Morgunblaðið - 09.02.2012, Blaðsíða 24

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2012
✝ Svanlaug Böðv-arsdóttir fædd-
ist á Laugarvatni 24.
desember 1918. Hún
lést á Landspít-
alanum 29. janúar
2012. Svanlaug var
dóttir hjónanna
Böðvars Magn-
ússonar, bónda á
Laugarvatni, f.
25.12. 1877, d. 18.10.
1966 og Ingunnar
Eyjólfsdóttur, f. 2.8. 1873, d. 27.4.
1969. Systkini Svanlaugar eru:
Ragnheiður, f. 7.11. 1899, d. 10.9.
2000, Magnús, f. 18.6. 1902, d.
12.11. 1971, Arnheiður, f. 14.7.
1904, d. 27.3. 2000, Laufey, f.
24.11. 1905, d. 6.11. 1974, Hrefna,
f. 26.11. 1906, d. 8.7. 1976, Magn-
ea, f. 20.3. 1908, d. 22.5. 1977,
Hlíf, f. 11.4. 1909, Sigríður, f.
29.8. 1912, d. 19.4. 1990, Lára, f.
25.8. 1913, d. 12. 7. 2010, Auður,
f. 13.7. 1915, d. 19.12. 2002 og
Anna, f. 19.6. 1917, d. 2.12. 1989.
Þann 5. júlí 1941 giftist Svan-
laug Jóni Halldóri Leós, banka-
starfsmanni frá Ísafirði, f. 9. des-
ember 1901, d. 16. febrúar 1978.
Börn þeirra eru: 1)
Leó Már, véltækni-
fræðingur, f. 7.3.
1942, d. 19.12. 2011,
eftirlifandi kona
hans er Sigrún D.
Jónsdóttir, ritari, f.
3.1. 1945. Börn
Leós eru Jón Orri,
Björg, sambýlis-
maður er Flemm-
ing Petersen og
Eyjólfur Leós, sam-
býliskona er Aiddy Kristín Ein-
arsdóttir. Börn Bjargar eru Leó
Ingi, Kristófer Kári og Maja Mist.
Börn Eyjólfs eru Margrét, Jón-
þór, Mariena Mist. 2) Ingunn,
íþróttakennari, f. 19.4. 1943, gift
Gunnari Þór Kristjánssyni, vél-
fræðingi f. 26.8. 1942. Börn Ing-
unnar eru Jón Steinar, d. 1.12.
1990, Andri, kvæntur Ragnheiði
Birgisdóttur og Anna Fanney,
gift Haraldi Helga Óskarssyni.
Börn Andra eru Þorbjörn, Stein-
ar og Bergþór. Börn Önnu Fann-
eyjar eru Oddur Jarl og Andrea
Ýr. 3) Kristín, bókhaldsfulltrúi, f.
29.1. 1946, gift Erni Jónssyni,
rafvirkja, f. 16.12. 1944. Börn
Kristínar eru Ívar Jón, sambýlis-
kona er Hrefna Sigurðardóttir,
Svanlaug f. 16.3. 1971, gift Pjetri
G. Petursson og Inga Steinunn, f.
1.3. 1980, gift Aðalgeiri Arnari
Jónssyni. Börn Svanlaugar eru,
Hanna Kristín, Hekla Björg og
Brynja Sóley. Barn Ingu Stein-
unnar er Örn Ingvi. 4) Böðvar
Leós, myndlistarmaður, f. 6.11.
1956, sambýliskona Linda María
Þórólfsdóttir, snyrtifræðingur, f.
24.8. 1976. Barn Böðvars er
Svanlaug.
Svanlaug stundaði nám við
Héraðsskólann á Laugarvatni,
við Héraðsskólann á Reykjum við
Hrútafjörð og síðan einn vetur
við Húsmæðraskólann á Ísafirði.
Hún vann um tíma við símstöðina
á Laugarvatni en síðar m.a. við
verslunarstörf í Reykjavík. Svan-
laug og Jón bjuggu lengst af í
Blönduhlíð 6 í Reykjavík. Svan-
laug bjó í Hvassaleiti 58 frá árinu
1986 og þar til síðastliðið haust
er hún flutti á Hrafnistu í Reykja-
vík.
