítið er að það heyrir til gróðursveitinni Anthox-
antho-Deschampsiétum flexuosa Nordhagen, enda þótt hér sé lítið um
ilmreyr, og hin skandinaviska gróðursveit sé með meiri snjódældaein-
kennum en hér er. Ef til vill hefði hverfi þetta átt að teljast til snjó-
dælda, næst við finnungshverfin (Nardeta).
e. Stinnustararsveit (Caricétum Bigelowii).
38. Stinnuslarar-hálmgresis hverfi (C. Bigelowii-Calamagrostis neglecta
soc.) (Tab. IX. 5).
Úr þessu hverfi er aðeins ein athugun. Hverlið heyrir naumast til
valllendinu, en ætti ef til vill betur heima í jaðri. Ég hef þó tekið það
hér með, af því að athugun þessi er gerð í sambandi við greininguna á
bletti Tab. IX. 7., en þar er þetta hverfi í lautunum eins og lýst er við
þann athugunarblett. Einkennistegundirnar ríkja bæði í svip og fleti.
Mýrastarar (C. nigra) gætir ofurlítið, og klóelfting (Equisetum arvense)
er áberandi. Athyglisvert er hve tegundir eru miklu færri en í IX. 7.
B. Brekkur. (The hillside vegetation)
Enda þótt gróðurlendi þetta beri mjög svip af annars vegar vall-
lendi en hins vegar þursaskeggsheiði, hef ég talið rétt að fylgja gam-
alli venju og Iialda því sjálfstæðu, eins og ég einnig gerði í fyrri rit-
gerð minni um hálendið. Eftir staðliáttum greina brekkurnar sig fra
áðurnefndum gróðurlendum að því leyti að þeim liallar ætíð mikið,
4(i Flóra - tímarit u.m íslenzka grasafræði