Morgunblaðið - 09.02.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2012
✝ Bjarni Þórð-arson fæddist í
Reykjavík 5. ágúst
1936. Hann lést á
blóðlækningadeild
Landspítalans,
fimmtudaginn 2.
febrúar 2012.
Foreldrar hans
voru Valgerður Jó-
hannesdóttir f. 24.
september 1909, d.
29. desember 2003
og Þórður Bjarnason bókari f. 4.
janúar 1901, d. 9. janúar 1976.
Systkini Bjarna eru Viðar f. 28.
febrúar 1931, Hrafnhildur f. 1.
ágúst 1932, d. 10. febrúar 2000,
Jóhannes f. 1. maí 1938 og Þóra
Vala f. 1. apríl 1954. Bjarni
kvæntist 13. febrúar 1960 Krist-
ínu Guðmundsdóttur lífeinda-
fræðingi f. 19. janúar 1942. Krist-
ín er dóttir hjónanna Þórdísar
Guðjónsdóttur og Guðmundar
Erlendssonar vélstjóra. Fóstur-
foreldrar Kristínar voru Val-
gerður Erlendsdóttir og Jóel Fr.
Ingvarsson skósmíðameistari.
Dætur Bjarna og Kristínar eru:
1) Þórdís hæstaréttarlögmaður f.
3. október 1959, maki Dagur
Jónsson og dætur þeirra eru
Vera f. 1989, Vaka f. 1994 og
tryggingafélög. Bjarni gegndi
fjölmörgum trúnaðarstörfum um
ævina og tók mjög virkan þátt í
ýmsum hagsmunasamtökum
tryggingafélaga, lífeyrissjóða og
annarra félaga. Hann var for-
maður Landssambands lífeyr-
issjóða frá 1969 til 1984. Sat í
stjórn Sambands íslenskra trygg-
ingafélaga 1985-2000. Var í end-
urskoðunarnefnd lífeyriskerf-
isins 1976-1984 og jafnframt í
ýmsum stjórnum og nefndum um
lífeyris- og tryggingamál. Hann
var stofnfélagi í Félagi íslenskra
tryggingastærðfræðinga og sat
þar í stjórn í áraraðir. Einnig sat
hann í stjórn Sparisjóðs Hafn-
arfjarðar um árabil. Eftir hann
liggur fjöldi blaðagreina um líf-
eyris- og tryggingamál. Bjarni
var virkur félagi í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar. Hann var um-
dæmisstjóri Rótarýhreyfing-
arinnar á Íslandi 2003-2004.
Hann gegndi mörgum störfum
fyrir Rótarýhreyfinguna bæði
hér á landi og erlendis. Bjarni
ólst upp í Hafnarfirði og bjó þar
alla tíð, utan námsáranna í Kaup-
mannahöfn. Á unglingsárum og
þar til hann lauk námi starfaði
hann á sumrin í Hvalstöðinni í
Hvalfirði.
Útför Bjarna fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 9.
febrúar 2012, og hefst athöfnin
kl. 15.
Vala f. 2000. 2) Hild-
ur arkitekt f. 20.
mars 1962, maki
Hjörtur Hjartarson,
börn hennar og
fyrrv. maka, Björns
Skaptasonar eru
Úlla f. 1989, Bjarni
Orvar f. 1994 og
Breki f. 1997. 3)
Valgerður dokt-
orsnemi í málvís-
indum f. 16. mars
1970, maki Þórhallur Ágústsson
og börn þeirra eru Kristín Ísold
f. 2003 og Ágúst Atli f. 2007.
Bjarni lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1956, fyrrihlutaprófi í verkfræði
frá HÍ 1960 og cand. act. prófi í
tryggingastærðfræði frá Kaup-
mannahafnarháskóla 1964. Hann
starfaði við tryggingafræðilega
ráðgjöf frá 1964-1973 og var
jafnframt framkvæmdastjóri
Sambands íslenskra trygginga-
félaga 1967-1973. Bjarni hóf
störf sem aðstoðarframkvæmd-
arstjóri Íslenskrar endurtrygg-
ingar 1974 og var fram-
kvæmdastjóri þar 1979-2008.
