Fréttatíminn - 23.05.2014, Síða 38

Nú er það brúnt
Þ
Það er ekkert grín að vera stjórnmála-
maður. Fyrir utan það að hafa atvinnu af
því að rífast við sessunauta sína, yfirleitt
hið geðslegasta fólk, og hitta viðkomandi
síðan yfir kjötbollum í mötuneytinu og
láta eins og ekkert hafi í skorist, þurfa þeir
að vanda sig sérstaklega í klæðaburði –
en kannski ekki eins svakalega og Lars
Løkke Rasmussen, formaður danska
stjórnmálaflokksins Venstre. Fjölmiðlar
þar í landi greindu nýverið frá því að Lars
Løkke hefði viljað hafa til skiptanna í
þinginu og því hefði hann látið flokk sinn
splæsa á sig sparifötum fyrir þrjár millj-
ónir króna. Formaðurinn fær því varla
athugasemdir þingforseta vegna klæða-
burðar.
Kjólakaup Guðrúnar Helgadóttur, sem
fyrst kvenna gegndi embætti þingforseta,
blikna í þessum samanburði. Karlar sem
fram til ársins 1988 höfðu verið þingfor-
setar mættu alltaf í jakkafötum með bindi.
Vandi Guðrúnar var hins vegar sá að meiri
kröfur voru gerðar til klæðaburðar kvenna
en karla í háum embættum. Því varð Guð-
rún að fá lán hjá launagreiðanda sínum svo
hún gæti gegnt tignarstöðunni með sóma.
Kjólakaupalánið var umtalað í samfélaginu
á sínum tíma og ýmsir urðu til að gagn-
rýna þingforsetann – sem væntanlega vildi
bara vera þingi og þjóð til sóma.
Þessi tími er löngu liðinn og nú þurfa
karlar í hópi þingmanna ekki lengur að
hnýta bindi um háls sér áður en þeir mæta
í vinnuna og konur geta mætt í buxum,
þurfa ekki að leggja í dýr kjólakaup eins
og Guðrún forðum. Enn gerir arftaki
hennar á stóli þingforseta, Einar K. Guð-
finnsson, þó athugasemdir við klæðaburð
þingmanna, ekki síst kvenna. Frægt varð
í jólamánuði ársins 2012, þegar hann rak
sjálfan menntamálaráðherrann, Katr-
ínu Jakobsdóttur úr lopapeysu sem hún
klæddist. Það var svolítið sérstakt, miðað
við árstíma að minnsta kosti. Vera kann að
kyndingin í þinghúsinu sé bærileg en það
er hráslagalegt í Reykjavík fimm dögum
fyrir jól. Þá eiga menn að klæðast síðum
nærbuxum innst og góðri lopapeysu, svo
ekki sé minnst á flókainniskó. Fátt dugar
síðan annað en gæruúlpa og ullarhúfa,
hætti menn sér úr húsi.
Forseta þótti þingið hins vegar setja
niður við klæðaburð menntamálaráðherr-
ans sem gegndi tilmælum hæstráðanda og
fækkaði fötum. Hið sama höfðu þingmenn-
irnir Oddný Harðardóttir og Árni Johnsen
gert nokkru áður. Þau voru líka gómuð í
lopapeysu. Öngvu virtist það skipta Vest-
fjarðajarlinn Einar K. þótt Katrín væri í
„ægilega huggulegri peysu með vestfirsku
lopapeysumunstri,“ eins og hún lýsti þess-
um hlýja fatnaði. Fátt er enda klæðilegra
en vel prjónuð lopapeysa og væri sómi að
því að þingmenn væru í slíkum peysum
köldustu vetrarmánuðina.
Gallabuxur eru ekki síður umdeildur
klæðnaður þingmanna en lopapeysur.
