Dagblaðið Vísir - DV - 12.10.2007, Blaðsíða 44

Föstudagur 12. október 200744 Ferðir DV
U m s j ó n : B a l d u r G u ð m u n d s s o n . N e t f a n g : b a l d u r @ d v . i s
á ferðinni
Er vatn blautt?
Já, vatn er blautt á svipaðan hátt og svefnlyf eru (yfirleitt)
svæfandi, þegar okkur blæðir kemur blóð, við drekkum
drykki, þegar við lyftum einhverju fer það upp í loftið og
þorstinn er þurr enda hefur þá vatnið þorrið. svo er grasið
líka grænt af sömu ástæðu og vatnið er blautt, þó að það sé
kannski ekki alveg augljóst! – tekið af Vísindavefnum.
Þ
að hafði rignt eldi og
brennisteini dagana á
undan. Spáin var fín og
sama var að segja um
ferðaáætlun Útivistar.
Ákveðið var að ganga
yfir Esjuna. Fara á Hátind Esjunnar
og þaðan norður og niður og koma
niður að Meðalfellsvatni í Kjós.
Ferðin var merkt sem þriggja skóa
ferð, var sem sagt fyrir vant göngu-
fólk. Þrátt fyrir að vera ekki í mikilli
æfingu ákvað ég, það er ef veður-
spáin gengi eftir, að slást í hópinn.
Spáin hélt svo það var ekki annað að
gera en fara af stað.
Á Umferðarmiðstöðstöðinni leið
mér eins og ég væri nýi strákurinn í
bekknum. Fannst allir aðrir þekkj-
ast, hélt mig til hlés og fylgdi svo á
eftir þegar gengið var til rútu. Gæð-
unum er misskipt. Meðan göngu-
fólkið lestaði rútuna sat þrennt
á bekk við Umferðarmiðstöðina,
par sem vakti og maður sem svaf.
Fólk sem á hvergi heima og á sér
kannski engin markmið. Allavega
ekki þau sömu og við sem vorum
að hefja för yfir Esjuna.
Þegar komið var að Esjurótum
var strax tekist á við brattann. Há-
tindur er í 909 metra hæð og hækk-
unin upp er nokkuð ör. Það verður
að segjast eins og er að það tók vel
í að ganga upp Þverárkotshálsinn,
reyndar voru uppi kenningar um að
við hefðum gengið upp Kattarhrygg
eða Kattarhryggi. En samkvæmt vef
Landmælinga er sennilegast að við
höfum farið Þverárkotsháls. Það
var fagnaðarefni þegar komið var
að vörðunni uppi, vitandi að mesta
hækkunin var að baki. Æfingaleysið
sagði til sín. Passa það næst, halda
áfram að ganga, halda sér við.
Veðrið lék við okkur, en við vor-
um rétt um þrjátíu í ferðinni. Farar-
stjóri var María Beglind Þráinsdótt-
ir. Henni reyndist létt verk að leiða
gönguhópinn, fróð og jákvæð.
Þegar við náðum Hátindi kom
eina augnablikið sem ekki sást til
sólar, útsýnið takmarkaðist. Aðeins
sást til hæstu fjallstinda. En þá, sem
svo oft áður, verður að gera upp
við sig að það er fleira en eitt sem
fær fólk til að ganga á fjöll. Hreyf-
ingin er frábær, félagsskapurinn
getur verið góður, tengsl við nátt-
úruna eu mikils virði og svo getur
fínt útsýni verið viðbót við allt hitt.
En verst er að treysta á útsýnið. Svo
var á Hátindi Esjunnar sunnudag-
inn 7. október. En það breytti ekki
öllu hinu góða. Tilfinning að vera
efst á Esjunni og eiga eftir að ganga
niður, að hafa sem sagt náð áfanga
sem einhvern tíma virtist fjarri, er
dásamleg. Hreint dásamleg. Esjan
er svo sem ekki hönnuð til göngu.
