Dagblaðið Vísir - DV - 12.10.2007, Blaðsíða 46

Föstudagur 12. október 200746 Helgarblað DV
Sakamál
Scott Masters frá Farminton í Missouri í
Bandaríkjunum, gæti þurft að dúsa bak við lás
og slá í þrjátíu ár. Masters, sem er fjörutíu og
eins árs, var svo soltinn einn góðan veðurdag
að hann skaust inn í bakarí og hnuplaði ein-
um kleinuhring. Á leiðinni út úr bakaríinu ýtti
hann svo við viðskiptavini sem reyndi að stöðva
hann og þar liggur hundurinn grafinn. Vegna
þess að Master stjakaði við viðskiptavininum
túlkar réttarkerfið í Missouri málið sem rán en
ekki búðarþjófnað. Refsing fyrir rán í ríkinu er á
milli tíu og fimmtán ára fangelsisdómur, en þar
sem Masters á að baki sér fleiri afbrot sem hann
þó er búinn að taka út refsingu fyrir, verður refs-
ingin hert og hans gætu beðið þrjátíu ár í grjót-
inu fyrir að hafa ætlað að seðja sárasta hungr-
ið. Saksóknarinn í málinu segir að það fjalli
alls ekki um kleinuhringinn heldur um ránið
og Scott Masters hefur fulla ástæðu til að vera
argur því hann fékk ekki einu sinni notið ráns-
fengsins, hann kastaði kleinuhringnum frá sér í
hamaganginum sem fylgdi „ráninu“. Ef þrjátíu
ára fangelsisvist verður staðfestur dómur yfir
Scott Masters, hinum hungraða, má segja að
málið sé enn eitt dæmi um undarlegt réttarfar
í Bandaríkjunum, en það virðist vera af nógu
að taka í þeim efnum og kannski engin furða að
fangelsi þar séu meira og minna yfirfull.
Scott Masters hugsar sig eflaust tvisvar um næst þegar hungrið sverfur að:
Kleinuhringur sem kostar
María Nicolaiewna Tarnowska
var með öllu óþekkt í hinum ensku-
mælandi hluta heimsins þangað til
réttarhöld hófust yfir henni í Fen-
eyjum árið 1910. Hún var ákærð fyr-
ir morð á unnusta sínum og vakti
málið svo mikla athygli á Ítalíu að
fljótlega var farið að tala um hið
rússneska tálkvendi. Fjölmiðlar
héldu ekki vatni yfir þeirri staðreynd
að María var ekki enn orðin þrítug
og samt skildi hún eftir sig slóð rúst-
aðrar tilveru sex karlmanna. Sumir
þeirra höfðu horfið á vit forfeðra
sinna, en aðrir höfðu yfirgefið konu
og börn hennar vegna. Fortíð henn-
ar var svo full af karlmönnum, skot-
hríð og hörmulegum málalyktum
að nauðsynlegt er að hinkra aðeins
við til að henda reiður á því öllu.
Með rautt blóð í æðum
Langafi Maríu var Cornelíus
O’Rourke, en hann tilheyrði aðals-
stéttinni á Írlandi þegar hann var og
hét. Faðir Maríu fluttist búferlum til
Rússlands og hlaut greifatign frá keis-
aranum. María fæddist árið 1879 og
naut hins ljúfa lífs. Sautján ára göm-
ul kynntist hún Tarnowska greifa,
þau gengu í hjónaband og eignuðust
þrjú börn. Hjónakornin voru áber-
andi í samkvæmislífi Kænugarðs, en
eirðarleysi streymdi um æðar Maríu.
Fyrr en varði fann hún tilfinningum
sínum nýjan farveg.
Einvígi og sjálfsmorð
Tarnowska greifi var ekki þannig
maður að hann tæki af léttúð ástar-
ævintýri konu sinnar. María hafði hitt
mann að nafni Borzlevsky og tilfinn-
ingar hans voru svo sterkar að hann
bauð Maríu að skjóta hann gegnum
höndina til sönnunar ástar hans.