Það fékk Elín Hirst að reyna þegar
henni var gert, á sumarþingi í fyrra, að
skipta um buxur en hún mætti til vinnu
á Alþingi í bláum gallabuxum. Það mátti
Einar Vestfirðingur samt eiga að hann
leyfði þingkonunni að klára ræðuna í
buxunum. Eftir að Elín hafði farið úr
þeim (og í annað) kvaddi hún sér hljóðs,
í miðri efnahagsumræðu, og flutti tölu til
varnar gallabuxum. Líklegt er að hún hafi
einkum mælt til þingforsetans, flokks-
bróður síns, þegar hún bað þingmenn vin-
samlegast að passa sig á því að verða ekki
of forpokaðir. Í þingræðu sinni skýrði
Elín það fyrir þingheimi að þrátt fyrir það
að gallabuxur væru hannaðar og seldar
af öllum helstu tískuhúsum heims væru
þær alltaf settar skör neðar í virðingar-
stiganum en aðrar buxur. Þær þættu ekki
nógu fínar, og breytti þar engu þótt stíf-
straujaðar væru, vegna þess að galla-
buxur hefðu löngum verið tákn kúreka
og hafnarverkamanna. Elín lét ekki þar
við sitja heldur andmælti því misrétti
sem viðgengist á hinu háa Alþingi að þar
mættu þingmenn vera í rauðum, grænum
og jafnvel drapplituðum gallabuxum –
en ekki bláum. Sá litur ætti, ef grannt er
skoðað, heldur að gleðja þingforsetann –
en það er önnur saga.
Elínu var misboðið þótt hún hlýddi
fyrirmælum forseta, rétt eins og Katrín,
Oddný og Árni áður. Á það má líka benda
að Alþingi á að endurspegla samfélagið
og því ættu með réttu að vera þar, innan
um lögfræðinga og ýmsa aðra fræðinga,
hafnarverkamenn og kúrekar.
Elín var fín í tauinu þegar hún var frétta-
stjóri á skjám landsmanna en þess utan
hefur hún væntanlega verið í peysu og
gallabuxum, rétt eins og flestir kollegar
í fjölmiðlastétt. Auðvitað eiga menn að
klæða sig eftir tilefni en ætli það sé ekki
nokkuð langt gengið að banna þing-
konu að klæðast tískubuxum, svo ekki
sé minnst á lopapeysu með vestfirsku
munstri. Svo flott peysa getur ekki talist
neitt annað en viðhafnarbúningur.
Gott er að minnsta kosti að vera í vinnu
þar sem enginn gerir athugasemd við það
þótt mætt sé í gallbuxum, hvort heldur eru
bláar eða í öðrum litum. Þó verður maður
að vanda sig þegar kemur að litavali. Að
því komst ég í liðinni viku þegar ég mætti
í vinnuna í bláum gallabuxum, svörtum
sokkum og brúnum skóm. Yngri sonur
minn og samstarfsmaður gerði alvarlega
athugasemd við sokkavalið, sagði svarta
alls ekki ganga við brúna skó. Best væri
að vera í brúnum sokkum, ella í fjörugum
lit – bara ekki svörtum. Hann nefndi ekki
hvíta enda eru þeir víst útlægir.
Þetta kom mér í opna skjöldu. Ég hélt í
einfeldni minni að svartir sokkar gengju
við allt. Ég er því kominn í sömu stöðu
og Lars Løkke og Guðrún Helgadóttir og
þarf að endurnýja fataskápinn, starfs míns
vegna.
Það er samt huggun harmi gegn að
þurfa aðeins að leggja út fyrir brúnu
sokkapari en ekki fínum kjól – svo ekki sé
minnst á jakkaföt fyrir þrjár milljónir.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
SAMKVÆMT BÓKSÖLU Í PENNANUM EYMUNDSSON UM LAND ALLT
METSÖLULISTI EYMUNDSSON

VIKAN 13.05.14 - 20.05.14
1 2
5 6
7 8
109
43
Iceland Small World - lítil
Sigurgeir Sigurjónsson
Skuggi sólkonungs
Ólafur Arnarson
Dægradvöl
Benedikt Gröndal
20 tilefni til dagdrykkju
Tobba Marinós
Lost in Iceland mini
Sigurgeir Sigurjónsson
Frosinn - Þrautir
Walt Disney
155 Ísland áfangastaðir..
Páll Ásgeir Ásgeirsson
Eða deyja ella
Lee Child
Lífsmörk
Ari Jóhannesson
Verum græn - Ferðalag í átt að
38 viðhorf Helgin 23.-25. maí 2014