Dagblaðið Vísir - DV - 12.10.2007, Blaðsíða 35

DV Sport Föstudagur 12. október 2007 35
illum Þór
Þórsson hef-
ur unnið allt
sem hægt er
að vinna hér á
landi sem þjálf-
ari. Hann hefur
fagnað sigri í öll-
um deildum sem og
orðið bikarmeistari. Lið undir stjórn
Willums eru öguð, þau eru þétt og
þau skora mikið af mörkum. Willum
er einnig naskur á að ná því besta út
úr liðinu því ógrynni leikmanna hef-
ur farið út í atvinnumennsku eftir að
hafa verið undir stjórn Willums.
Willum er uppalinn KR-ingur og
lék með liðinu upp alla yngri flokk-
ana. Hann segir minninguna enn
sterka frá því þegar hann var innrit-
aður í félagið. „Ég man alltaf eftir því
þegar Gunnar Jónsson heitinn, afi
Brynjars Björns Gunnarssonar, labb-
aði með mig niður á Meistaravellina
ásamt syni sínum Þorsteini Gunn-
arssyni og innritaði okkur formlega
í félagið. Það var stór stund, 1968,
þegar ég var fimm ára gamall. Ég var
duglegur að leika mér með boltann
utan æfingatímans og hafði ágæta
sendingargetu. Svo æfði ég upp frá
því og var í KR þangað til árið 1989
þegar ég fór í Breiðablik og spilaði í
sex ár með þeim.
Arnar Grétarsson var þá að koma
upp sem ungur leikmaður. Hann,
Hákon Sverrisson og Kristófer Sigur-
geirsson voru að koma upp og þarna
var að koma árgangur af mjög fram-
bærilegum leikmönnum. Það var
virkilega gaman að taka þátt í þessu
með Blikunum á þessum tíma. Þá
voru uppi hugmyndir um að byggja
upp sterkt lið í Kópavogi en það tek-
ur oft lengri tíma en eitt, tvö eða þrjú
ár.
Svo fór ég í Þrótt 1996 og þá voru
þeir Ágúst Hauksson og Kristján
Atlason þjálfarar. Ég tók við af Gústa
ári seinna en Kristinn starfaði áfram
með mér sem aðstoðarmaður og við
náðum vel saman. Ég ætlaði að spila
áfram, ég var ekki í neinum sérstök-
um þjálfarahugleiðingum. Ég var að
þjálfa KR í handboltanum og Ág-
úst átti að vera áfram þjálfari en fór
skyndilega til Noregs og Þróttur sat
uppi þjálfaralaust. Þessi hugmynd
kom úr leikmannahópnum, að ég
yrði þjálfari. Jónas Hjartarson og Sig-
urður Sveinbjörnsson komu niður
í Laugardalshöll þar sem KR var að
æfa. Ég velti því svona fyrir mér hvað
þeir væru nú að gera og svo komu
þeir eftir æfinguna og spurðu hvort
ég vildi taka við Þróttaraliðinu og ég
sagði bara já.“
Missti sóknarlínuna
á einu bretti
Willum var þá búinn að taka A-
og B-stig í þjálfaramenntun KSÍ.
Það gerði hann árið 1986. Hann var
nýbúinn að skila meistararitgerð-
inni í hagfræði og var í allt öðrum
hugleiðingum en að fara að þjálfa.
„Ég byrjaði þetta með góðum fundi,
boðaði leikmannahópinn, stjórn-
ina og þessa helstu aðila. Svo þrum-
aði ég yfir þeim í einhverja tvo tíma
og hafði miklar og háar hugmynd-
ir. Ég taldi að við gætum farið upp
um deild, ættum ekkert að vera að
bíða eftir því. Það hjálpaði mér að ég
þekkti liðið vel. Mér fannst við hafa
leikmannahóp til að fara upp. Við
vorum með svakalega fínt lið 1997,
Þróttara-liðið þá var það sterkasta
sem ég var með í þessi þrjú ár.
Við fórum upp í fyrstu tilraun, við
vorum með leikmenn eins og Einar
Örn Birgisson heitinn, sem sprakk út
þarna og átti gríðarlega gott tímabil
og fór í atvinnumennsku til Noregs í
kjölfarið. Heiðar Helguson, sem fór
líka til Noregs í kjölfarið, og svo vor-
um við með Sigurð Ragnar Eyjólfs-
son sem átti eitt sitt besta tímabil.