Hún þáði boðið, en þegar eiginmað-
ur hennar heyrði af sambandi þeirra
skoraði hann á Borzlevsky í einvígi
og skaut hann. Næsti elskhugi Maríu
hét Vladimir Stahl, en hann bjó ekki
yfir sama hugrekki og Borzlevsky
og kaus að enda líf sitt sjálfur frek-
ar en mæta greifanum í einvígi. Og
þriðji elskhugi Maríu mætti skjótum
örlögum sínum. Greifinn og greif-
ynjan héldu matarboð og meðan á
því stóð opinberaði hún hug sinn
til þessa nýja ástmanns með því að
kyssa hann í allra augsýn. Umsvifa-
laust tók greifinn sér byssu í hönd og
skaut manninn í hausinn fyrir fram-
an veislugestina. Greifinn var sýkn-
aður af morði en var nú búinn að fá
sig fullsaddan af framferði eiginkon-
unnar og fór fram á skilnað.
Líkt og flugur í vef
Maximillian Prilukoff, lögfræð-
ingurinn sem María réð til að sjá
um skilnaðinn fyrir sig, varð fljót-
lega fastur í álögum. Hann vanrækti
eiginkonu sína og börn og rekst-
ur lögfræðistofu sinnar. Hann skaut
sig sjálfur þegar honum sýndist full-
víst að María myndi ekki vilja hann.
Hann lifði sjálfsmorðstilraunina af og
dró sér fé viðskiptavina og elti Maríu
um Evrópu líkt og kjölturakki. María
var þó ekkert á því að láta af háttalagi
sínu og fljótlega kynntist hún Nicola
Naumoff, ungum og myndarlegum
manni. Hann yfirgaf fjölskyldu sína til
þess eins að verða fórnarlamb ástar-
leikja sem fólu í sér meðal annars síg-
arettubruna. Svo steig fram á sjónar-
sviðið Paul Kamarovsky greifi. Hann
tók hana með sér til Feneyja, en fleiri
elskhugar voru handan hornsins.
Líftrygging, gifting og dauði
Kamarovsky greifi vildi kvæn-
ast Maríu og hún féllst á það með
því skilyrði að hann líftryggði sig og
hún yrði tryggingarþegi. Greifinn var
dauður innan mánaðar. Dauða hans
kom María í kring með því að senda
bréf með falsaðri undirskrift greif-
ans til fyrrverandi elskhuga hennar,
Naumoffs. Það gerði hún með að-
stoð kjölturakkans Prilukoffs lög-
fræðings. Í bréfinu voru svívirðingar
í garð Naumoffs og hann brást hinn
versti við og var bræðin svo mikil að
hann leitaði Kamarovsky greifa uppi
og skaut hann til bana.
Tryggingarfélög þekkja
brögðin
Tryggingarfélagið skynjaði fljót-
lega að maðkur var í mysunni og
fyrr en varði var búið að rekja alla
þræði og María Tarnovska og elsk-
hugar hennar tveir, sem lifað höfðu
af kynnin við hana, Naumoff og
Prilukoff, voru handtekin árið 1907.
Og Ítalía titraði af spenningi. Rétt-
arhöldin hófust þó ekki fyrr en vor-
ið 1910 og þegar þar var komið sögu
voru misgjörðir Maríu á allra vör-
um. Minnstu mátti muna að reið-
um múg, meirihlutinn konur, tækist
að drekkja Maríu í síkinu framan við
dómshúsið.
Við réttarhöldin grét María og
gnísti tönnum og gerði sitt besta til
að vekja samúð réttarins. Hún lofaði
bót og betrun, sór að ganga í klaust-
ur og helga líf sitt góðum verkum.
Enda fór það svo að Prilukoff fékk
versta skellinn og var dæmdur til
tíu ára fangelsisvistar, en skötuhjúin
María og Naumoff, sem hafði tekið í
gikkinn, fengu sjö ára dóm.
