Morgunblaðið - 09.02.2012, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2012
✝ Sæmundur Þ.Sigurðsson
fæddist í Reykjavík
18. maí 1943. Hann
lést í faðmi fjöl-
skyldu sinnar á
Landspítalanum 27.
janúar 2012.
Hann var einka-
barn hjónanna Sig-
urðar Jónssonar f.
28.2. 1912, d. 16.4.
1988 og Jónu Sæ-
mundsdóttur f. 20.7. 1916, d.
14.5. 1985. Sæmundur var
kvæntur Snæfríði R. Jensdóttur
f. 22.1. 1944. Börn þeirra eru
Stella f. 1970, sambýlismaður
hennar er Sveinn Sigurður
Kjartansson, sonur þeirra er Al-
exander, Marsibil Jóna f. 1974,
unnusti hennar Sigvaldi Lofts-
son, sonur Marsibilar er Úlfur
Máni Týsson, Sigurður Jens f.
1981, giftur Hildi Örnu Hjartar-
dóttur, börn þeirra eru Margrét
Mist, Atli Snær og Bjarki Snær.
Sjö ára gamall fór Sæmundur
í sveit að Búrfelli í Hálsasveit
og gerði svo á hverju ári til fjór-
tán ára aldurs þar sem hann
naut sín vel. Hann nam bak-
araiðn við Iðnskólann í Reykja-
vík og síðar í Danmörku og
Sviss. Starfaði Sæmundur í um
þrjá áratugi við
hlið föður síns, sem
einnig var bak-
arameistari. Síðast
ráku þeir feðgar
saman Bakaríið
Austurver við Háa-
leitisbraut. Sæ-
mundur var félagi
í Frímúrararegl-
unni allt frá 27 ára
aldri og starfaði
mikið innan regl-
unnar. Hann gekk fyrst í stúk-
una Eddu og var síðar einn
stofnenda stúkunnar Glitnis.
Sæmundur var áhugamaður um
laxveiði og var félagi í veiði-
klúbbnum Fjaðrafoki um árabil.
Eftir að Sæmundur lét af störf-
um naut hann þess að dvelja í
sumarhúsi fjölskyldunnar í
Vaðneslandi, Grímsnesi þar
sem gestrisni hans fékk notið
sín í faðmi fjölskyldu og vina.
Eins hafði hann unun af að
ferðast með fjölskyldu og vin-
um og voru sólarlönd eins og
Spánn og Kanaríeyjar í miklu
uppáhaldi.
Sæmundur verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík fimmtudaginn 9. febrúar
2012 og hefst athöfnin klukkan
13.
Yndislegur faðir okkar hefur
kvatt þennan heim allt of
snemma og snögglega. Orð fá
ekki lýst því hversu sárt það er
en við vitum að hann er nú bros-
andi í faðmi foreldra og vina, bú-
inn að hitta á ný blíðu tíkina sína
Pollýönnu. Hann var frábær eig-
inmaður og ekki hefði verið hægt
að biðja um betri föður. Við er-
um óendanlega þakklát fyrir að
hafa átt hann að, þennan dásam-
lega pabba sem var allt í senn
hlýr, gefandi og traustur. Mun-
um við sakna svo margs.
Stutt símtal frá elsku pabba
okkar úr sveitinni var sem
himnasending sem lyfti öllum
deginum, elska hans var svo
áþreifanleg, röddin svo ljúf að
ekki þurfti meira til. Pabbi stóð
alltaf með okkur börnunum, var
viskubrunnur sem vissi alltaf
hvað átti að segja þegar leitað
var til hans, sýndi okkur ávallt
óbilandi traust og skilning. Í
æsku dáðumst við að fótafimi
pabba er hann dansaði, líkams-
styrknum fengnum úr sund-
keppnum, glæsileika hans í frí-
múrarafötunum nú eða nýju
jakkafötunum úr gæðaullinni.
