Morgunblaðið - 09.02.2012, Blaðsíða 23

allt of margir virðast því miður til-
búnir að ráðast með óheilindum að
andstæðingum sínum í þeim eina
tilgangi að koma á þá höggi.
Hjálmari hefði verið sómi að því
að taka upp hanskann fyrir þá
mætu konu Guðrúnu Pálsdóttur,
bæjarstjóra, þegar ómaklega var
að henni vegið í stað þess að
þvæla málið í aðferðafræði upp-
sagnarinnar. Það virðist hafa skipt
hann meira máli að oddviti meiri-
hlutans fór á bak við hann heldur
en ömurleg aðför að mannorði
Guðrúnar. Það hlýtur að gleðja
siðprútt hjarta hans að þarna voru
þó sjálfstæðismenn sammála á
bandi Guðrúnar, líka Gunnar Birg-
isson. Hlutverk pólitískt kjörinna
fulltrúa er nefnilega að verja og
standa með starfsfólki sínu í stað
þess að fela sig bak við það þegar
syrtir í álinn.
Ég ætla því að taka hér upp
hanskann fyrir minn góða vin og
samstarfsfélaga til margra ára,
Gunnar I. Birgisson. Við eigum að
þakka honum og hinum fimm sem
eru ákærð í lífeyrissjóðsmálinu
fyrir að þora að standa fyrir hags-
muni okkar Kópavogsbúa það
staðfastlega að þau létu eigin
hagsmuni sitja á hakanum í þeim
hildarleik sem fór fram eftir hrun-
ið. Þau höfðu engan persónulegan
ávinning af því en tókst að bjarga
nánast öllum fjármunum sjóðsins.
Hljóti þau dóm fyrir verður það
einfaldlega ranglátt. Þetta er ann-
að atriði þar sem umfjöllun
Hjálmars verður honum ekki til
sóma.
Það verður fróðlegt að sjá á
næstu árum þegar rykský haturs-
ins sest hverjir standa upp úr í að
hafa verndað hagsmuni Kópavogs
og unnið af heilindum fyrir Kópa-
vogsbúa. Ég gæti best trúað að
nafn Gunnars I. Birgissonar verði
ansi ofarlega á þeim lista þrátt
fyrir rætinn siðgæðisboðskap
Hjálmars og sumra annarra sem
stormuðu fram á sviðið í kjölfar
hrunsins.
» Það var kannski ekki
nema von að honum
mistækist að notfæra
sér „samstarfshæfi-
leika“ til að halda saman
„starfhæfum meiri-
hluta“.
Höfundur er varabæjarfulltrúi
í Kópavogi.
UMRÆÐAN 23Bréf til blaðsins
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2012
Tíska & förðun
17. febrúar gefurMorgunblaðið út sérblað
tísku og förðun.
Í Tísku og förðun verður fjallað um tískuna
í förðun, snyrtingu, og fatnaði vorið 2012,
auk umhirðu húðarinnar, dekur og fleira
MEÐAL EFNIS:
• Förðun.
• Litir og
línur vorið
2012.
• Húðin, krem
og meðferð.
• Snyrting.
• Nýjustu
ilmvötnin.
• Nýjustu
herrailmirnir.
• Neglur.
• Kventíska.
• Herratíska.
• Fylgihlutir fyrir
dömu og herra.
• Skartgripir.
• Tíska í förðun og hári
fyrir árshátíðirnar.
• Straumar og stefnur í
tískunni í vor.
• Ásamt fullt af öðru
spennandi efni.
Þann
um
LifunTíska
og fö
rðun
SÉ
RB
LA
Ð
–– Meira fyrir lesendur
Katrín Theódórsdóttir
Sími: 569 1105
kata@mbl.is
NÁNARI UPPLÝSINGAR GEFUR:
PÖNTUN AUGLÝSINGA:
Fyrir kl. 16, mánudaginn 13. febrúar
Ársalir fasteignamiðlun og fyrirtækjasala
Ef þú vilt selja, leigja eða kaupa fasteign eða selja
eða kaupa fyrirtæki í rekstri, hafðu samband.