Hann starfaði sem ráðgefandi
tryggingastærðfræðingur frá
árinu 2000 fyrir lífeyrissjóði og
Mig langar að minnast Bjarna
Þórðarsonar, tengdaföður míns,
sem lést 2. febrúar eftir stutta
legu en nokkurn aðdraganda.
Bjarni verður minnisstæður þeim
sem hann þekktu vegna fágætra
mannkosta en þeirra nutum við
ríkulega, sem næst honum stóð-
um.
Bjarni bjó að langri reynslu og
þekkingu á íslensku samfélagi,
þróun þess síðastliðna áratugi,
veikleikum og styrk. Hann vissi
vel af samhengi hlutanna þegar
kom að fjármálum og hafði alltaf
vel rökstuddar sannanir fyrir áliti
sínu. Sérgrein Bjarna var ein
þeirra fræðigreina sem að fáir
hafa mikið inngrip í en varðar
flesta meira eða minna, fyrr eða
síðar. Sú ábyrgð sem því fylgir var
honum vel ljós og honum var
ítrekað treyst fyrir trúnaðarstörf-
um, hvort heldur sem um var að
ræða í félagsmálum eða viðskipt-
um. Því trausti brást Bjarni Þórð-
arson aldrei.
Aðrir munu rekja starfsferil
tryggingastærðfræðingsins
Bjarna Þórðarsonar og þátt hans í
tryggingum og endurtryggingum
íslenskrar þjóðar eða málefnum
lífeyrissjóða en huga okkur stend-
ur næst sá Bjarni Þórðarson sem
var afi barnanna okkar. Hann var
sérlega barngóður og óþreytandi
við að sinna börnum dætra sinna.
Velferð þeirra var honum efst í
huga. Smábörn náðu sérstaklega
til hans og hann var fyrirmynd-
arafi þegar kom að því að gæta
þeirra um lengri eða skemmri
tíma. Í dagsins önn gaf hann sér
alltaf tíma til þess að sinna sínum
nánustu og saman sköpuðu hann
og Kristín – hans tryggi lífsföru-
nautur, þann vettvang sem þurfti
til þess að fjölskyldan gæti varið
saman dýrmætum samverustund-
um.
Bjarni hafði mikið yndi af
ferðalögum og undanfarna ára-
tugi fóru hann og Kristín bókstaf-
lega heimshorna á milli. Lang-
ferðirnar voru stundum margar á
ári og ég held að fáir Íslendingar
hafi komið jafn víða við. Mér er
minnisstætt að fyrir rúmum ára-
tug vorum við saman á gangi eftir
götu í einhverri smáborg í Flór-
ída, snemma morguns í janúar,
hann í skyrtu með sólgleraugu og í
stuttbuxum, hann staldrar við og
segir: „Dagur, – þetta fíla ég alveg
í botn.“ Ég varð dálítið hissa því
Bjarni var mikill málvöndunar-
maður. Ég ætla að geyma í huga
mér nákvæmlega þetta minning-
arbrot um Bjarna Þórðarson þótt
minningarnar séu miklu fleiri.
Ég kveð Bjarna Þórðarson með
virðingu og þökkum.
Fjölskylda Bjarna sendir bestu
þakkir til starfsfólks deild 11B og
11G á Landspítala við Hringbraut
sem annaðist hann af umhyggju,
hlýju og virðingu.
Dagur.
