Morgunblaðið - 06.01.2012, Qupperneq 25

merking en í því svo mjög notaða
enska.
Undanfarna tvo áratugi lágu
leiðir okkar Óskars sjaldan sam-
an, hann trúlega eins og ég upp-
tekinn af börnum og barnabörn-
um utan vinnutíma. Mér hefur þó
löngum fundist ég vonast til að
við ættum eftir að hittast af og til
í góðu tómi til að rabba og rifja
upp skemmtileg og sérstæð atvik
frá samstarfi okkar á áttunda
áratugnum. Mér var því illilega
brugðið er mér var tilkynnt um
andlát hans, enda kom það mér í
opna skjöldu.
Við hjónin vottum Kristbjörgu
og fjölskyldum þeirra Óskars
innilega samúð okkar. Honum
verð ég ævinlega þakklátur.
Rögnvaldur S. Gíslason.
Fyrir réttum 36 árum hitt-
umst við Óskar Maríusson fyrst.
Ég var þá staddur í jólafríi heima
og var að leita fyrir mér um
vinnu. Ekki man ég mikið frá
þessum fyrsta fundi okkar en
andinn var einkar þægilegur og
það varð úr að ég réðst til starfa
hjá Málningu fáum mánuðum
síðar. Þegar ég lít til baka og
kveð vin og velgerðarmann til
margra ára þá lít ég á það sem
eitt af gæfusporum í lífinu að
hafa starfað með Óskari í einn og
hálfan áratug.
Hann var mikill fræðari og
kennari af guðs náð og kenndi
hann efnafræði í hlutastarfi um
margra ára skeið m.a. í MR.
Nemendur hans vitna sérstak-
lega til þess hversu vel honum
tókst að opna heim efnafræðinn-
ar fyrir þeim.
Fyrir ungt fólk sem hefur lok-
ið námi og tekur sín fyrstu skref í
atvinnulífinu er fátt dýrmætara
en góður stuðningur sem felst
m.a. í góðum leiðbeiningum, að
veita ábyrgð og sýna áhuga á
hugmyndum nýliðanna. Það
kunni Óskar afar vel, gaf sér góð-
an tíma til að meta verkefni og
hvetja til frekari verka. Honum
var einnig ljúft að veita innsýn
inn í víðfeðman reynslubrunn
sinn. Óskar stýrði tæknimálum
hjá Málningu um þriggja ár-
utuga skeið og ávann sér mikillar
virðingar bæði innan fyrirtækis-
ins og utan. Ég veit að ég get
mælt fyrir munn samstarfsfólks
hans um lengri eða skemmri
tíma að því er þakklæti og virð-
ing í huga við leiðarlok. Óskar
hlaut verkfræðimenntun sína í
Þýskalandi og eins og gjarnan
vill verða þá skipar það land sem
fólk sækir menntun sína til stór-
an sess. Það var því sérstök
ánægja hjá honum þegar við
fengum tæknifólk frá Þýskalandi
í heimsókn til okkar í Málningu.
Þá fékk hann líka tækifæri til að
nota sína afbragðsgóðu þýsku-
kunnáttu.
Það var mjög einkennandi fyr-
ir Óskar að hann nálgaðist hvert
verk mjög skipulega, greindi vel
forsendur og vann markvisst að
lausninni. Öllum gögnum var
komið fyrir af stakri nákvæmni,
ef til vill af þýskum grunni. Það
voru mörg verkefnin sem Óskar
fór höndum um á ofangreindan
hátt á þessum þremur áratugum
hjá Málningu, sem ekki verða
talin upp hér en afraksturinn er
glæsilegur. Þá var umbrotaskeið
í íslenskum iðnaði en á þessum
árum náði Málning að verða öfl-
ugt fyrirtæki og á ýmsum sviðum
í fararbroddi. Þarna má víða sjá
handbragð Óskars.
Í viðbót við verkfræðina var
Óskar mikill fagurkeri, hafði t.d.
yndi af myndlist og fékkst nokk-
uð við slíka iðju í frístundum og
aflaði sér að sjálfsögðu þekking-
ar á því sviði. Hann þekkti vel til
myndlistamanna og veitti mörg-
um aðstoð þegar þurfti að finna
réttu efnin eða leysa úr vanda-
málum tengdum efnafræðinni.
