Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.02.1964, Side 80

ViÖ þessa skoðun er aðeins það að atlmga, að ólíklegt er, að þessi
bríxl liafi getað orðið, nema því aðeins að burnirótin hafi áður verið
algeng á þökum í Noregi, en það gat lnin varla verið nema af þessari
sömu ástæðu. Því er ekki ósennilegt að þessi hjátrú eigi sér aðrar og
líklega eldri rætur.
Burnirótin hefur sem kunnugt er þykkan, hnöllóttan jarðstöngul,
sem getur orðið um 3 sm í þvermál og á annan meter á lengd. Þessi
jarðstöngull er raunar sjálf burnirótin, sem jurtin dregur svo nafn af.
Hið upprunalega nafn ætti því að vera burn eða burni og kemur það
raunar fyrir í gömluin ritum. Orðmyndin burkn eða burkni kemur
einnig fyrir sem nafn á burnirótinni. Er hér sennilega aðeins um að
ræða mismunandi rithátt á einu og sama orði. Orðið burkni er nú
notað, sem samnefni á flokk gróplantna, sem eru alls óskyldar burni-
rótinni, og að flestu leyti gerólíkar henni. Þó minnir jarðstöngull
burknanna nokkuð á jarð-
stöngul burnirótarinnar. En
þar er ef til vill að finna
skýringuna á þessum nafna-
ruglingi. Ekki er vitað um
u p p r u n a 1 e g a merkingu
orðsins burkni (burni), en
geta má sér til um skyld-
leika þess við orðið börkur
og sögnina barka, enda hef-
ur hurnirótin barkandi á-
hrif og liefur eflaust verið
notuð í því skyni áður fyrr.
Hið sama mun og gilda um
ýmsar burknategundir. Af
jarðstöngli burnirótarinnar
leggur sterkan ilm, sem
minnir á rósailm. Af þess-
um eiginleika er dregið
nafn jurtarinnar á flestum
evrópumálum (e. Rose Root,
þ. Rosenwurz, d. rosenrod)
og sömuleiðis latnesku heit-
in. Nöfnin rósarót og rósa-
jurt koma fyrir í íslenzkum
ritum en eru sennilega að-
78 Flóra - tímarit um ísuenzka grasafræði
1. mynd. liurnirót í vegg. (Múli i AÖaldal.)
(Ljósm. H. Hg.)