Félagsbréf - 01.04.1958, Blaðsíða 24

12
PÉLAGSBRÉF
Ég þarf naumast að vekja athygli á hinni afburðasnjöllu samlíkingu
vélbyssunnar og ritvélarinnar. Hér er bæði um að ræða orðaleik (vél-
liyssa, véZrita) og skírskotun til hljóðsins sem bæði þessi verkfæri gefa
frá sér. En myndin sjálf felur svo í sér hina alvöruþungu spurningu,
sem er í rauninni summan af spumingum þessarar aldar.
í annarri hendingu í sama ljóði segir skáldið:
„augnatóftir tækninnar
gráta blóði lierjanna".
í ljóðinu „Fjötrar“ stendur þetta:
„í fangelsi tungunnar
hefur hláturinn fjötraft
geðshræringarnar
ineð samúðarskorti
livítur kynþáttur
fangaverðir sem falla
dauðir eða særðir
cins og skemmdar tennur“.
í kvæðinu „Sólarlag“ er þetla:
„með grafartungl í gcislatjörnum
grætur sólin vetrarstjörnum“.
Mattliías Johanncssen er nýliði í liópi tmgskálda. Fyrsta ljóðabók
lians er í prentun og kennir út innan skamms. Hann er fyrst og fremst
skáld borgarinnar og viðbragða æskunnar við henni. Það er í senn
æskuljómi og söknuður fullorðinsáranna yfir Reykjavíkur-ljóðum hans.
Hann er í ríkara mæli en nokkurt yngri skáldanna rödd borgarbams-
ins, og víða tekst honum ágætlega að túlka reynslu þess. Myndir
hans eru ekki sérlega fjölbreytilegar, en ntargar þeirra em minnis-
stæðar. Hér em nokkrar:
„Hafið dansuði í sandinum
þegar hros dagsins vaknaði á vörum þcr
eins og blóm sem teygir sig upp i sólina“.
Og
„Ást þín var livilur jólasnjór
sem féll á hjarla mitt
þegar við gengum saman eftir götum liorgarinnar'1.