Þetta var sóknarlínan hjá okkur og
án efa sú besta í deildinni. Hún hefði
sómt sér vel í úrvalsdeildinni en við
misstum hana á einu bretti.
Sigurður Ragnar fór í ÍA og hin-
ir tveir í atvinnumennsku. Í stað-
inn fengum við Tómas Inga Tóm-
asson sem sló í gegn það árið og
var markahæstur í úrvalsdeildinni.
Hann var að koma heim frá Noregi
og það voru ekki margir sem áttu
von á því að hann ætti mikið eftir. Ég
hitti kappann og vildi fá hann enda
alltaf haft mikið álit á honum sem
leikmanni. Hann sprakk út og fór í
atvinnumennsku til AGF í kjölfar-
ið. Með honum frammi var Hreinn
Hringsson og þeir mynduðu nokk-
uð sterkt par þetta árið. Það var ekki
sóknarleikurinn sem varð okkur að
falli. Við skoruðum næstflest mörkin
í deildinni það árið, við vorum í brasi
með seinni hlutann á mótinu og féll-
um á markatölu. Valur lafði á tveim-
ur mörkum,“ segir Willum.
Willum lagði ekki árar í bát og
hélt áfram með Þrótt í fyrstu deild-
inni. „Það var bras á okkur það árið.
Við vorum með ágætis lið en fyrsta
deildin var erfið þetta árið. Hún var
sérstök og ég held að það hafi verið
einsdæmi að þegar ein eða tvær um-
ferðir voru eftir gátu sjö lið farið upp.
Við gátum farið upp þegar þrjár um-
ferðir voru eftir en gátum fallið þeg-
ar ein umferð var eftir. En við fór-
um ekki upp. Stjarnan og Fylkir fóru
upp. Óli Þórðar var með Fylki á flugi
á þessum tíma.“
Vann þriðju og aðra deildina
með Haukum
Eftir tímabilið 1999 ákvað Will-
um að taka slaginn með Haukum
sem þá voru í neðstu deild. Áskor-
unin var mikil en margir furðuðu sig
á þessari ákvörðun. „Allt saman átti
sér eðlilegar skýringar,“ segir Willum.
„Ég var bara ekki hærra metinn sem
þjálfari á þeim tíma. Ég hefði aldrei
getað hætt þjálfun þarna, því ég átti
svo mikið eftir ólært. Það var bara
ekki margt í boði. Ég vildi alls ekki
hætta á þessum nótum. Það hafði
gripið mig þetta starf, þjálfun. Þetta
er eins og að vera leikmaður á marg-
an hátt, það er ákveðin ástríða sem
fylgir þessu og fótboltinn hefur alltaf
verið stór hluti af mínu lífi. Ég spilaði
öll árin með Þrótti, alltaf minna og
minna reyndar, og valdi mig sjaldnar
og sjaldnar í liðið. Spilaði samt ein-
hverja leiki þarna 1999. Það voru ein-
hver þrjú lið sem höfðu samband við
mig á þessum tíma og mér leist best
á þetta af þessum kostum sem voru í
boði. Þetta voru allt lið í neðri deild-
um og ekki margir sem höfðu sam-
band og það voru ákveðnir mögu-
leikar á að ná árangri með Hauka.
Þeir höfðu verið að gera atlögu að því
að komast upp í einhver fimm ár og
aldrei tekist. Mér fannst því áskorun
í því að taka við Haukum.
Þarna leið mér gríðarlega vel. Það
fer nú oft saman þegar árangur næst
að þá verður mikil stemning og gleði.
Þannig var það þessi tvö ár í Haukun-
um. Það þurfti að takast á við helling.
Breyta hugarfarinu og drífa mann-
skapinn með, því þurfti átak til að
stíga skrefið. Bæði leikmenn og um-
gjörðina þurfti að styrkja og það tókst
ágætlega. Við unnum neðstu deild í
fyrstu atrennu og síðan unnum við
aðra deildina ári seinna. Þannig að
þetta var skemmtilegur tími.“
Ekki hægt að neita
kallinum frá KR
Eftir að uppeldisfélagið hans
Willums, KR, hafði bjargað sér frá falli
árið 2001var leitað til Willums um að
taka við liðinu. Áskorun sem ekki var
hægt að skorast undan enda lágu ræt-
urnar til félagsins.