Útför Svanlaugar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 9. febrúar
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Hve indælt verður að halda heim
að hugsa sér slíkan órageim
og skyggnast þar um og skoða allt,
þá skýrist hver hlutur þúsundfalt,
og að mér gangi þar allt í vil
örugg ég treysti og hlakka til,
einkum þó síðasta áfangans -
inn þegar lít til skaparans
(Halla Eyjólfsdóttir.)
Með þessum ljóðlínum Höllu frá
Laugabóli kveð ég þig, kæra
tengdamamma. Ég veit að skap-
arinn tekur vel á móti þér.
Það sækja á hugann margar
minningar á kveðjustundum sem
þessari. Mér eru minnisstæðar
ferðirnar mörgu sem við áttum
saman á Laugarvatn. Er við nálg-
uðumst áfangastað þá færðist ein-
hver ljómi yfir svip þinn því þarna
þekktir þú hverja þúfu frá blautu
barnsbeini, ólst þar upp í stórum
systkinahópi á annasömu heimili.
Fljótlega eftir að ég var tekinn
inn í fjölskylduna var ég spurður
að því hvort ég kynni ekki að spila
brids. Mér var strax gert það ljóst
að þar yrði ég að vera gjaldgeng-
ur, annað væri ekki til umræðu, en
mikill spilaáhugi var á þeim bæ.
Elsku Svana, það var gott að
leita til þín sama hvert erindið var,
barnapössun, ráðleggingar eða
gisting er við Kristín bjuggum í
Bolungarvík, það var alltaf sama
jákvæðnin.
Er barnauppeldi lauk og Jón
var kominn á eftirlaun, dreifst þú
þig út á vinnumarkaðinn, það var
ekki að sökum að spyrja að þú
varst hvers manns hugljúfi, vannst
þér traust vinnuveitenda sem við-
skiptavina.
Áhugasvið þín voru hannyrðir
hverskonar, bókmenntir og listir.
Þú varst líka snjall teiknari. Ef
ekki hefði komið til MS-sjúkdóm-
urinn, er ég viss um að þú hefðir
getað gert meira með þessa náð-
argáfu. Þó svo að hreyfigetan
skertist léstu það ekki stöðva þig,
alltaf tilbúin að koma á mannamót
og lést ekki nokkrar tröppur
stöðva þig. Sagðir alltaf „kemst þó
hægt fari“.
Á ýmsum ferðum okkar um
borgina var alltaf viðkvæðið hjá
þér hvort ekki væri tilvalið að aka
niður Laugaveginn, hann var þér
alltaf hugleikinn.
Elsku tengdamamma, takk fyr-
ir allt og allt, nú hverfur þú á vit
annarra máttarvalda. Minning þín
hverfur aldrei frá okkur. Guð varð-
veiti þig.
Örn Jónsson.
Með nokkrum fátæklegum orð-
um vil ég kveðja elskulega ömmu
mína. Þó svo hún hafi lifað langa
og góða ævi þá finnst mér óraun-
verulegt að hún sé ekki lengur til
staðar, sitjandi í eldhúsinu í
Hvassaleiti, segjandi mér frá
Matthíasi Jochumssyni og bjóð-
andi smákökur og annað góðgæti.
Það eru svo margar góðar
minningar sem koma í hugann
þegar ég hugsa um ömmu. Hún
var létt og kát kona, félagslynd,
hafði gaman af því að fá góða gesti
og að sækja aðra heim. Amma var
glæsileg kona og má glögglega sjá
á ljósmyndum frá hennar yngri ár-
um að þannig hefur hún alltaf ver-
ið. Ég held reyndar að allar Laug-
arvatnssysturnar hafi búið yfir
þeim kosti að vera glæsilegar,
bæði að innan og utan.
Amma lét MS-sjúkdóminn aldr-
ei stöðva sig. Þrátt fyrir að hafa
ekki alltaf góðan mátt í fótunum þá
fór hún á þau mannamót sem
henni var boðið á og er mér minn-
isstæðast þegar hún heimsótti
okkur á 4. hæð í útskriftarveislu
fyrir örfáum árum. Hún lét slíka
veislu ekki framhjá sér fara og
hæðirnar fjórar voru ekkert til-
tökumál. Ég hljóp niður á móti
henni með stól og bauð henni hvíld
á hverjum stigapalli en það vildi
hún ekki sjá, hún fór þetta á hörk-
unni og skemmti sér manna best í
veislunni.
