Sveitarstjórnarmál - 01.02.1976, Blaðsíða 13

Þegar komið er að þessum þætti mannlífsins,
höfum við i rauninni staðnæmzt við það efni,
sem i daglegu tali eru nefnd „menningarmál“
og þessi ráðstefna fjallar einkum um, en er vissu-
lega aðeins litið brot menningarinnar í víðasta
skilningi.
Hluti tómstundaiðkana fólksins, sem lifir í
strjálbýli, er samt enn sem fyrr bundinn hinu
nána sambandi jjess við náttúrlegt umhverfi.
Þetta kemur auðvitað skýrast fram hjá börnum
og unglingum, þar sem náttúran sjálf er leikvöll-
urinn og hlýtur að orka á barnshugann ólíkt og
ferhyrndur malarblettur milli húsa í borg.
Störf þess fólks, sem stundar búskap í sveit og
umgengst skepnur og gróður eða sækir sjó, veita
því i sjálfu sér meiri lífsfyllingu en skrifstofu-
manninum við sína reiknivél eða verksmiðju-
verkamanninum við sitt færiband, sem lokaðir
eru allan vinnudag sinn inni í kassa, sem búinn
er til af mönnum og er dauð veröld.
Fyrir því held ég, að tómstundaiðkanir séu
fólki við þess háttar frumframleiðslu, sem hér á
landi er, ekki sama nauðsyn — og vandamál —
eins og borgarbúanum.
Starf þess er einfaldlega stærri hluti af lífinu.
4. Eðli tómstundaiðkana
4.1
Menn verja tómstundum sínum í aðalatriðum
á tvennan hátt: sem þolendur þess, sem þeir dvelj-
ast við, eða gerendur. Sjálfsagt er æskilegt, að ein-
hvers konar jafnvægi ríki milli þessara þátta. En
um það verður ekki deilt, að þau atriði, sem
gera okkur að þolendum í tómstundum, sækja
fast á.
Hvorn háttinn, sem við veljum fyrir okkur,
má aftur greina í tvennt: hreina afþreyingu eða
eitthvað, sem reynir á hugsun eða líkamsþol.
Umræðan á þessari ráðstefnu snýst um það,
hvernig sveitarstjórnir
a. hjálpa til að rétta okkur upp í hendur — á
silfurdiski, þegar bezt lætur — Jjætti úr
menningunni eða
b. hjálpar okkur til þess að eiga frumkvæði
sjálfir að ástundun þeirra.
4.2
Fyrri atriðin, þar sem almenningur er viðlalt-
andi, eru xn. a. þessi:
4.2.1
Afnot fjölmiðla hvers konar, sem taka orðið
mikið af tómstundum fólks.
4.2.2
Skemmtanaiðnaður, þar sem dansleikir, kvik-
myndasýningar og ýmiss konar trúðleikar eru
gildustu þættir.
4.2.3
Afnot ýmiss konar safna.
4.2.4
Kappleikir í hvers kyns íþróttum.
Á Héraðsvöku er jafnan flutt margvíslegt efni til fróðleiks og skemmt-
unar. Bæði er þar um að ræða aðfengið efni og heimatilbúið.
Ljósmyndin sýnir atriði heimamanna; á sviðinu eru Guðrún L.
Ásgeirsdóttir, Vallanesi; séra Ágúst Sigurðsson, þáv. prestur í
Vallanesi og Ólafur Hallgrímsson, þáv. kennari á Hallormsstað.
(Ljósm. Sig Bl.).
4.3
Síðaii atiiðin, þar sem almenningur á frum-
kvœði, eru m. a. þessi:
4.3.1
Þátttaka í félagslífi hvers konar.
4.3.2
Iðkun íþrótta og útilífs.
4 33
Ástundun fagurra lista og bóklestur almennt.
4.3.4
Fegrun umhverfis.
SVEITARSTJÖRNARMÁL