Ljóslifandi eru minningar um
hann í bakaríinu með elsku afa,
hvíta svuntan skítug af glassúr.
Um sumardag í Árbænum bón-
andi nýja jeppann, brosandi til
mömmu á pallinum í bústaðnum
eða hlustandi á músík af innlifun.
Pabbi var duglegur og iðjusamur
en hann þurfti ekki stóra við-
burði til að geta notið lífsins. Að
vera á sólarströnd með mömmu
með kaldan drykk í hendi að
horfa á sjóinn eða mannlífið
gerði hann alsælan.
Pabbi var einstaklega laginn
við að kynnast fólki og var farinn
að spjalla við það undurfljótt
enda var hann ætíð að eignast
nýja vini sem kunnu að meta ná-
vist hans og hlýju. Pabba þótti
einstaklega vænt um elstu og
bestu vini sína og var samband
hans við þá og hjónaband hans
og mömmu okkur mikil fyrir-
mynd. Það eru ekki margir sem
eru örlagavaldar í lífi ókunnugs
fólks en það var pabbi, hvort sem
hann var réttur maður á réttum
stað sem kunni hjartahnoð eða
sá sem sagði réttu orðin við ör-
væntingarfullt ungmenni.
Pabbi var mikill höfðingi, gjaf-
mildur og gestrisinn. Í Spánar-
ferðum fjölskyldunnar lék hann
við hvern sinn fingur og var erf-
itt að fá að borga sjálfur nokkurn
skapaðan hlut. Að koma í heim-
sókn í sumarbústaðinn var eins
og að vera í paradís. Elsku pabbi
tók á móti okkur brosandi við
grillið og stjanaði við alla í mat
og drykk. Hann sýndi meistara-
takta og voru rifin hans fræg og
írska kaffið fullkomnun. Ómet-
anlegar eru allar stundirnar sem
við áttum saman við matarborð-
ið, að spila yatzy eða að spjalla í
heita pottinum. Brandara sagði
hann með dásamlegri hlýju og
glettni í augum sem við eigum
eftir að sakna sárt.
Elsku hjartans pabbi okkar
með hlýju hendurnar, við þökk-
um þér allar yndislegu stundirn-
ar og elskuna sem streymdi frá
þér og umvafði okkur. Við vitum
að við verðum öll saman síðar en
þar til munum við gleðjast við
dýrmætar minningar um ein-
stakan föður.
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skilið.
(Jónas Hallgrímsson.)
Þín elskandi börn,
Stella og Sigurður.
Elsku pabbi minn, takk fyrir
allan styrkinn þinn, viskuna og
gleðina sem þú hefur gefið mér.
Takk fyrir allan skilninginn,
elskuna og hlýjuna. Takk fyrir
að hafa leitt mig með þéttu hand-
taki en fullkomnu trausti og
óskilyrtum alltumvefjandi kær-
leika öll þau ár sem ég hef and-
að. Ég stend eftir full af þakk-
læti fyrir að hafa fengið að eiga
þig sem föður.
Gjafmildi þín á öllu góðu var
alger, ekki bara til mín og fjöl-
skyldunnar heldur allra sem
fengu að kynnast þér. Það eru
fáir sem vita hve mörgum þú
hefur hjálpað með beinum eða
óbeinum hætti, en það fannst þér
sjálfsagt og óþarfi að tala mikið
um það. Þú sýndir öllum sömu
virðingu, hvort sem þeir voru 10
eða 60 ára, heimilislausir eða for-
stjórar. Heimurinn væri betri ef
fleiri bæru innra með sér þann
sannleika sem þar lá að baki.
Ég veit að þú ert á góðum stað
þar sem við munum öll hitta þig
aftur. Þangað til mun ég geyma
þig í hjartanu mínu og minning-
unum sem eru ófáar fullar af
gleði og hlátri. Þegar ég sakna
þín mun ég röfla við þig út í loftið
og ég veit að stundum munt þú
heyra í mér. Ég mun aldrei
gleyma heldur ávallt geyma, þar
til ég hitti þig næst.