Engum duldist að Óskar hafði af-
ar gaman af þessum málum, naut
þess virkilega að geta aðstoðað
listamanninn við að fullkomna
sköpun sína.
Góður vinnufélagi er gulls
ígildi en til viðbótar eignuðumst
við hjónin góða og trygga vini
þegar kynnin jukust við Óskar
og Kristbjörgu. Við áttum með
þeim fjölda gleðistunda sem gott
er eiga minningar um. Fyrir það
erum við afar þakklát og sendum
Kristbjörgu, sonunum þremur
og þeirra fjölskyldum innilegar
samúðarkveðjur.
Jón Bjarnason.
Mér eru minnisstæð fyrstu
kynni mín af Óskari. Síminn
hringir. Kurteis og viðkunnan-
legur maður kynnir sig og vill
hitta mig. Sá málaflokkur sem ég
fari með hafi marga snertifleti
við hans starf. Í kjölfarið kom
Óskar í ráðuneytið og áttum við
ánægjulegt og gott spjall. Það
reyndist rétt að samstarfsfletirn-
ir væru margir og ekki síst eftir
að Óskar hóf störf hjá Vinnuveit-
endasambandinu. Við Óskar unn-
um að fjölmörgum verkefnum
saman í um fjórtán ár. Óskar
lagði áherslu á vandvirkni, sam-
ráð og að öll sjónarmið kæmu
fram. Áherslur voru oft ólíkar og
fulltrúar atvinnulífs og stjórn-
valda stundum ósammála. Óskar
hafði hins vegar einstakt lag á að
vinna þannig að virðing og kurt-
eisi væru ætíð til staðar. Hann
hugsaði í lausnum og stuðlaði að
víðtækri sátt. Óskar varð góður
vinur minn og vinátta okkar mér
dýrmæt. Við áttum ýmislegt
sameiginlegt. Bæði höfðum við
numið verkfræði í Þýskalandi.
Bæði strákaforeldrar. Drengirn-
ir hans Óskars á aldur við mig,
eldri syni mínir á aldur við eldra
holl barnabarna Óskars og minn
yngsti á aldur við yngra hollið.
Óskar var kennari að eðlisfari.
Alltaf til í að fræða og útskýra.
Óskar var stundum að aðstoða
barnabörnin við námið og þekkti
því námsefnið og var að forvitn-
ast um það hvernig mínum
drengjum gengi og hvernig mér
líkaði þessi kennslubókin eða hin.
Áhugi strákanna minna á raun-
greinum gladdi Óskar. Mikið var
hann ánægður þegar elsti sonur
minn fór í verkfræði og það við
háskóla í þýsku málumhverfi.
Óskar sagði mér að þegar þau
Kristbjörg voru ung hefðu þau
um skeið búið í íbúð þar sem
þröskuldarnir voru slitnir og illa
farnir. Óskar tók sig til, pússaði
þá, lakkaði og gerði fína. Það var
bara eins og íbúðin væri ný.
Þessi saga lýsir Óskari vel. Hann
vildi hafa snyrtilegt í kringum
sig.
Óskar keyrði mig oft og var
mikið spjallað í þeim ferðum þó
stuttar væru. Eitt sinn í fallegu
veðri og lítilli umferð á Sæbraut-
inni vorum við það djúpt sokkin í
samræður að Óskar ók yfir á
rauðu ljósi og ég æpti. Þessi ró-
legi maður minnti mig oft á þessa
ökuferð, hló og sagði að hann
hafi fipast og farið yfir á rauðu af
því að ég æpti. Óskar bauð mér
heim til sín og sótti mig á meðan
Kristbjörg lagaði matinn. Þegar
heim var komið útbjó hann for-
drykk og svo tók við ljúf og nota-
leg kvöldstund. Óskar var sann-
ur heiðursmaður, kurteis,
traustur, hógvær, vandvirkur,
ljúfur og skemmtilegur. Hann
naut lífsins með Kristbjörgu
sinni. Naut þess að borða góðan
mat, drekka góð vín og ferðast. Á
ferðalögum héldu þau hjónin oft
dagbækur og er heim var komið
var gengið frá myndum og ferða-
sögu. Það var unun að hlusta á
Óskar segja frá stöðum sem
hann sótti heim, hvort sem það
var hér á landi með tjaldvagninn
eða erlendis.