Amma hafði góðan húmor og
hafði svo sannarlega húmor fyrir
sjálfri sér líka. Þegar ég var á ung-
lingsárunum fannst henni klæða-
burður minn nú ekki alltaf sá
huggulegasti, kvartbuxurnar sem
mér þóttu til dæmis agalega töff
þóttu henni nú ekki vera almenni-
legar buxur og var óhrædd við að
tjá mér það. Ég var þá fljót að
skjóta á hana til baka að mér þætti
velúrjogging-gallinn hennar nú
heldur til kerlingarlegur, að þessu
hló hún dátt og var alveg sammála
mér.
Þegar amma flutti í Hvassaleit-
ið setti hún fallega barnamynd af
mér við útidyrahurðina. Ég, þá 7
ára gömul, hafði áhyggjur af því að
myndin væri ekki á nógu áberandi
stað svo allir gæti nú örugglega
borið mig augum og bað ömmu
vinsamlegast um að finna mynd-
inni betri stað. Amma varð auðvit-
að við því um leið og hefur reglu-
lega minnt mig á þetta síðan með
brosi á vör – af þessu hafði hún
gaman.
Sumrin í kjallaranum á Laug-
arvatni eru mér minnisstæð. Það
var alltaf gaman að dvelja þar með
ömmu. Við vorum svo duglegar að
spila veiðimann og löngu vitleysu
og ef mamma eða pabbi fengu að
vera með þá var tekin þrenna eða
jafnvel vist. Ömmu fannst nú ekk-
ert leiðinlegt að spila en verst
fannst henni eflaust hvað ég var
óviljug að læra brids. Alveg er ég
viss um að hún situr nú á betri
stað, í hópi góðra systra og spilar
brids yfir góðum kaffibolla.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við höfum átt
saman. Minningin um glæsilega,
skemmtilega og góðhjartaða
ömmu lifir.
Þín líknarásján lýsi dimmum heimi,
þitt ljósið blessað gef í nótt mig dreymi.
Í Jesú nafni vil ég væran sofa
og vakna snemma þína dýrð að lofa.
(Matthías Joch.)
Inga Steinunn Arnardóttir.
Nú þegar lífsgöngu minnar
elskulegu móðursystur Svanlaug-
ar er lokið koma margar minning-
ar upp í hugann. Hún var yngst ell-
efu móðursystkina minna. Það
voru rúm sex ár á milli okkar og
strax og ég hafði vit á man ég hvað
ég dáði þessa fallegu frænku mína
og vildi líkjast henni sem mest, og
mikið var ég ánægð þegar ég pass-
aði í kjólana hennar. Hún var
óspör á að lána mér þá, eitt sinn
brúðarkjólinn sinn en þá hafði mér
verið boðið í síðkjólafermingar-
veislu. Ég var þá sautján ára og
hafði aldrei komið í síðan kjól en
hún dubbaði mig upp í bláan blún-
dukjól. Þetta gleymist aldrei.
Ekki heldur þegar hún tók
Guggu mína, þá þriggja vikna, í
mánaðar fóstur á meðan ég var að
ná mér eftir veikindi. Mér finnst
ég hafa verið ótrúlega rík að eiga
tíu móðursystur og einn móður-
bróður og ég skemmti mér aldrei
betur en í selskap með þeim. Þau
voru svo orðheppin og skemmti-
leg, það var ekkert þeim óviðkom-
andi, allt krufið til mergjar, hver
með sínar skoðanir og gátu sagt
frá á óborganlegan hátt. Nú er
Hlíf ein eftir, alveg ótrúlega hress
og glæsileg 102 ára. Svanlaug var
mjög listfeng, teiknaði flottan
tískufatnað strax á unglingsárum
og síðar málaði hún fallegar mynd-
ir. Hún hefði örugglega náð langt
hefði hún menntast í þeirri list.
Hún var lengst af í húsmóður-
hlutverki og bjó sínum elskulega
eiginmanni Jóni Leós og börnum
fjórum fallegt heimili í Blönduhlíð
6, þar sem hjartahlýja og höfðings-
skapur réði ríkjum og mikið voru
þau góð við hana ömmu, þegar hún
gat ekki verið lengur á Laugar-
vatni flutti hún til þeirra og átti sín
síðustu ár þar. Eftir að amma dó
1969 fór Svanlaug að vinna í Líf-
stykkjabúðinni og vann þar í 14 ár,
en síðustu árin þar var hún farin
að finna fyrir þeim veikindum sem
áttu eftir að herja á hana allt til
dauðadags. MS-veikin, sem hún
tókst á við af einstöku æðruleysi.