Ársalir
FASTEIGNAMIÐLUN
Engjateigi 5, 105 Rvk
533 4200
Ársalir ehf fasteignamiðlun
533 4200 og 892 0667
arsalir@arsalir.is
Engjateigi 5, 105 Rvk
Björgvin Björgvinsson, löggiltur fasteignasali
Ekki þarf að fjölyrða
um hversu hrikalegt
tap lífeyrissjóðanna er.
Það heyrist ekki mikið
í okkur vesalingunum
sem erum fórnardýrin
og fáum að borga tjón-
ið. Líklega af því að tal-
an 480 milljarðar er svo
stór að við skiljum
hana ekki. Við þeir
gömlu skiljum bara
þegar lífeyririnn lækkar og þeir sem
enn vinna taka ekki eftir því sem
gerðist. En hvað með ríkið sjálft?
Verður það ekki af skattgreiðslum af
þessu fé sem aldrei fer út úr sjóð-
unum sem lífeyrir? Eru þetta ekki ið-
gjöld með skattgreiðsluskuldbinding-
unni innifalinni?
Ef við segjum að vinnandi menn á
Íslandi séu um hundrað þúsund þá
hefur hver þeirra tapað 5 milljónum
af lífeyri sínum. Nema auðvitað rík-
isstarfsmennirnir sem hafa allt sitt á
þurru hvernig sem veltur og þeim má
vera slétt sama hvort þeirra sjóður
tapar hundrað milljörðum eða ekki.
Enda var forstjórinn sem var í sjón-
varpinu rétt áðan ekki mikið hissa á
þessu. Allt þetta tap ætti þetta sér
eðlilegar skýringar eins og banka-
hrun og heimskreppu, sei sei já.
Hann myndi bara vanda sig meira í
framtíðinni.
Auðvitað er enginn vandi að veðja á
vitlausa hesta. Kaupa hlutabréf í fyr-
irtækjum sem fara lóðbeint á haus-
inn. Ef menn eiga aurana sjálfir þá
þora menn kannski ekki svo glatt í
stór veðmál heldur fara með löndum.
En með annarra manna peninga
gegnir öðru máli. Fé án hirðis getur
strokið á fjall án þess að nokkur
nenni að elta það nema kannski Pétur
Blöndal. Launatékkinn kemur til
stjórans hvort sem tapað er eða
grætt.
Lífeyrissjóðirnir bættu við sig 85
milljörðum í hreina eign síðasta ár.
Ríkið á eftir að taka staðgreiðsluskatt
af öllu þessu fé, fjörutíu milljarða eða
svo. Þetta nemur öllum ríkissjóðs-
hallanum í ár. Allar skuldir ríkissjóðs
liggja núna í lífeyrissjóðunum í formi
ógreiddra skatta. Hvernig væri að
sækja þær áður en þær hugsanlega
tapast?
Ef að líkum lætur eiga
séffarnir í sjóðunum eft-
ir að tapa einhverjum
milljörðum af þessum
nýfengnu 85 milljörðum
síðasta árs í vitlausum
fjárfestingum og öðru
sukki og kostnaði við þá
sjálfa. En í öllu tapi líf-
eyrissjóða tapast vörslu-
skattar til ríkisins um
leið. Fyrir slíkt athæfi
fara venjulegir borgarar
á Kvíabryggju. En stjór-
arnir fara líklega bara í fleiri boðs-
ferðir og laxveiðar og lofa að bæta sig.
Gersamlega ábyrgðarlausir og enginn
sjóðfélagi getur sagt svo mikið sem
svei þér hvað þá annað.
Af hverju mega launþegar ekki
velja um það hvort þeir vilji leggja
þær lífeyrisgreiðslur sem þeir og
vinnuveitandinn greiða inn á séreign-
arreikning í Seðlabankanum á föstum
vöxtum fremur en að láta lífeyris-
sjóðafurstana braska með féð með
framangreindum árangri?
Hvers vegna tekur ekki ríkið strax
til sín sinn hluta sem það á í skatt-
greiðslum af lífeyrisútgreiðslum?
Hvers vegna er ríkissjóður að taka
þessa áhættu af því að stjórarnir sem
enginn kaus bara tapi peningunum
eins og þessum 480 milljörðum sem
þeir eru nú búnir að tapa? Hafa þeir
boðist til að skila skattinum til ríkis og
sveitarfélaga af þessum peningum,
svona 200 miljörðum?