Óskar vissi að komið var að
kveðjustund og sagði að lífið
hefði verið sér gott. Hann væri
sáttur og þakklátur þegar hann
liti yfir farinn veg. Ljúf minning
um góðan dreng lifir. Kristbjörg
mín, ég sendi þér og fjölskyld-
unni allri mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Með þakklæti,
væntumþykju og trega kveð ég
Óskar Maríusson.
Sigurbjörg.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. JANÚAR 2012
✝ Jón Strand-berg fæddist á
Þingeyri við Dýra-
fjörð 31. ágúst
1919. Hann lést
27. desember
2011. Foreldrar
hans voru hjónin
Magnfríður Sigríð-
ur Sigurðardóttir,
f. 4.1. 1879, d.
1958, og Sigmund-
ur Bergur Sig-
mundsson Strandberg, f. 25.6.
1861, d. 1934. Fósturforeldrar
Jóns voru hjónin Ólína Sigríð-
ur Bjarnadóttir, f. 1863 og Jón
Hólmsteinn Guðmundsson, f.
1867. Systkini Jóns voru Krist-
jana Sigríður Guðrún Sveins-
dóttir, f. 1916, d. 1997, Jenný
Margrét Guðný, f. 1918, d.
1997, og Friðþjófur Ingimund-
ur, f. 1921, d. 2011.
Jón kvæntist Elínu Ólafs-
dóttur, f. 21.8. 1923, d. 6.9.
2004, í nóvember 1951. For-
eldrar hennar voru hjónin Val-
gerður Guðmundsdóttir, f.
var giftur Helgu Leifsdóttur, f.
1951, d. 2004. Þau skildu.
Þeirra sonur er Ingibergur
Jón, f. 20.7. 1973. Sigurður
eignaðist soninn Gunnar, f.
31.12. 1980, móðir hans er Sig-
rún Gunnarsdóttir. Kona Sig-
urðar er Gunnhildur Halldórs-
dóttir, f. 16.10. 1955. Þeirra
dóttir er Hanna Dóra, f. 6.12.
1992.
Jón fór ungur til sjós, var á
fiskibátum gerðum út frá
Þingeyri frá 1933-1940. Á ár-
unum 1941-47 var hann lengst
af á strandferðaskipinu Súð-
inni. Lauk farmannaprófi frá
Stýrimannaskóla Íslands 1950
og starfaði sem stýrimaður hjá
Ríkisskip og Landhelgisgæsl-
unni fram til ársins 1957.
Starfaði eftir það sem toll-
vörður í Reykjavík og síðast
sem deildarstjóri við Tollgæslu
Íslands í Hafnarfirði.
Útför Jóns fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag,
6. janúar 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
1893 og Ólafur
Sigurðsson, f.
1879. Dætur
þeirra eru Sigríð-
ur Jónsdóttir, f.
24.8. 1958. Hún
var gift Ásbirni Þ.
Björgvinssyni, f.
4.9. 1957. Börn
þeirra eru Ragn-
heiður, f. 21.7.
1983, gift Jacob
Jörgensen, f. 3.1.
1981, Elín, f. 24.8. 1987, og
Hjörtur, f. 31.1. 1989, í sambúð
með Hörpu Sóleyju Kristjáns-
dóttur, f. 1.1. 1989. Sambýlis-
maður Sigríðar er Eggert Þór
Ísberg, f. 18.6. 1953. Ólöf Jóns-
dóttir, f. 6.6. 1961, gift Harrý
Þór Hólmgeirssyni, f. 29.1.
1958. Dætur þeirra eru
Ágústa, f. 10.9. 1990 og Hilda
Rut, f. 9.10. 1994. Fyrir átti
Harrý Geir, f. 27.11. 1986.
Fyrir átti Jón soninn Sigurð
Örn, f. 26.6. 1948, móðir hans
var Iðunn Sigurðardóttir, f.