Okkur langar að kveðja
tengdaföður minn og afa okkar
með nokkrum orðum. Afi Bjarni,
eins og hann var kallaður hér eftir
að börnin fæddust, var tíður gest-
ur á heimili okkar í Svíþjóð. Þegar
afi var í heimsókn var alltaf rjómi í
sprautukönnu og fleira góðgæti í
ísskápnum, fartölva, cappuccino-
bolli og blöð með sudoku-þrautum
á eldhúsborðinu. Hann gisti í afa-
herbergi eins og börnin kölluðu
gestaherbergið og þangað inn
fannst þeim gott að koma og láta
lesa fyrir sig eða spjalla. Oft var
hann hér á jólum og einnig reyndi
hann að koma sem oftast í barna-
afmælin. Hann komst þó ekki í
fimm ára afmæli Ágústs en þann
dag lagðist hann inn á spítala í síð-
asta sinn. Það var svo einmitt á
fimm ára afmæli Kristínar fyrir
rúmum þremur árum sem hann
greindist með þann sjúkdóm sem
lagði hann svo að velli.
Það er margs að minnast og
það sem stendur upp úr eru ferða-
lög fjölskyldunnar. Afa þótti fátt
skemmtilegra en að ferðast,
kanna nýjar slóðir, fara á kaffihús
í útlöndum og reyna að panta á
tungumáli landsins. Þá var hann í
essinu sínu og ekki síst þegar
hann var umvafinn fjölskyldu
sinni á ferðalagi. Minnisstæðast
er þegar öll fjölskyldan var saman
í höllinni í Frakklandi á sjötugs-
afmæli hans sem og skíðaferðin til
Ítalíu tveimur árum síðar. Önnur
ógleymanleg Ítalíuferð var þegar
Kristín var átta mánaða og við fór-
um með afa og ömmu til Sorrento,
keyrðum eftir Amalfi-ströndinni,
fórum til Capri og enduðum svo í
Róm. Í fjölskylduferðunum var
hann alltaf fyrstur á fætur á
morgnana og var búinn að kaupa
morgumat fyrir alla áður við hin
vorum vöknuð.
Börnin minnast helst göngu-
ferða á Víðistaðatúnið, að fara að
gefa hestunum við Garðakirkju,
skoða bátana niður á höfn og þeg-
ar afi færði þeim og ömmu morg-
unmat í rúmið.
Afa Bjarna verður sárt saknað.
Elsku amma, þú átt alla okkar
samúð og mundu að hingað ertu
alltaf velkomin.
Þórhallur Ágústsson, Kristín
Ísold Þórhallsdóttir, Ágúst
Atli Þórhallsson.
Elsku afi okkar er látinn eftir
viðburðaríka ævi. Hann var frá-
bær og okkur þótti óendanlega
vænt um hann því hann hugsaði
alltaf svo vel um okkur og alla sem
voru í kringum hann. Hann
kenndi okkur svo margt, vildi allt-
af að okkur gengi vel og var alltaf
reiðubúinn að aðstoða. Það er
skrýtið að hann sé farinn því hann
var okkur fjölskyldunni svo ná-
kominn og nálægur. Hann gerði
svo mikið til að gleðja fjölskyldu
sína og var fjarskalega gjafmild-
ur.
Takk fyrir allan þann tíma sem
við fengum með þér, elsku afi, við
munum aldrei gleyma öllum
ferðalögunum og öllu því
skemmtilega sem við brölluðum
saman. Hann studdi okkur og var
alltaf til staðar þegar við þurftum.
Við hefðum viljað eiga lengri tíma
með þér, en við vitum að þú ert
kominn á betri stað og að þér líður
miklu betur.
Þú verður alltaf í hjarta okkar.
Vera, Vaka og Vala.
Afi var svo afskaplega klár. Svo
klár að við göptum oft yfir þeim
fróðleik sem hann bjó yfir. Þegar
þátturinn „Viltu vinna milljón?“
var sýndur í sjónvarpinu fyrir
mörgum árum, bað Úlla afa ákaft
að taka þátt, því hún hugsaði að
hann væri eini maðurinn á landinu
sem gæti unnið þennan þátt – því
hann einfaldlega vissi allt! En
hann var svo hógvær, hló að henni
í hvert skipti sem hún bað hann
um að fara í þáttinn.