Til hvers þarf launþeginn að vera
upp á þessa menn kominn? Treystir
hann þeim fyrir horn? Vill hann ekki
fá að velja þær leiðir sem hann kann
að telja öruggari? Finnst opinberum
aðilum allt í lagi að ígildi vörsluskatta
sé vangreitt með þessum hætti?
Það er greinilega ekki sama Jón
vörsluskattsskuldari á Kvíabryggju
og séra Jón.
Jón á Kvíabryggju
og séra Jón
Eftir Halldór
Jónsson
Halldór Jónsson
»En í öllu tapi lífeyr-
issjóða tapast vörslu-
skattar til ríkisins um
leið. Fyrir slíkt athæfi
fara venjulegir borgarar
á Kvíabryggju.
Höfundur er verkfræðingur.
Starfshætti
Tryggingastofn-
unar verður að
rannsaka með
sama hætti og líf-
eyrissjóðina og
hrun bankana. Ef
eldri borgari á
ævisparnað til að
njóta elliáranna
er honum „lög-
lega stolið“, reglu-
lega berast inn um lúguna bréf: Því
miður verðum við að skerða lífeyri yð-
ar vegna „greiðsluerfiðleika“. „Því
miður verðum við að skerða greiðslur
frá okkur vegna fjármagnstekna yð-
ar.“ Engu er eirt, hinir látnu fá bréf í
veikri von um svar að handan; ríkis-
valdið munar ekki um að brjóta á eldri
borgurum þótt lífeyrir þeirra sé var-
inn réttur í stjórnarskrá.
Rannsaka verður starfsemi Trygg-
ingastofnunar og þau lög sem halda
utan um starfsemina, lífeyrisþegum/
þjóðinni gerð grein fyrir mistökum og
röngum vinnubrögðum; starfsháttum
breytt, nýtt fólk ráðið.
Félagsleg gildi er þróuðust á síð-
ustu öld eru á undanhaldi í samfélag-
inu; réttindi þeirra er minna mega
sín, sjúkir, aldraðir og fatlaðir bera
sífellt minna úr býtum. Þótt hér sé við
völd svokölluð „félagshyggjustjórn“
hafa kjör umræddra hópa hríðversn-
að en ekki eingöngu vegna efnahags-
hrunsins heldur hefur ríkisstjórnin
beinlínis rifið niður það sem áunnist
hefur.
Grunnlífeyrir eldri borgara var af-
numinn án nokkurs samráðs við þá;
gjörningur ríkisstjórnar Jóhönnu Sig-
urðardóttur rak smiðshöggið á stjórn-
arskrárvarin réttindi lífeyrisþega.
Draga þarf lærdóm af því sem
gerðist; annars er félagsleg velferð
komandi kynslóða fyrir borð borin um
alla framtíð.
SIGRÍÐUR LAUFEY
EINARSDÓTTIR,
BA-guðfræði/djákni.
Tryggingastofnun
verði rannsökuð
Frá Sigríði Laufeyju Einarsdóttur
Sigríður Laufey
Einarsdóttir
Móttaka aðsendra greina
Morgunblaðið er vettvangur lifandi umræðu í landinu og birtir aðsendar greinar alla
útgáfudaga.
Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Kerfið er auðvelt í notkun og tryggir öryggi í samskiptum milli
starfsfólks Morgunblaðsins og höfunda. Morgunblaðið birtir ekki greinar sem einnig
eru sendar eru á aðra miðla.
Að senda grein
Kerfið er aðgengilegt undir Morgunblaðslógóinu efst í hægra horni forsíðu mbl.is.
Þegar smellt er á lógóið birtist felligluggi þar sem liðurinn "Senda inn grein" er valinn.
Í fyrsta skipti sem innsendikerfið er notað þarf notandinn að nýskrá sig inn í kerfið.
Ítarlegar leiðbeiningar fylgja hverju þrepi í skráningarferlinu. Eftir að viðkomandi hefur
skráð sig sem notanda í kerfið nóg að slá inn kennitölu notanda og lykilorð til að opna
svæðið. Hægt er að senda greinar allan sólarhringinn.
Nánari upplýsingar veitir starfsfólk Morgunblaðsins alla virka daga í síma 569-1100.