17.9. 1921, d. 1989. Sigurður
Þýtur í stráum þeyrinn hljótt,
þagnar kliður dagsins.
Guð er að bjóða góða nótt
í geislum sólarlagsins.
(Trausti Á. Reykdal.)
Margs er að minnast og margt
ber að þakka á hinni löngu ævi
sem hann pabbi lifði. Ótal minn-
ingar og atvik koma upp í hugann
þegar maður hugsar til baka.
Flestar eru tengdar við
mömmu en þau voru mjög sam-
heldin og miklir vinir alla tíð og
báru ómælda virðingu hvort fyrir
öðru, þó að þau hefðu ólíkar skoð-
anir á mörgum hlutum.
Þau elskuðu að vera úti í garði
og rækta hann með yfir 100 teg-
undum af plöntum undir það síð-
asta. Þau voru mjög hrifin af
ræktun á dalíum og höfðu ávallt
miklar áhyggjur á vorin, hvort
eitthvað kæmi nú upp eða ekki.
Einnig á ég margar minningar
úr fjölda veiðitúra í Hlíðarvatn í
æsku, margar ferðir á hverju
sumri voru farnar þangað og mis-
mikið veitt. Og seinni árin fóru
Harry og barnabörnin stundum
líka með.
Svo voru farnar margar ferðir
vestur á firði þar sem pabbi elsk-
aði að vera, enda Dýrfirðingur
mikill. Þá var mikið tínt af berjum
í berjasaft fyrir veturinn. Þegar
við dæturnar vorum farnar að
heiman dreif hann sig bara sjálfur
vestur og fór á sjóinn með vinum
sínum og veiddi í soðið fyrir vet-
urinn. Saltaði og verkaði aflann.
Alltaf var hann boðinn og búin
til að aðstoða ef hann mögulega
gat, og handlaginn við flest sem
hann kom nálægt. Hann átti at-
hvarf úti í bílskúr þar sem sagir
og smíðavélar áttu hug hans allan
og skar einnig mikið út eftir að
hann hætti að vinna.
Þau voru alla tíð mjög natin við
barnabörnin sín sem áttu athvarf
hjá þeim hvenær sem þau vildu,
og fengu oft að gista hjá þeim og
dunda með afa í kjallaranum með-
an amma bakaði pönsur eða
skonsur á efri hæðinni.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku
pabbi minn, og ég veit að mamma
mun taka vel á móti þér.
Þín dóttir,
Ólöf.
Elsku besti afi, að setjast niður
og skrifa minningargrein um þig
er svo erfitt.
Tárin streyma niður kinnarnar
því upp koma svo yndislegar
minningar.
En núna ertu loksins kominn
til Lillu þinnar, sem hefur beðið
svo lengi eftir þér.
Síðustu daga hef ég reynt að
hugsa allt það fallega og góða sem
þú kenndir mér. Allar góðu stund-
irnar síðustu ár, sérstaklega eftir
að þú komst á Hrafnistu og þegar
ég byrjaði að vinna þar.
Ég held ég sé heppnasta
barnabarn í öllum heiminum að
hafa kynnst þér og við barnabörn-
in öll. Þú ert góðhjartaðasti mað-
ur sem ég veit um, hugsaðir svo
vel um okkur í Stekkjarkinninni
hjá ykkur ömmu. Alltaf grjónó
með saft eða nýbakaðar pönnsur.
Þegar ég var bara rúmlega 4
mánaða fékk ég að njóta þess að
vera hjá þér og ömmu í pössun.
Þegar ég fór að labba fórum við í
göngutúra á hverjum degi, alltaf
sömu leiðina niður Stekkjarkinn-
ina að læknum, upp á Grænaróló
og Hringbrautina og tylltum okk-
ur þar í gamla bláa strætóskýlið.
Þegar þú settir mig í band úti í
garði, því ráðskonan, eins og þú
kallaðir mig alltaf, var svo mikill
kjáni, alltaf að „hjálpa“ til í fallega
garðinum ykkar.
Við skulum ekki gleyma því
heldur að við tvö hrjótum ekki,
eða þetta sagðir þú alltaf þegar
pabbi byrjaði að hrjóta.