Við vorum alltaf svo montin,
fannst svo gaman að eiga afa sem
var svona ofboðslega gáfaður.
Afi var ekki bara fróður um allt
milli himins og jarðar, heldur var
hann algjör stærðfræðisnillingur.
Þar sem við systkinin erfðum ekki
þessa stærðfræðihæfileika, hjálp-
aði hann okkur mjög reglulega og
var tilbúinn að koma dag eftir dag
til að aðstoða okkur. Honum var
svo annt um að við stæðum okkur
vel og alltaf þegar við vorum búin í
stærðfræðiprófi hringdum við
beint í afa til að segja hvernig
gekk og monta okkur yfir ein-
kunnum sem við fengum. Hann
var alltaf svo ótrúlega stoltur af
okkur.
Afi Bjarni var einn mesti sæl-
keri sem sögur fara af. Hann elsk-
aði að borða alls kyns kökur og
bakkelsi og þótti flestallt gott ef
það var nógu mikið af rjóma með
því. Mamma var því alltaf tilbúin
með köku og rjómasprautu þegar
afi kom í heimsókn til okkar á
Hofteiginn. Með hverri stærð-
fræðikennslu fékk hann sér stóra
sneið og cappuccino og þá gekk
kennslan betur fyrir sig.
Bjarni Orvar átti sérstakt sam-
band við nafna sinn. Afi kom og
horfði á körfuboltaleiki hjá honum
og sýndi mikinn áhuga á því sem
Bjarni var að gera hverju sinni.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um samverustundir með
afa. Þegar við vorum yngri vorum
við systkinin reglulega gestir á
heimili afa og ömmu á Miðvang-
inum. Fórum oft saman í ferðalög
bæði innanlands og erlendis. Okk-
ur er sérstaklega minnisstæð ferð
fjölskyldunnar til Frakklands á 70
ára afmæli afa og síðasta ferðalag-
ið okkar saman í sumar, í sveit-
inni.
Elsku afi, við systkinin kveðj-
um þig með miklum söknuði, en
með fallegar minningar sem lifa í
hjörtum okkar.
Úlla, Bjarni Orvar og Breki.
Vil ég hér minnast frænda míns
Bjarna Þórðarsonar, en við Bjarni
vorum bræðrasynir.
Fjölskylda mín bjó í Hvalfirði á
sumrin er hvalvertíð stóð yfir og
var ég því þar hvert sumar frá
barnsaldri. Bjarni hóf sinn starfs-
feril hjá Hval hf. 1950, þá 13 ára
gamall, sem aðstoðarmaður í ket-
ilhúsinu í Hvalfirði. Starfaði hann
þar í þrjár vertíðir, en hóf næst
störf á planinu, eins og við köllum
það og starfaði þar á vertíðum í
um áratug, síðast sem flensari.
Einnig hljóp hann í skarðið ef
vantaði háseta á hvalbát á vertíð-
inni í stuttan tíma.
Bjarni var víkingur til vinnu og
léku öll störf vel í höndum hans.
Hann var því öllum hnútum kunn-
ugur hvað varðar hvalveiðar og
hvalvinnslu. Þannig umgekkst ég
þennan stóra frænda minn á þess-
um árum og tókust náin kynni er
vörðu alla tíð. Þá var m.a. leitað til
Bjarna er próf nálguðust hjá mér í
skóla forðum daga og reikningur
hafði verið látinn sitja á hakanum í
náminu og eitthvað þurfti til
bragðs að taka. Var hann ávallt
boðinn og búinn að leysa úr mál-
inu og gekk allt vel að lokum. Bý
ég enn að þeirri aðstoð.