Hélt uppteknum hætti
Í fangelsinu notaði María alla
sína klæki og fangelsispresturinn og
fangaverðirnir lögðu sig í líma við að
gera henni vistina sem bærilegasta;
þeir smygluðu til hennar góðum
mat og sígarettum. En þegar fang-
elsispresturinn fann í klefa hennar
frekar ósiðlega bók var honum nóg
boðið. María var flutt í slæmt fang-
elsi í Róm, en það bugaði hana ekki.
Hún hélt áfram að nudda sér upp
við lögfræðinga sína og var sleppt úr
fangelsi eftir að hafa afplánað fimm
ár. Sagan segir að hún hafi gifst ein-
um lögfræðinga sinna og flutt með
honum til Englands. Eftir það var
eins og jörðin hefði gleypt hana.
Bjöllur sem
burðardýr
Hugmyndaauðgi fíkniefna-
smyglara virðast engin takmörk
sett. Nýlega fundu hollenskir
tollarar kókaín í dauðum bjöll-
um. Um var að ræða um eitt
hundrað bjöllur sem sendar
höfðu verið í pakka til landsins
frá Perú í Suður-Ameríku. Eftir
að hafa gegnumlýst pakkann
tóku tollararnir ákvörðun um að
opna hann og kanna betur. Við
nánari athugun kom í ljós að
bjöllurnar höfðu verið skornar
upp og fylltar með kókaíni. Allt
í allt voru um þrjú hundruð g í
bjöllunum.
Vín inn, vit út
Lögreglan í Køge í Danmörku fékk heldur undarlegt símtal í
síðustu viku. Þá hringdi dauðadrukkinn maður og tilkynnti um
lík í rúmi hans. Taldi maðurinn fullvíst að hinn ókunni væri
dáinn, því hann hafði bitið hann í eina tána og ekki fengið nein
viðbrögð. Þegar lögreglan mætti á staðinn komst hún að því
að það sem maðurinn taldi vera lík var í raun sængin hans og
hann hafði bitið í eitt horn hennar.
Áfengissýki
á lágu stigi
Þriggja ára málaferlum er
nú loks lokið í Houston í Tex-
as. Málaferlin snerust um sekt
eða sýknu Tammy Jean Warn-
er vegna dauða eiginmanns
hennar. Kæran hljóðaði upp á
manndráp af gáleysi, en eig-
inmaður hennar hafði látist af
áfengiseitrun. Eitrunin var ekki
tilkomin vegna hefðbundinnar
drykkju, heldur hafði maðurinn
tekið stólpípu og komið inni-
haldi tveggja stórra sérríflaskna
í endaþarm sinn. Áfengismagn
í blóði hans mæltist 4.7 prómill.
Eiginkona hans var sýknuð.
Barist um
bakpoka
Kona ein komst heldur bet-
ur í hann krappan á ferðalagi á
Borneó. Konan sem er frönsk
var í mestu makindum að taka
myndir af órangútan, sem heitir
Delima. Delima leiddist þófið
og hafði fengið augastað á bak-
poka konunnar. Að sögn vakt-
manna á svæðinu slógust þau
um bakpokann og hvorugt vildi
gefa sig, en á endanum fór svo
að konan varð að játa sig sigr-
aða. Þegar þar var komið sögu
var órangútaninn búinn að tæta
af konunni skóna, sokkana og
buxurnar, en hann gramsaði í
bakpokanum, sennilega í leit
að æti.
Köld eru kvennaráð, segir máltækið. Enginn efi leikur á að það máltæki á við í sög-
unni um rússneska tálkvendið sem skildi eftir sig slóð látinna elskhuga og brostinna
hjartna vonbiðla.
Kleinuhringur Masters, ,sem er fjörutíu og eins árs,
var svo soltinn einn góðan veðurdag að hann skaust
inn í bakarí og hnuplaði einum kleinuhring.
Hún lofaði bót og betr-
un, sór að ganga í
klaustur og helga líf sitt
góðum verkum.
Rússneska tálkvendið