Þín elskandi dóttir,
Marsibil Jóna.
Nú er skarð fyrir skildi. Góður
drengur er fallinn frá, fyrir aldur
fram. Sæmi var tengdafaðir
minn, hjartkær vinur og stoð og
stytta. Traustari mann er vart
hægt að finna. Við náðum strax
vel saman þó ég hafi verið ungur
að árum en þar sýndi Sæmi sína
réttu hlið því aldur skipti hann
ekki máli. Hann var mikill mann-
vinur, allir voru jafnir í hans
augum og áttu jafna möguleika
þar til annað kæmi í ljós. Hann
hafði líka gott innsæi, var mann-
þekkjari og fljótur að sjá hverja
hann vildi umgangast og hverja
ekki. Hann var vinmargur og
vinahópur hans og Snæju sam-
anstendur af mörgum nánum
vinum sem hafa haldið hópinn í
gegnum súrt og sætt.
Þegar ég kom í fjölskylduna
rak Sæmi Bakaríið Austurveri
með föður sínum Sigurði Jóns-
syni en þeir störfuðu saman í um
þrjá áratugi. Eftir andlát Sigurð-
ar söðlaði Sæmi um og seldi bak-
aríið en hélt eftir húseign bak-
arísins. Þarna urðu vatnaskil í
lífi Sæma. Hann hafði nú meiri
tíma til að njóta samvista með
fjölskyldu og vinum. Það var þá
sem við fluttum til Spánar í
nokkra mánuði til að kynnast líf-
inu þar utan ferðamannatíma.
Þessi tími var ómetanlegur og
ógleymanlegur. Þarna var öll
fjölskyldan samankomin og gott
betur, alls níu manns. Við
skemmtum okkur konunglega
við að ferðast um svæðið, borða
góðan mat, leika okkur á strönd-
inni fram eftir hausti, spila á spil
og einfaldlega njóta samvist-
anna. Þarna var Sæmi í essinu
sínu, með fjölskylduna í kringum
sig.
Sæmi var líka frímúrari og
starfaði í reglunni frá 27 ára
aldri. Það starf var honum afar
mikilvægt og hjartfólgið. Hann
var vel liðinn innan reglunnar og
störf hans þar fleyttu honum
hratt upp metorðastigann. Hann
gegndi fjölmörgum embættum
innan reglunnar og sýnir það
glöggt hið mikla traust og virð-
ingu sem félagar hans sýndu
honum. Hann hafði unun af lax-
veiði og náði góðum árangri við
það sport. Því til staðfestingar er
glæsilegur 21 punds lax sem var
stoppaður upp og hangir uppi á
vegg í sumarbústaðnum. Til að
veiða er ekki verra að eiga jeppa
og Sæmi vildi ekki sjá annað en
að eiga góðan amerískan jeppa.
Þegar ég kynntist honum átti
hann sérstaka sportútgáfu af
Jeep Cherokee Chief með átta
strokka vél og upphækkaðan á
stærri dekkjum. Það var sko
ekki amalegt þegar tengdapabbi
lánaði mér drossíuna til að fara í
sumarbústaðinn.
Sæmi elskaði sumarbústaðinn
sinn í Vaðnesi og eftir að hann
hætti að vinna lagði hann æ
meiri áherslu á að njóta þeirrar
paradísar sem hann hafði byggt
þar upp með Snæju sinni. Þar
vildi hann helst vera öllum
stundum, fjarri skarkala borgar-
innar. Þar undi hann sér vel með
tíkinni sinni Pollý Önnu og við að
taka á móti fjölskyldu og vinum.
Þá var grillað og farið í heita
pottinn, spilað og gantast. Þar
áttum við ófáar stundirnar sem
munu lifa með okkur um ókomna
tíð. Sæmi og Snæja eru yndisleg-
asta fólk sem ég hef kynnst og á
ég þeim svo mikið að þakka. Ég
verð ævarandi þakklátur fyrir að
leiðir okkar skyldu liggja saman.
