Milli mála - 01.01.2013, Síða 318

318
AF MANNÆTUM
Gíbraltarsund, sem var stærri en Afríka og Asía samanlagt, og að
konungar þessa lands, sem ríktu ekki aðeins yfir þessari eyju heldur
höfðu einnig yfirráð á meginlandinu, þvert yfir Afríku og til
Egyptalands og inn til Toscana í Evrópu, reyndu að komast til Asíu
og leggja undir sig allar þjóðirnar við Miðjarðarhafið, alveg að
Svartahafi; og í þeim tilgangi fóru þeir yfir Spán, Gallíu, Ítalíu og
alla leið til Grikklands þar sem Aþenubúar lögðu þeim lið, en
stuttu síðar fórust þeir og Aþenubúar í syndaflóðinu. Það er afar
líklegt að eyðileggingin sem vatnið olli hafi haft í för með sér furðu-
legar breytingar á löndum jarðar eins og sagt er að sjórinn hafi
skilið Sikiley frá Ítalíu:

Hœc loca, vi quondam, et vasta convulsa ruina,
Dissiluisse ferunt, cum protinus utráque tellus
Una foret;6
Kýpur frá Sýrlandi, eyjuna Negrepont7 frá meginlandi Böótíu; og
annars staðar sameinað lönd sem höfðu verið aðskilin með því að
fylla ála sem á milli þeirra voru af leðju og sandi:
sterilisque diu palus aptaque remis
Vicinas urbes alit, et grave sentit aratrum.8
En það eru litlar líkur á því að þessi eyja sé þessi nýi heimur sem
við erum nýbúin að finna vegna þess að hún snerti næstum því Spán
og það væri ótrúlegt að flóð hefði fært hana til á þennan hátt, um
meira en tólf hundruð mílur; auk þess sem siglingar samtímamanna
okkar hafa svo að segja sýnt fram á að þetta er ekki eyja heldur
meginland sem tengist Austur-Indíum öðrum megin og löndunum
sem eru undir pólunum tveimur hinum megin; og ef hún er
aðskilin frá þeim þá er sundið svo mjótt og bilið svo lítið að hún á
ekki skilið að vera kölluð eyja.
6 Virgill, Eneasarkviða, þýð. Haukur Hannesson. Reykjavík: Mál og menning, 1999, III, 414–415,
bls. 75: „Sagan hermir að lönd þessi, sem áður voru eitt, hafi klofnað hvert frá öðru í hamförum,
gríðarlegu hruni.“
7 Eyjan Evboja í Eyjahafi.
8 Hóras, Art poétique, 65–66: „Og þessi ófrjósama mýri, sem lengi mátti róa á, fæðir nú marga bæi
og þolir þungan plóg.“