„Ég var alveg til í að byggja ofan á
Hauka-liðið. Fannst við vera komn-
ir með nokkuð heilsteiptan hóp sem
var alveg til í taka slaginn í fyrstu
deildinni. En þá kom kall frá Vestur-
bænum og það var gríðarleg áskor-
un í því. Þeir voru millimetra frá falli
2001 og ég sá að þetta var hópur sem
gat náð miklu lengra. Félagið þekkti
ég vel og bar taugar til þess. Það var
ekkert annað að gera fyrst það var í
boði og það var aldrei séns að segja
nei. Þeir sýndu því mikinn skilning
hjá Haukunum.
Staðan var þannig 2001 að KR varð
að vinna tvo síðustu leikina. Þeir sýndu
mikinn karakter og gerðu það en það
munaði ekki miklu að KR færi niður.
Og vonbrigði eru ákveðinn jarðvegur
til að vinna með. Það er hægt að vinna
vel í vonbrigðum, það er mikill kraftur
sem felst í því. Satt best að segja fór-
um við varlega með markmið liðsins
út á við. Héldum þeim innan klefans
enda engin ástæða til annars. Maður
kemur ekkert eftir svona tímabil og
lýsir því yfir að maður ætli að vinna
mótið. Leikmenn voru góðir í þessum
hópi, það var engin ástæða til annars
en að stefna að æðri markmiðum.
Ég hóf þá leiktíð eins og ég geri
gjarnan. Það eru ákveðin gildi sem
ég tel að skipti miklu máli og vinn
með. Það er mjög mikilvægt að menn
átti sig á því að það sé sameiginlegur
skilningur, þannig að ég byrjaði þar
eins og annars staðar. Svo var úr ein-
valaliði að velja. Margir sterkir ein-
staklingar, bæði hugarfarslega og
getulega, sem voru tilbúnir að draga
þann vagn.“
Fótboltinn sem KR spilaði sumar-
ið 2002 var mjög góður og skemmti-
legur. Liðið skoraði mikið en varn-
arleikurinn var einnig þéttur. „Það
voru bæði kraftur og leikgleði sem
einkenndu liðið 2002. Við spiluðum
mjög stífan og agaðan varnarleik en
vorum með einstaklinga fram á við
sem voru mjög öflugir og djarfir. Við
vorum bæði með hraða, tæknilega
getu og útsjónarsemi fram á við. Við
spiluðum eiginlega leikaðferðina 5-
5. Það sem gerði útslagið með sterka
liðsheild var að Þormóður Egilsson
ákvað að leika með eitt ár í viðbót.
Svo voru ungir leikmenn að koma
upp. Ég gæti talið upp allan hópinn,
þetta var náttúrulega einvalalið og
mikið sigurlið. Menn voru svekkt-
ir með árið á undan og svo smám
saman áttuðu menn sig á því að það
var hægt að vinna þetta mót sem og
gerðist.“
Þyrlustundin
KR háði eftirminnilega baráttu við
Fylki og þurfti að treysta á að Fylkir
tapaði stigum á Akranesi í lokaleikn-
um. KR-ingar sem voru að horfa á
KR – Þór í lokaumferðinni gleyma
væntanlega seint þegar þyrlan með
Íslandsbikarinn kom svífandi. Fylkir
tapaði stigum og KR fagnaði titlin-
um. Willum hins vegar stóð fastur á
sínu, fagnaði ekki fyrr en ljóst var að
titillinn var þeirra.
„Þegar ekki er búið að flauta af
er varasamt að fagna einhverju. Það
verður lengi í minnum haft þegar
þyrlan kom yfir. Það var mjög sér-
stök stund. Þyrlustundin. Ég spilaði
þarna í mörg ár, var tíu ár þarna sem
leikmaður án þess að vinna Íslands-
meistaratitilinn. Þetta var mjög sterk
stund fyrir mig.“
Tímabilið á eftir hættu nokkrir lyk-
illeikmenn KR. Þorsteinn Jónsson og
Þormóður Egilsson hættu en það er
stundum sagt um Þormóð að þegar
hann tali hlusti KR-ingar. „Við feng-
um reyndar Kristján Örn Sigurðsson
og tvíburarnir komu, Arnar og Bjarki.