Þar er stórgrýtt og gangan sjálf
krefst allrar athygli, ef hún gleym-
ist augnablik er hætta á að illa fari.
Þegar gengið er af Hátindi og norð-
ur Esjuna, eftir Skálatindi og þaðan
að Meðalfelli er það fín gönguleið,
ekki vegna þess að létt sé að ganga
hana, heldur frekar vegna þess
hversu útsýnið er mikið og fallegt.
Hvalfjörðurinn er sérstakur og ekki
er ónýtt að hafa hann fyrir framan
sig. Þegar gengið var af Skálatindi,
var ferðinni haldið áfram, norður
og niður, eins og einn göngumanna
orðaði það. Þegar líður að lokum
góðrar gönguferðar er gott að láta
hugann reika, njóta víðsýnisins og
rúmsins. Furðu vekur hvað margt
af göngufólkinu er vel að sér, þekkir
öll kennileiti og örnefni. Ég dáist að
því fólki sem ber svo mikla virðingu
fyrir landinu að það leggur á sig að
geta nefnt alla tinda, dali, læki og
hlíðar réttum nöfnum.
Að fara yfir Esjuna er góður dag-
skammtur, hæsti tindur var rúm-
ir 900 metrar og gönguvegalengd-
in sennilega um sautján kílómetrar
og við vorum um sex tíma á gangi.
Æfingaleysið sagði ekkert til sín eft-
ir að upp var komið. Gangan var alls
ekki erfið, samt ekki létt, hún reyndi
bæði á líkama og sál. Athyglin varð
að vera í lagi. Sem sagt nokkuð krefj-
andi ganga sem sannar enn og aft-
ur hversu margir kostir eru til úti-
veru og líkamsþjálfunar í nágrenni
Reykjavíkur.
Haustganga
Hornstrandafara
Hin árlega haustganga Horn-
strandafara verður farin laugardag-
inn 13. október en ferðin er á
vegum Ferðafélags Íslands. Í
ferðalýsingu segir að ferðin verði
venju samkvæmt með árhátíðar-
ívafi þar sem á dagskrá verði
hæfileg blanda af útivist og
skemmtun. Lagt verður af stað
klukkan tíu á laugardagsmorgun
frá Mörkinni 6, hvaðan ekið verður
að brúsastöðum í Þingvallasveit.
Þaðan verður gengið á búrfell og
svo yfir öxará í átt að svartagili þar
sem rúta mun sækja hópinn.
gangan tekur um fimm tíma en að
henni lokinni verður haldið til
Nesjavalla þar sem göngugarpar
baða sig og snæða tveggja rétta
kvöldverð þar sem flutt verður
ávarp, sungið saman og farið með
gamanmál. klukkan 11 að kvöldi
verður ekið til reykjavíkur. Nánari
upplýsingar á fi.is
Hekla númer
hundrað
Fjallgöngugarpurinn og hátinda-
höfðinginn Þorvaldur Víðir
Þórisson mun á næstunni ljúka því
magnaða þrekvirki að ganga á
hundrað hæstu fjöll landsins á
rúmum 10 mánuðum. undanfarna
mánuði hefur hann sigrað hvern
tindinn á fætur öðrum og er nú
óðum að nálgast takmark sitt.
síðasta ganga Þorvaldar Víðis
verður á drottningu Íslands, sjálfa
Heklu. Í þessari síðustu göngu
mun hann bjóða áhugasömum að
ganga með sér á tindinn, en
gangan verður farin á morgun,
laugardag. Þeim sem hafa áhuga á
að slást í för með Þorvaldi er bent á
að hafa samband við Íslenska
fjallaleiðsögumenn, sem standa að
skipulagningu göngunnar á Heklu.
Haustblót
í Strút
Ferðafélagið Útivist stendur helgina
19.–21. október fyrir uppskeruhátíð
í skálanum við strút á Mælifells-
sandi. Þar gefst ferðafólki kostur á
að njóta haustkyrrðarinnar,
villibráðar og gönguferða í
nágrenni skálans. Á laugardags-
kvöldinu verður fjölbreytt hlaðborð
þar sem haustið er meginþemað.