Eftir að Jón lést keypti hún sér
íbúð í verslunarblokkinni í
Hvassaleyti og bjó þar með aðstoð
barna sinna þar til í haust að hún
flutti á Hrafnistu í Reykjavík.
Sorgin gleymir engum. Nú
nítjánda desember síðastliðinn
varð Leó Már, eldri sonur hennar,
bráðkvaddur 69 ára gamall og
varð það henni og fjölskyldu henn-
ar allri mikið áfall. Hún hafði þrek
til að fylgja honum til grafar en nú
í janúar fékk hún lungnabólgu sem
hún lést af. Ég er viss um að Jón
og Leó taka opnum örmum á móti
henni og hún dansar í faðm þeirra,
laus við alla fjötra. Ég og fjöl-
skylda mín sendum börnum henn-
ar og fjölskyldunni allri innilegar
samúðarkveðjur. Góð kona er
gengin. Guð blessi minningu henn-
ar.
Ingunn Erla Stefánsdóttir.
Elskuleg móðursystir mín,
Svanlaug Böðvarsdóttir, er látin.
Svanlaug var yngst í stórum
barnahópi ömmu og afa á Laug-
arvatni, þeirra Ingunnar og Böðv-
ars. Börn þeirra voru 12 talsins,
ellefu dætur og einn sonur. Eins
og nærri má geta er frændgarð-
urinn orðinn stór og hefur einstök
samheldni og væntumþykja Laug-
arvatnssystkinanna erfst til yngri
kynslóða.
Svana, eins og Svanlaug var æv-
inlega kölluð, var gift Jóni Leós,
sem var ættaður frá Ísafirði, en
Jón lést árið 1978. Jón heitinn var
afar eftirminnilegur maður, ein-
staklega barngóður og ávallt hrók-
ur alls fagnaðar með sínum leik-
og sönghæfileikum. Jón og Svana
áttu miklu barnaláni að fagna en
þau eignuðustu fjögur börn, Leó
Má, Ingunni, Kristínu og Böðvar.
Leó Már lést í desember síðast-
liðnum, þannig að systkinin þrjú
sem eftir lifa hafa nú á stuttum
tíma orðið að sjá á eftir ástkærri
móður og ástkærum bróður.
Svana og móðir mín heitin, Auð-
ur, voru ekki einungis góðar og
kærar systur, heldur jafnframt
nánar og góðar vinkonur alla tíð og
bar aldrei skugga á vinskap þeirra.
Svana var einstaklega vel af
guði gerð, falleg, greind og
skemmtileg og það geislaði af
henni góðvild og hjartahlýja. Hún
hafði þann eiginleika að sjá já-
kvæðar eða spaugilegar hliðar á
öllum málum og gera gott úr þeim.
Listræna hæfileika hafði Svana í
ríkum mæli og naut hún þess ætíð
að vera vel tilhöfð og að hafa fal-
legt í kringum sig. Eftir því, sem
heilsu Svönu hrakaði með árunum,
fór ekki framhjá neinum æðruleysi
hennar og þessi andlegi styrkur,
sem mér hefur raunar fundist ein-
kenna öll tólf systkinin frá Laug-
arvatni.
Ég á margar dýrmætar minn-
ingar úr bernskunni, þegar for-
eldrar mínir og þau Svana og Jón
bjuggu í sama húsi á Reynimeln-
um, og síðar þegar systurnar
mamma, Svana og Lára fluttu all-
ar í Hlíðarnar í Reykjavík, þar sem
ekki var langt á milli systranna.
Því var mikill og náinn samgangur
á milli fjölskyldnanna á þessum ár-
um og við það mynduðust djúp og
sterk fjölskyldutengsl.
Margar voru ferðirnar farnar á
Laugarvatn, þar sem frænkur og
frændur komu saman hjá afa og
ömmu, eða í bústaðnum hjá Jóni
og Svönu í Laugardalnum, sem
okkur börnunum fannst vera
himnaríki á jörðu. Þaðan eru
margar dýrmætar minningar.
Eins jólaboðin í Blönduhlíðinni hjá
Svönu og Jóni, þar sem alltaf var
glatt á hjalla, hvort sem við vorum
að spila á spil eða að hlusta á Leó
spila á píanóið eða að þenja nikk-
una, en hann var músíkant af guðs
náð, þó ungur væri þá að árum.