Og að ógleymdum veiðitúrun-
um í Hlíðarvatn.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið þetta tækifæri að vera í ná-
lægð þinni, skutlast með þig í
Mosó á hverjum föstudegi í heilan
vetur í nudd, við að syngja saman
Villa Vill, Hauk Morthens og
Ragga Bjarna. Þegar þú bjóst á
vistinni og ég nýbyrjuð að vinna á
Hrafnistu, þegar þú vissir upp á
mínútu hvenær ég var í mat gerð-
irðu rúmið tilbúið svo ég gæti lagt
mig í smá.
Þetta voru svo frábærir tímar,
elsku afi. Að fá að kveðja þig um
jólin var erfitt en rosalega gott, að
rifja upp svo margt og fá að halda
í höndina á þér. Ég gæti skrifað
heila bók um þig. Þú hefur kennt
mér svo margt.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði og hlakka til þess að knúsa þig
aftur. Þín nafna og vinkona,
Ágústa.
Elsku afi.
Það er bæði erfitt og gott að
kveðja þig.
Gott af því að núna ertu loksins
kominn til ömmu, sem hefur
örugglega beðið þín með rjúkandi
heitar pönnsur, nýbakaðar klein-
ur, kalt kaffi í blómakönnunni
þinni og útbreiddan faðminn.
Og erfitt vegna þess að þú ert
svo góður maður og það hefur
alltaf verið svo gott að eiga þig að.
En ég veit líka að ég mun ennþá
eiga þig að þó svo þú sért ekki
lengur hérna með okkur.
Ég er mjög þakklát fyrir allan
tímann sem við áttum saman,
þakklát fyrir að hafa fengið að
vera samferða þér.
Þegar ég flutti til þín, eftir að
amma dó, studdum við hvort ann-
að í söknuðinum og urðum góðir
vinir. Stundum var erfitt en oftast
var gaman. Ég var bara krakki þá
í rauninni en að búa með þér gerði
mig að einstaklingnum sem ég er í
dag.
Mér eru svo minnisstæð kvöld-
in sem við sátum saman við eld-
húsborðið og spiluðum (og þú
rústaðir mér). Og hafragrautar-
morgnunum, þegar þú sættir þig
við að ég vildi hafa minn þykkan
einsog steypu og þegar ég lærði
að hætta að nota salt. Allir göngu-
túrarnir voru frábærir, bæði þeg-
ar þeir voru langir um Hafnar-
fjörðinn og þegar þeir urðu
styttri.
Jólin verða líka erfið án þín,
elsku afi. Ég tengi þig svo sterkt
við þau. Ég man þegar við hjálp-
uðumst að við að smíða jólatré og
skreyta, þegar við pökkuðum
saman inn gjöfunum og hlustuð-
um á vínyl-plötur á Hrafnistu.
Jólamessurnar verða líka alltaf
okkar. Þess vegna fannst mér svo
mikilvægt að sitja hjá þér og
hlusta á messuna í útvarpinu síð-
astliðið aðfangadagskvöld.
Ég veit að þú verður þarna til
að taka á móti mér þegar minn
tími kemur og þá getum við rifjað
saman upp allar fallegu minning-
arnar sem við eigum saman.
Elín Ásbjarnardóttir
Strandberg.
Mig langar með línum þessum
að þakka vini mínum og fyrrver-
andi tengdaföður 30 ára sam-
fylgd. Það er svo margs að minn-
ast og margar skemmtilegar
stundir sem koma upp í hugann
þegar ég kveð hann Nonna minn.
Þær voru ófáar stundirnar sem
við áttum saman við silungsveiðar
í Hlíðarvatni, á sjóstöng vestur í
Önundarfirði eða bara að tefla eða
spila við eldhúsborðið í Stekkjar-
kinn 13. Nonni var einstaklega
hlýr, góður og skemmtilegur kall
sem bar hag fjölskyldunnar alltaf
fyrir brjósti og var duglegur að
taka þátt í uppeldi barna-
barnanna og aðstoða okkur
tengdasynina við ýmislegt smá-
legt í sambandi við heimilishaldið,
hvort það var að smíða eða mála
eða þá bara að fá lánað eitt og
annað í litla BYKÓ eins og við
kölluðum bílskúrinn í Stekkjar-
kinninni.
