Félagsbréf - 01.04.1958, Blaðsíða 34

22
PEIiAGSBREP
„En þögult brim é þaraskóm
gekk þveginn sand“
°g
„En við liöfmn hlýtt á lýrulag
leikið á okkar snúrustag“
°g
„í kring cru dimmir dagar
sem daðra við næturnar“.
Og
„En frá spegli míns draums
liefur spottandi mynd þín
blasað við mér
svo bleik og þögul
í auðu stræti“
°g
„Hin vitfirrta ást mín
kvcikir í myrkrinu,
brennir myrkrinu
á altari sínu“.
Og
„Bifreiðin sem liemlar hjá rjóðrinu
í líki svartrar pöddu
hvílir lieit hjól sín
á meðan fólkið slreymir i skóginn
og fyllir loftið blikkdósahlátri“.
°g
„næturnar voru hlýjar og rósamar
eins og góðlyndar ömmur
og yrðu dagarnir hver öðruin líkir
komu uppstroknir sunnudagar
aðvífandi í bláum sparifötum“.
Og
„og einhvern dag gæti hringmúr venjunnar rofnað
tærðir ísfingur dauðans brostið og Óskin
losað kverktak ellinnar sér af hálsi“
og að lokum
„Við blöndum kvöldskininu í fölgult vínið
og bíðum eftir nóttinni sem er að koma“.
Ég vona að einhver þeirra dæma sem ég hef tínt til hér að framan
hafi gefið vísbendingu um, livað ég átti við með myndauðgi og endur-
nýjun tungunnar.
Einsog ég sagði í upphafi var ekki til þess ætlazt að ég kynnti skáldin