Að loknu námi í trygginga-
stærðfræði í Kaupmannahöfn
stofnaði Bjarni eigin ráðgjafa-
skrifstofu. Bjarni var fram-
kvæmdastjóri Íslenskrar endur-
tryggingar hf. í mörg ár,
jafnframt því, sem hann starfaði
fyrir ýmsa lífeyrissjóði og samtök
þeirra.
Faðir minn naut aðstoðar
Bjarna í samskiptum við stéttar-
félög er tengdust starfsemi Hvals
bæði til sjós og lands, enda þekkti
hann starfsemina inn og út. Er ég
var ráðinn framkvæmdastjóri
Hvals að föður mínum látnum
naut ég aðstoðar Bjarna við þessi
samskipti og margt annað er úr-
lausnar þurfti við. Bjarni var mér
ómetanleg stoð og stytta við úr-
lausn hinna ýmsu mála er upp
komu. Hann var úrræðagóður og
ávallt gott til hans að leita. Bjarni
var ráðhollur og naut virðingar
manna beggja vegna borðsins.
Hann hafði góða nærveru var lip-
ur í samskiptum og sanngjarn.
Bjarni hélt ávallt nánum
tengslum við marga af fyrrver-
andi starfsfélögum sínum úr
Hvalnum. Gekkst Bjarni fyrir því
að við nokkrir félagar úr Hvalnum
komum saman mánaðarlega í
kaffi og pönnukökur yfir vetrar-
mánuðina nokkur undanfarin ár.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Bjarna samfylgdina, allan trúnað
og traust sem hann sýndi mér og
minni fjölskyldu alla tíð. Sömu
þakkir flyt ég einnig frá Birnu
systur minni og hennar fjöl-
skyldu.
Við sendum Deddý og systrun-
um Þórdísi, Hildi og Valgerði og
fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Einnig
sendum við samúðarkveðjur
systkinum Bjarna og fjölskyldum
þeirra.
Kristján Loftsson.
Með sorg í hjarta skrifa ég
þessi minningarorð og vil með því
votta Bjarna, mági mínum og ein-
stökum vini, virðingu mína. Hann
greindist með alvarlegan blóð-
sjúkdóm fyrir fáum árum en þau
hjón tóku því með æðruleysi og
létu það ekki trufla daglegt líf sitt.
Bjarni var sannarlega vinur
vina sinna, greiðvikinn og hjálp-
samur.
Bjarna hitti ég fyrst þegar
Deddý systir mín kynnti hann fyr-
ir mér sem kærastann sinn. Hún
var þá í Kvennaskólanum en hann
í Háskólanum. Ég var í Flens-
borgarskóla og Bjarni var mér
hjálpsamur við heimanámið í
reikningi og ensku. Eitthvað var
ég óhress með tímann sem fór í að
glósa enskuna en Bjarni kunni ráð
við því: „Blessaður vertu ekki að
þessu, ég skal bara þýða bókina
fyrir þig.“ Það gerði hann og las
inn á segulband og slapp ég því við
að glósa. Verð ég honum ævinlega
þakklátur fyrir þá aðstoð.
Bjarni og Deddý giftu sig og
fluttu síðar til Kaupmannahafnar
þar sem hann fór í framhaldsnám í
tryggingastærðfræði. Ég heim-
sótti þau á Solbakken, stúdenta-
garð á leið heim frá Mið-Austur-
löndum þar sem ég starfaði sem
flugmaður. Það var skemmtilegt
og notalegt að heimsækja stóru
systur og sitja á spjalli við Bjarna
mág og kynnast litlu frænku Þór-
dísi. Eftir námsárin í Kaup-
mannahöfn settust þau að í Hafn-
arfirði og þar fæddust tvær
dætur, Hildur og Valgerður.
Bjarni og Deddý hafa alltaf verið
samrýmd hjón og átt góðar sam-
verustundir með dætrum, tengda-
sonum og barnabörnum.