Þannig að við vorum í sjálfu sér með
mjög öflugt lið 2003 og vorum búnir
að vinna mótið þegar tvær umferðir
voru eftir. Við ætluðum að vinna það
mót. Ég lagði mótið þannig upp og
geri enn, þessi titill verður ekki tek-
inn af okkur. Það þarf að sækja þann
næsta. Ég læt menn gera greinarmun
á því að menn séu ekki að passa upp
á eitthvað sem verður ekki tekið af
þér. En það er í raun skilgreiningar-
atriði og spurning um nálgun.“
7-0-leikurinn fylgdi KR inn í
mótið árið eftir
Eftir að titillinn var kominn í hús
í 16. umferð breytti Willum liðinu
mikið. Liðið fékk afhentan bikarinn
í leik gegn ÍBV á heimavelli en sá
leikur tapaðist. Í lokaleiknum. Svo
tapaði KR fyrir FH 7-0 sem mörgum
KR-ingum fannst ekki mjög góð úr-
slit. „Það sem gerðist árið 2003, þeg-
ar tvær umferðir voru eftir, að við
vorum einnig í undanúrslitum í bik-
ar. Við byrjuðum á því að tapa fyrir
FH 3-2 eftir að hafa leitt 2-0. Það var
mikið sjálfstraust í liðinu og hópnum.
Við vorum Íslandsmeistarar og byrj-
uðum leikinn með látum. Við vorum
komnir snemma í 2-0 og manni leið
þannig að maður gæti ekki tapað. En
FH er með feikilega öflugt lið og náði
að snúa stöðunni sér í vil og vinna
okkur. Það var mikið áfall að fara
ekki í bikarúrslitaleikinn, orðnir Ís-
landsmeistarar, og það verður svona
gríðarlegt spennufall í hópnum. Við
töpum fyrir ÍBV 2-0 í næstsíðustu
umferðinni þar sem við fengum af-
hentan titilinn. Og svo í síðustu um-
ferðinni gerði ég miklar breytingar
á liðinu. Hvíldi þessa reynslumenn
og mjög marga af þeim. Meðal ann-
ars var vörnin mjög breytt og ég fann
það alveg að vakningin í liðinu var
ekki mikil. Það þurfti að hvetja menn
til dáða en ég átti nú ekki von á þessu.
Þetta voru úrslit sem voru ekki sam-
boðin mjög mörgum í Vestubænum
og fór mjög illa í menn. Menn áttu
mjög erfitt með að sætta sig við þessi
úrslit og þau fylgdu okkur svolítið
inn í tímabilið á eftir, eðlilega.
Hins vegar var það ekki aðal-
atriðið, heldur urðu miklar breyt-
ingar á milli ára. Veigar Páll fór í at-
vinnumennsku, Garðar Jóhannsson
meiddist og var frá allt tímabilið og
tvíburarnir voru meiddir í byrjun,
síðan hættu Einar Daníelsson og
Þorsteinn Jónsson og Þormóður var
hættur. Guðmundur Benediktsson
var ekkert með okkur allan veturinn,
kom inn til að hjálpa við mjög erfið-
ar aðstæður, Ágúst Gylfason kom til
okkar og var meiddur og Sigurvin Ól-
afsson var meiddur. Það var mjög fínt
stand á liðinu 2002 og 2003 en þetta
ár var svona þegar við vorum að byrja
mótið. Bjarni Þorsteinsson kom heim
frá Noregi og hann meiddist líka í
upphafi móts. Við töpuðum fyrstu
tveimur fyrstu leikjunum í mótinu,
1-0 gegn FH og í Keflavík. Þá fann ég,
þar sem ég þekkti mitt lið og félag,
að þetta yrði mjög erfitt. Þetta var
vandasamt tímabil. Það var hins veg-
ar margt mjög jákvætt í þessu. Ungir
leikmenn sem við notuðum, Kjartan
Henry og Theódór Elmar, fóru síð- TALA SÍNU MÁLI Framhald á næstu síðu
20 ára bið á enda Valsmenn þurftu að bíða í 20 ár eftir Íslandsbikarnum.