Þátttakendur koma sjálfir með mat
á hlaðborðið, til að fagna
vetrarbyrjun. Fararstjóri er sylvía
Hrönn kristjánsdóttir og á meðan á
dvölinni stendur er ráðgert að fara í
gönguferðir um svæðið. rauði-
botn, Hólmsárlón, strútslaug og
torfajökull eru dæmi um staði sem
eru í dagsgöngufæri frá skálanum.
Nánari upplýsingar á utivist.is.
Yfir Esjuna - norður og niður
Útivist efndi til göngu yfir Esjuna.
Rétt um þrjátíu mættu til göngunn-
ar. Veður var frábært og útsýnið
stórkostlegt. Sigurjón M. Egilsson
var meðal göngumanna.
Dimmt á Hátindi Útsýnið af Hátindi var nánast ekkert.
Það skemmir ekki skemmtunina af góðri göngu.
Leifur Hákonarson myndar að baki Leifi eru
Móskarðshnjúkar og skálafell. Fjær sést í Þingvallavatn.
Ekki að sökum að spyrja eftir að komið
var niður af Hátindi var varla ský að sjá.
útivera fyrir alla:Er ÚlfarsfEll hrÚga?
Allir ferðir hefjast á einu skrefi.
Þegar ég byrjaði að ganga á fjöll,
eða réttara sagt á fell, var ég ekki
til afreka. Allt of þungur, með
króníska höfuðverki og svimaköst.
Blóðþrýstingurinn allt of hár og
svo framvegis. Úlfarsfellið var
fínt takmark til að byrja með. Og
er það enn. Einu sinni hitti ég
mann í hlíðum Keilis og eins og
oft gerist taka menn tal saman um
gönguferðir. Hann spurði hvert ég
hefði farið síðast.„Gekk á Úlfarsfell
í gær,“ sagði ég. „Úlfarsfell?“ át
maðurinn upp eftir mér og sagði:
„Úlfarsfell er bara hrúga.“ Er
Úlfarsfell hrúga?
Nei, Úlfarsfell er engin hrúga.
Úlfarsfell er 295 metra yfir sjó.
Það tekur um klukkustund að
ganga upp og niður, jafnvel korteri
meira fyrir byrjendur. Þegar upp
er komið sjá allir sem þangað
koma að af Úlfarsfelli er fínasta
útsýni. Langavatn og Hafravatn,
Reykjanesfjöllin, Mosfellsdalur,
Esja, Akrafjall, Faxaflói og
Snæfellsnes svo eitthvað sé nefnt.
Úlfarsfell er fínt fell, fyrir þau sem
eru ekki vön göngu er fínt að fara á
Úlfarsfell. Tekur sæmilega á þegar
fólk er að þjálfast og fyrir þau sem
eru í ágætri æfingu er hægt að
fara upp og niður á tíma, það er
keppa við sjálfan sig. Stundum
hagar þannig til að ekki er tími
eða aðstæður til að fara langt eða
fara á há fjöll. Þá er betra að fara á
Úlfarsfell en fara ekki.
Skemmtilegasta leiðin upp er frá
skógræktinni við Vesturlandsveg og
ganga þaðan í suður, upp Hamrahlíð.
Það er mun skemmtilegri leið en
koma að fellinu að sunnan og ganga
upp akveginn. Gangan að sunnan
er skemmtilegri þar sem gengið er
um gróið land og tilfinningin fyrir
náttúrunni verður mun meiri.
Ganga á Úlfarsfell tekur kannski
eina klukkustund, eða ámóta langan
tíma og tími í líkamsræktarsal.
Gangan kostar ekkert og er eflaust
miklu skemmtilegri og meira
gefandi.
Úlfarsfell Fínasti þrekstigi í
næsta nágrenni.