Undanfarin ár hafa þau ferðast
víða og notið þess verulega. Við
erum saman í félagi með góðu
fólki, sem heitir Félag framfara-
sinna. Ferðast er um Ísland,
menningarstaðir skoðaðir og til-
verunnar notið með glensi og
gamni. Bjarni á þar stóran hlut,
svo fróður um margt og sá hann
um öll reikningsskil í félaginu.
Síðasta sumar var m.a. farið til
Vestmannaeyja og á gangi um
bæinn var Bjarni allt í einu horf-
inn úr hópnum og kom í ljós að
hann stakk sér á fund til að að-
stoða félagasamtök um trygg-
ingamál. En ekki hafði hann hátt
um það og truflaði okkur hin ekk-
ert með því, svona var hann greið-
vikinn og hjálpsamur eins og áður
er nefnt. Hans verður sárt saknað
úr okkar hópi en við vitum að fé-
lagsmenn okkar, sem kvatt hafa
þennan heim, taka á móti honum
og ferðast nú saman um nýjar
víddir. Hér eru bornar innilegar
samúðarkveðjur frá Félagi fram-
farasinna. Ég kynntist Bjarna
einnig sem félagsmanni í Rotarý-
klúbbi Hafnarfjarðar en honum
voru falin margvísleg ábyrgðar-
störf Rotarýhreyfingarinnar á Ís-
landi. Þau hjón voru mjög gestris-
in og eigum við margar góðar
minningar um samverustundir á
heimilinu þeirra. Fyrir öll okkar
góðu samskipti fyrr og síðar vilj-
um við Ingunn, börnin mín og fjöl-
skyldur þeirra votta Deddý, dætr-
um, tengdasonum og
barnabörnum dýpstu samúð.
Erlendur Guðmundsson.
Bjarni Þórðarson er til moldar
borinn í dag, sá góði drengur. Síð-
ast sá ég hann á Grand Hótel, þar
sem hann hafði frumkvæði að því
að við hittumst reglulega í síðdeg-
iskaffi nokkrir gamlir vinir úr
Hvalnum. Þá spurði ég hann um
heilsuna og gat ekki betur fundið
en hún væri góð. Fráfall hans kom
því illa við mig. En það var honum
líkt að bera sig vel og láta ekki á
sér finna.
Ég kynntist Bjarna í Hvalnum
árið 1954, þá 15 ára gamall og
hann 17 ára. Við vorum á Vil-
mundarvakt á planinu og fýlungar
kallaðir. Við vorum saman í Hval-
stöðinni í nær áratug og það er
skjótt frá því að segja að með okk-
ur tókst djúp vinátta eins og
gjarnan verður um vináttu, sem
verður til á þessum mótunarárum
mannsævinnar. Síðan skildi leiðir
og við sáumst sjaldnar en skyldi
og var þó eins og við hefðum sést
gær þegar við hittumst.
Bjarni var forkur duglegur og
sópaði að honum á planinu. Hann
var verklaginn og dreif aðra með
sér, glaður í bragði og átti til
smáglettni. En kunni líka að
slappa af, þegar lítið var um að
vera og bræla á miðunum. Í mín-
um huga var hann leiðtogi okkar
planmanna.
Bjarni var fjölgáfaður og gagn-
kunnugur á þeim sviðum, þar sem
hann beitti sér. Ég þekkti þessa
eiginleika hans og leitaði því til
hans á ráðherraárum mínum og
endranær, þegar ég þurfti ráðgjöf
eða upplýsingar. Athugasemdir
hans voru skarpar og komu að
kjarna málsins. Ávallt brást hann
vel við og aldrei fór ég bónleiður
til búðar.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst Bjarna Þórðarsyni. Og
þegar ég minnist hans kemur
flensarinn upp í hugann og nóg
framundan. Það var bjart yfir
þeim árum.
Halldór Blöndal.