Ég kveð elskulega Svönu móð-
ursystur mína og Leó frænda
minn með mikilli eftirsjá, og við
fjölskyldan vottum fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð.
Ingunn Hjaltadóttir.
Það var fyrir tilviljun að ég
kynntist Svanlaugu og Jóni. Ég
var ung sveitastelpa nýkomin til
Reykjavíkur og var að leita mér að
húsnæði. Þá sá ég auglýst her-
bergi gegn því að líta eftir börnum
nokkur kvöld í mánuði. Ég fór á
staðinn. Þetta var hjá Svanlaugu
og Jóni og ég fékk herbergið.
Jón var gjaldkeri hjá Lands-
banka Íslands en Jón var líka leik-
ari í aukastarfi svo hjónin þurftu
Svanlaug Böðvarsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, fósturfaðir, afi og langafi,
PÁLMI ANTON RUNÓLFSSON
frá Hjarðarhaga,
Hólavegi 40,
Sauðárkróki,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
sunnudaginn 29. janúar.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 11. febrúar
kl. 14.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á deild 3 á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki.
Anna Eiríksdóttir,
Fróðný Pálmadóttir, Kristján Pétur Sigurðsson,
Sigurjón Björn Pálmason, Kolbrún Reinholdsdóttir,
María Guðbjörg Pálmadóttir, Hörður Óskarsson,
Heiður Pálmadóttir, Roy Midtbø,
Sigríður G. Pálmadóttir, Kristján Ísak Kristjánsson,
Ester Gunnarsdóttir, Indriði Guðmundsson,
afa- og langafabörn.
✝
Okkar ástkæra
JENNÝ KARLA JENSDÓTTIR,
Hraunvangi 1,
áður Hverfisgötu 42,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 28. janúar.
Útförin hefur farið fram.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk heimahlynningar Landspítalans
og líknardeildarinnar í Kópavogi.
Elísabet Sigurðardóttir, Guðjón Guðmundsson,
Ingibjörg Sigurðardóttir, Jón Gunnar Baldursson,
Jenný Rut Sigurgeirsdóttir, Stein Simonsen,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku maðurinn minn og besti vinur, sonur,
faðir, tengdafaðir og afi,
SVEINN FINNUR SVEINSSON
tollfulltrúi,
Hjallavegi 15,
Njarðvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánu-
daginn 6. febrúar.
Útförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju þriðjudaginn 14. febrúar
kl. 13.00.
Jónína Þóra Sigurjónsdóttir,
Þóra Björnsdóttir,
Alda Lilja Sveinsdóttir,
Anna Lóa Sveinsdóttir, Kjartan Ottó Hjartarson,
Sveinn Sveinsson, Elísabet Sara Reynisdóttir,
Jón Ingi Sveinsson, Jekatarina Kogute,
Björgvin Þór Sveinsson, Elsa Gehringer,
Friðrik Ingi B. Sveinsson,
Jökull Sverrir H. Sveinsson,
Elísabet Fjóla Sveinsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUNNLAUGUR A. JÓNSSON
frá Möðrudal á Fjöllum,
Barmahlíð 16,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni þriðjudaginn
7. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigríður Jóna Clausen,
Eyjólfur Þórðarson, Jóna Pálsdóttir,
Ólöf Þórðardóttir, Pétur Pétursson,
Aðalheiður Þórðardóttir, Halldór Hafsteinsson,
Jóhanna Jóna Gunnlaugsdóttir, Júlíus Á. Guðmundsson,
Jón Hlynur Gunnlaugsson, Karen Hrafnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HERMANN ÓLAFUR GUÐNASON
fv. yfirverkstjóri
Vélamiðstöðvar Reykjavíkurborgar,
hjúkrunarheimilinu Mörk,
Suðurlandsbraut 66,
lést þriðjudaginn 7. febrúar.
Elsa P. Níelsdóttir,
Ólöf Dóra Hermannsdóttir,
Ragnhildur Hermannsdóttir, Hjörtur Pálsson,
Erlendur N. Hermannsson, Anna María Grétarsdóttir,
Jóhann Gísli Hermannsson, Kristín Björg Óskarsdóttir,
Erla Ósk Hermannsdóttir, Gunnar S. Gottskálksson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.