Elsku Sæmi minn, Guð blessi þig
og varðveiti að eilífu.
Þinn tengdasonur og vinur,
Sveinn Sigurður Kjart-
ansson.
Sæmundur mágur minn var
höfðingi. Best undi hann sér í
hlutverki gestgjafans og grill-
meistarans. Minningar leita
bjartra sumardaga í Grímsnes-
inu þar sem Snæja og Sæmi áttu
yndisreit, sumarbústað sem
Sæmi hlúði að af miklum mynd-
arskap og alúð. Myndarskapinn
átti hann ekki langt að sækja því
að faðir hans, Sigurður bakara-
meistari, rak glæsileg bakarí hér
í Reykjavík um árabil og frá
hinni listrænu móður hans, Jónu,
erfðust fegurðarskyn og list-
hneigð.
Ég man fyrst eftir Sæma þeg-
ar hann, ungur og glæsilegur
bakarameistari, menntaður í
Sviss og á Strikinu í Kaup-
mannahöfn, var að gera hosur
sínar grænar fyrir systur minni.
Hann birtist brosandi glaður
með fullan bakka af bolludags-
bollum á Grundarstíg 3 þar sem
Stella mamma okkar bjó. Sæmi
bræddi hjarta Snæju en einnig
tilvonandi tengdamóður sinnar
og samband hans og Stellu var
einstakt. Hún naut þess að heim-
sækja Snæju og Sæma og börnin
þeirra í Grímsnesið og alltaf
sýndi Sæmi henni sérstaka um-
hyggju. Amma Stella eins og hún
var kölluð eftir að barnabörnin
fæddust, ferðaðist líka mikið
með Snæju og Sæma og börnum
þeirra. Oftast nutu þau sólar og
hlýju á Spáni og Kanaríeyjum,
en einnig leituðu þau á vit frek-
ari ævintýra og ferðuðust alla
leið til Havaí. Við Þórður og
Hörður sonur okkar nutum góðs
af því þar sem við bjuggum tíma-
bundið í San Diego í Kaliforníu
og fengum þangað til okkar
þessa aufúsugesti.
Snæja og Sæmi héldu áfram
að ferðast eftir að börnin uxu úr
grasi og lá leið þeirra meðal ann-
ars til Egyptalands, en sem áður
varð Spánn oftast fyrir valinu.
Síðastliðið haust dvöldum við
systurnar með mönnunum okkar
rétt fyrir utan Alicante og eru
endurminningar frá þeirri ferð
mjög dýrmætar. Þar lék allt í
lyndi og Sæmi virtist hafa náð
sér vel eftir alvarleg veikindi
nokkrum mánuðum áður. Því
miður reyndist þetta svikalogn
og þegar leið að jólum varð ljóst
hvað veikindi hans voru í raun al-
varleg.
Við biðjum Guð að styrkja
þau, sem mest hafa misst,
Snæju, Stellu, Marsibil og Sig-
urð Jens, tengdabörnin og
barnabörnin. Megi minningar
um yndislegan ástvin ylja þeim.
Þökk fyrir samfylgdina, kæri
mágur.
Sólrún Jensdóttir.
Nú þegar Sæmi vinur minn og
frændi er allur og leiðir hafa skil-
ist um stund brjótast óneitanlega
upp minningar um liðinn tíma,
allar góðar. Okkar kunnings-
skapur hófst fyrir 54 árum,
breyttist fljótlega úr því að vera
kunningjar í Gagnfræðaskóla
Austurbæjar, yfir í vináttu sem
aldrei bar skugga á. Af nógu er
að taka þegar rifja skal upp góðu
stundirnar, ég á erfitt með að
tína til ákveðin tilvik því allar
okkar samverustundir voru góð-
ar, en ekki verður hjá því komist
að minnast á samverustundirnar
í sumarbústaðnum þar sem
Sæmi var óþreytandi við að
minna gesti á að á þessum bæ
hagar fólk sér eins og heima hjá
sér og slappar af. Sæmi var ein-
staklega tryggur vinur, ræktar-
samur og höfðingi heim að
sækja. Hin síðari ár höfðum við
samband á tveggja til þriggja
daga fresti. Þetta var aldrei kall-
að annað en að leita frétta en
raunverulega vorum við að at-
huga hvort allt væri í lagi, hann
oft á tíðum einn í bústaðnum og
ég einbúi í Reykjavík, einskonar
innra eftirlit, þetta er nokkuð
sem ég á sárlega eftir að sakna.