Þegar fréttin um andlát Bjarna
Þórðarsonar barst okkur yfir haf-
ið kom það okkur á óvart. Við viss-
um af veikindum Bjarna en hann
bar þau af karlmennsku og þegar
við hittumst síðast fyrir nokkrum
vikum var ekkert sem benti til að
hann væri að kveðja jarðlífið.
Kynni okkar af þeim hjónum
Bjarna og Kristínu hófust á stúd-
entagarðinum Solbakken í Kaup-
mannahöfn árið 1963. Tókst með
okkur traust og góð vinátta sem
aldrei hefur borið skugga á.
Bjarni og Kristín voru ekta
Gaflarar og lá því ljóst fyrir að leið
þeirra lægi heim í Hafnarfjörð að
loknu námi Bjarna í trygginga-
stærðfræði. Við komum svo
tveimur árum seinna og fluttum
líka í Fjörðinn og tókum upp þráð-
inn og hittumst af og til.
Vinátta okkar fór svo mjög vax-
andi eftir seinni dvöl okkar Önnu
Bjarkar í Danmörku 1979-1982.
Fljótlega eftir það lágu leiðir okk-
ar Bjarna saman í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar og Kristínar og
Önnu Bjarkar í Inner Wheel. Þá
áttum við sameiginleg áhugamál
um forvarnir og velferð fjölskyld-
unnar.
Bjarni var mjög virtur í sínum
störfum og ritaði margar greinar í
blöð um sérsvið sitt, lífeyrissjóði.
Hann var mikill og sannur
Rótarýmaður og svaraði kalli fé-
laga sinna um að taka að sér stöðu
umdæmisstjóra Rótarý á Íslandi
2003-2004. Þar sýndi hann mikinn
myndugleik og er eftirminnilegt
hve félagar Bjarna í Rótarýklúbbi
Hafnarfjarðar stóðu þétt með
honum þegar hann tók við því
starfi, meðan á því stóð og skilaði
svo af sér á eftirminnilegu um-
dæmisþingi árið 2004.
Það er mikil eftirsjá að Bjarna
vini okkar Þórðarsyni. Við vottum
Kristínu og dætrum þeirra hjóna
Þórdísi, Hildi og Valgerði og fjöl-
skyldum þeirra innilega samúð.
Almar Grímsson,
Anna Björk Guðbjörnsdóttir.
Aðalstarfsvettvangur Bjarna
Þórðarsonar var á sviði vátrygg-
inga. Var það að vonum, þar sem
hann var menntaður trygginga-
stærðfræðingur. Við námsvalið
réðst Bjarni ekki á garðinn, þar
sem hann var lægstur, en haft er
fyrir satt, að tryggingastærð-
fræði, ekki síst við Kaupmann-
hafnarháskóla, hafi verið með
alerfiðustu greinum.
Vátryggingar eiga sér langa og
merkilega sögu, þótt rekstur vá-
tryggingafélaga hér á landi, ekki
síst í eigu innlendra aðila, eigi sér
skemmri sögu en víða erlendis.
Fyrir því eru margar ástæður,
sem ekki verða raktar hér. Vá-
tryggingastarfsemi hefur löngum
stuðst við ýmsar fræðigreinar, s.s.
lögfræði, læknisfræði, rekstrar-
fræði og svo auðvitað stærð- og
tölfræði. Innan þessara greina
hafa svo í áranna rás þróast sér-
greinar, s.s. tryggingastærðfræði,
tryggingalæknisfræði og vátrygg-
ingaréttur, sem vel má fella undir
samheitið vátryggingafræði.
Skemmst er frá því að segja, að
Bjarni varð snemma afburðamað-
ur á sviði nánast allra greina vá-
tryggingafræðanna. Fengum við,
sem samleið áttum með Bjarna í
starfi, mjög að njóta þess. Var
Bjarna gefið að geta tjáð sig skýrt
Bjarni Þórðarson