Fréttatíminn - 21.03.2014, Blaðsíða 28

20 – 50 % Afsláttur
552-8222 / 867-5117
Antik
útsAlA
{Skápar}
{Skenkir}
{Myndir}
{Styttur}
{Postulín}
{Silfur}
{Stólar}
{Borð}
30 – 50 % AF
húsgögnum
50 %
AF bókum
20 % AF
smáhlutum
Hélt aldrei upp á afmælið
Þar sem maðurinn var stöðugt
heima og fór ekki út nema örfáum
sinnum á ári vildi Björn ekki bjóða
krökkum úr skólanum heim. „Ég
á enga vini úr grunnskóla. Ég hélt
aldrei upp á afmælið mitt og bauð
engum heim. Ég man eftir því að
hafa einu sinni boðið vinkonum
úr skólanum heim að horfa á
vídeómynd en meira var það ekki
á þessum þremur, fjórum árum
sem ofbeldið stóð yfir. Ég kynntist
reyndar strák í blokkinni, góðum
dreng sem kom stundum inn þegar
ég vissi að hann var inni í her-
bergi.“ Þegar Björn varð sextán ára
flutti hann í stúdíóíbúð sem hafði
verið útbúin í hjólageymslunni í
kjallaranum en þá var hann þegar
farinn að vinna á skemmtistöð-
um og byrjaði 15 ára á Tunglinu
þar sem hann hafði umsjón með
miðasölu og sá um að taka tóm glös
af borðum. „Það er náttúrulega
ekki eðlilegt að gera það 15 ára en
þetta var minn flótti. 16 ára var ég
svo byrjaður að skipuleggja reif-
partí.“ Maðurinn missti föður sinn
á þessum tíma og þá studdi Björn
hann að gröfinni. Þeir fóru að tala
eilítið saman eftir það en brátt flutti
maðurinn út af heimilinu og þeir
hittust ekki aftur fyrr en síðar. Alla
tíð faldi Björn ofbeldið fyrir móður
sinni og hún gerði sér því ekki fylli-
lega grein fyrir hvað hafði gengið á
fyrr en löngu seinna.
Gegndarlaus siðblinda
Björn telur sig ekki vera alkó-
hlólista út af ofbeldinu en það hafi
hins vegar flýtt ferlinu. „Það var í
raun ekki fyrr en eftir að ég hætti
að drekka sem ég áttaði mig á því
að líðan sem ég taldi vera eðlilega
var það alls ekki. Ég tók betur
eftir þunglyndi, áráttuhegðun,
þráhyggju og maníu sem ég hafði
breytt yfir með áfengi. Ég segi oft
að það besta sem kom fyrir mig
eftir að ég hætti að drekka er að ég
komst að því að ég er geðveikur.
Það var mikið frelsi. Ég lærði líka
að ég þarf ekki að skammast mín.
Það er ekki val að vera alkhóhól-
isti, það er sjúkdómur. Þunglyndi
og þráhyggja eru sjúkdómar og
ég tek á þeim sem slíkum. Ég
skammast mín ekki. “ Hann er líka
þakklátur fyrri að hafa áttað sig
á því hversu siðblindur hann var
í neyslu. „Minn alkóhólismi var
gegndarlaus siðblinda. Á bernsku-
heimilinu var ég sífellt að reyna að
stjórna aðstæðum, búa til sögur til
að fólk áttaði sig ekki á því hvað
væri í gangi og fela áverka. Þegar
ég seinna lenti í erfiðum aðstæð-
um leitaði ég í sama farið, fór að
ljúga eða breyta aðstæðunum. Ég
kunni ekki að takast á við erfið-
leika með eðlilegum hætti. Sumir
segja að það sé galið að einhver
læri að ljúga og svíkja og fela en
þetta var bara þannig. Það sem
mér hefur þótt verst er að þetta
hefur bitnað á þeim sem þetta átti
ekki að bitna á. Ég hef áttað mig á
brestum mínum og reyni bæði að
lifa með þeim og breyta. Mistökin
sem ég hef gert hafa gert mig að
þeim manni sem ég er í dag, og ég
er þakklátur fyrir þau mistök sem
ég hef gert því ég hef alltaf staðið
upp og haldið áfram, reynt að bæta
mig. Læra af mistökunum.“
Mamma er frábær kona
Björn er enn að vinna í sjálfum
sér en telur að uppgjörið nú hjálpi
honum að komast þangað sem
hann ætlar sér. „Við móðir mín töl-
uðum ekki um ofbeldið fyrr en ég
hætti að drekka. Þegar ég átti tvær
vikur eftir af meðferð á Staðarfelli
og var búinn að átta mig á því
hvert ég var að reyna að komast þá
hringdi ég í þennan mann og sagði
honum að ég væri búinn að fyrir-
gefa honum. Ég fyrirgaf honum
sannarlega, og ég varð að gera það
til að ég færi svo ekki beint á bar-
inn og færi að drekka út á hann.
Ég sagði honum að ég fyrirgæfi
honum allt sem hefði gerst og ég
væri ekki reiður út í hann. Síðan
ég stóð þarna á annarri hæð á
Staðarfelli við tíkallasímann hef ég
ekki fundið til reiði í hans garð. Ég
hef hitt hann, hann hefur hitt elsta
son minn. Ég og sonur hans eru
mjög góðir vinir. Ég er ekki reiður
og ég væri á mjög slæmum stað í
lífinu ef ég væri það. Það sem gerð-
ist hins vegar var að ég varð mjög
reiður út í móður mína og það vildi
ég laga. Mér fannst fáránlegt að
einhver maður gæti framkallað
að ég væri reiður í garð móður
minnar í mörg ár. Ég bar það undir
mömmu áður en ég birti pistilinn.
Henni líður ekki vel yfir þessu en
við höfum farið yfir málin og hún
er frábær kona. Ég bar það undir
systur mína að birta pistilinn og
ég bar það undir son þessa manns.
Kannski er undarlegt að ég hafi
hitt hann og talað við hann en hvað
á ég að gera? Ég er viss um að
þetta eru hlutir sem honum líður
ekki vel yfir en af hverju ætti ég að
vera reiður út í hann? Af hverju á
ég ekki að fyrirgefa honum? Fyrir
mér er hann ekki vondur maður og
ég vona að hann geti líka unnið úr
þessu. Ég skrifaði pistilinn ekki til
að velta honum upp úr fortíðinni.
Ég er að gera þessi mál upp til að
ég og mitt fólk eigi betra líf og
samskipti mín við aðra verði betri.
Mig langar að verða betri maður.“
Erla Hlynsdóttir
erla@frettatiminn.is
Björn Steinbekk segir það
hafa verið mikilvægur þáttur
í hans eigin bata að hætta
að vera reiður og fyrirgefa
manninum sem beitti hann
ofbeldi. Ljósmynd/Hari
28 fréttir Helgin 21.-23. mars 2014