Nonni hafði alla tíð mjög gam-
an af því að smíða og skera út
ýmsa fallega gripi, hvort heldur
fyrir börnin eða barnabörnin,
hnýta flugur, binda inn sögur og
heilu bækurnar eða grúska í ætt-
fræði fjölskyldunnar sem rekja
mátti að mestu leyti vestur á firði
en þangað leitaði hugurinn hans
Nonna mikið síðustu árin sem
hann var heill heilsu og þá sér-
staklega í Dýrafjörðinn enda fór
hann margar ferðir þangað til að
komast á sjóinn með „dauðafær-
ið“, keflið sem hann notaði frekar
en sjóstöng til að moka upp
þorskinum þangað til að það
blæddi úr fingrunum, já ákafinn
og gleðin varð öllum sársauka yf-
irsterkari og ferðirnar vestur
ávallt mikið tilhlökkunarefni fyrir
okkur öll.
Síðustu árin dvaldi Jón á
Hrafnistu þar sem við áttum
margar góðar stundir við spila-
mennsku eða þá í púttkeppni á
vellinum sunnan við húsið.
Göngutúrarnir voru líka ófáir og
margt spjallað í þeim og ekki hvað
síst um barnabörnin og hvað þau
væru dugleg og efnileg enda voru
þær frænkur Elín og Ágústa afa
sínum, að öllum öðrum ólöstuð-
um, afar góðar og heimsóttu hann
nánast daglega og pössuðu upp á
hann og glöddu eftir að amma El-
ín dó.
Elsku Nonni minn, ég vil þakka
þér allar góðar stundir, vináttu og
hlýju sem þú sýndir mér og mín-
um alla tíð og bið góðan Guð að
geyma þig. Elsku Sigga, Olla,
Siggi og fjölskyldur, ég sendi ykk-
ur öllum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Ásbjörn
Björgvinsson.
Jón Ágúst Sigmunds-
son Strandberg
Það er nú einu sinni þannig
með fólkið sem við elskum og
dáum að sá möguleiki að það fólk
hverfi frá okkur fyrir fullt og allt
er það fjarlægur að okkur kemur
ekki til hugar að gera ráð fyrir
slíku. Þó að okkur væri kunnugt
um hvers væri að vænta var það
okkar fjölskyldu mikil harma-
fregn þegar okkur bárust fréttir
um að Didda hefði lagt augun aft-
ur í hinsta sinn aðfaranótt föstu-
dagsins 16. desember sl. Óhjá-
kvæmilega renna minningabrot
frá ánægjulegum samverustund-
Þórunn Marín
Þorsteinsdóttir
✝ Þórunn MarínÞorsteinsdóttir
fæddist á Lækn-
esstöðum á Langa-
nesi 22. nóvember
1937. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 13. desember
2011.
Útför Þórunnar
Marínar var gerð
frá Þórshafn-
arkirkju þriðjudaginn 27. des-
ember 2011.
um um hugann en
þær hafa verið ófáar
á umliðnum árum.
Af ýmsu er að
taka en ofarlega í
huga eru sunnu-
dagsgöngutúrarnir
þar sem viðkoma í
kaffi á Ingimars-
stöðum var fastur
liður. Margt var þá
skrafað og alltaf
mikið hlegið en það
sem upp úr stendur í minning-
unni frá þessum samverstundum
er hlýjan, jákvæðnin og glettnin
sem mætti okkur í hvert sinn sem
við börðum upp á.
Þau eru því þung sporin þegar
við fylgjum henni Diddu á Ingi-
marsstöðum í hennar hinstu ferð.
Við vottum Adda, börnum þeirra
og öðrum aðstandendum okkar
dýpstu samúð.
Frá okkur er farin, allt of
snemma, góð kona sem áorkaði
miklu á sinni lífs leið og mun
minning hennar lifa á meðal okk-
ar um ókomna tíð.
Björn Ingimarsson, Sigrún
Jóna Óskarsdóttir og börn.