Það sem stendur uppúr í mín-
um huga er sú hefð sem hefur
skapast og staðið í einhverja ára-
tugi og er að ég heimsótti Snæu
og Sæma seint á aðfangadags-
kvöld þegar ró var komin á og
oft var setið við arineld fram
Sæmundur Þ.
Sigurðsson
✝
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu, móður, dóttur, systur,
tengdadóttur og mágkonu,
BERGLINDAR MARÍU KARLSDÓTTUR,
Krossholti 12,
Keflavík.
Kristinn Einarsson,
Bára Erna Lúðvíksdóttir,
Fanney Þórunn Kristinsdóttir,
Arna Lind Kristinsdóttir,
Bára Erna Ólafsdóttir, Ellert Pétursson,
Arnbjörg Eiðsdóttir, Helgi Kristjánsson,
Hörður Már Karlsson, Anna Lilja Guðjónsdóttir,
Einar Jónsson, Fanney Kristinsdóttir,
Magnea Sif Einarsdóttir, Einar Friðrik Brynjarsson.
✝
Sonur minn, faðir og bróðir,
MAGNÚS VALDIMARSSON
lyfjafræðingur,
Háaleitisbraut 115,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi laugar-
daginn 28. janúar.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
10. febrúar kl. 13.00.
Svava Sigurðardóttir,
Jóhannes Markús Magnússon,
Þórður Markús Þórðarson.
✝
Okkar ástkæra
INGIBJÖRG PÉTURSDÓTTIR
frá Malarrifi,
Hraunbæ 166,
Reykjavík,
sem andaðist á Hrafnistu í Reykjavík
laugardaginn 4. febrúar, verður jarðsungin
frá Árbæjarkirkju föstudaginn 10. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á Minningarsjóð Hrafnistu.
Ögmundur Pétursson, Kristín Erla Valdimarsdóttir
og systkinabörn.
✝
Elskuleg frænka okkar,
MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis Bröttukinn 2,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 10. febrúar kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bjarni Valdimarsson,
Eygló Valdimarsdóttir,
Halldóra Valdimarsdóttir.
✝
ANDRÉS JÓHANNESSON
lést miðvikudaginn 1. febrúar.
Útför hans fer fram frá Grensáskirkju
föstudaginn 10. febrúar kl. 13.00.
Sigríður Ágústsdóttir,
Katrín Andrésdóttir, Sveinn Ingvarsson,
Kristleifur Andrésson, Málmfríður Harðardóttir,
Sóley Andrésdóttir, Björgvin Njáll Ingólfsson,
Þorsteinn Andrésson, Ingibjörg Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg frænka okkar,
INGIBJÖRG SALÓME BJÖRNSDÓTTIR
Æja frá Stóru-Seylu,
sem lést á Dvalarheimili aldraðra á
Sauðárkróki fimmtudaginn 2. febrúar, verður
jarðsungin frá Glaumbæjarkirkju í Skagafirði
laugardaginn 11. febrúar kl. 11.00.
Birna Halldórsdóttir, Margrét Guðvinsdóttir,
Anna Halldórsdóttir, Stella Guðvinsdóttir,
Margrét Halldórsdóttir, Eiður Guðvinsson,
Guðbjörg Halldórsdóttir,
Hulda Halldórsdóttir,
Gylfi Halldórsson
og fjölskyldur.