Morgunblaðið - 09.02.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2012
og hnitmiðað, jafnt í mæltu máli
sem rituðu. Dæmi um það má
finna í greinum hans, sem birst
hafa annað kastið á síðum Morg-
unblaðsins fram undir þetta, með
stíl og stafsetningu frá MR-árum
hans, og bókstafurinn z þar með
enn í fullu gildi.
Það var auðfundið, að Bjarni
leit ekki á vátryggingastarfsemi
eins og hverja og aðra atvinnu-
grein. Í huga hans var hún annað
og meira. Vátryggingafélög og líf-
eyrissjóðir mynduðu hið fé-
lagslega öryggisnet fyrir borgar-
ana ásamt
almannatryggingakerfinu. Sú sið-
ferðilega krafa hvíldi á stjórnend-
um þessara félaga og sjóða að búa
svo um hnúta, að tjónþolar og líf-
eyrisþegar gætu jafnan gengið að
rétti sínum vísum, þegar á þyrfti
að halda. Að mati Bjarna hlyti því
starfræksla vátryggingafélaga og
lífeyrissjóða að mótast af yfirveg-
uðum og varfærnum áætlunum til
lengri tíma, þannig að skýlaust
yrði unnt að standa undir rétt-
mætum framtíðarskuldbinding-
um. Í þessum efnum ættu ekki við
ógrundaðar lausnir og óvissar
væntingar um skyndigróða.
En líf Bjarna var ekki bara
vinnan, áhugaefnin voru mörg og
fjölbreytileg. Hann var lesinn og
fróður, og skemmtilegur í um-
gengni. Þess fengum við að njóta,
sem fengum að starfa með honum.
Að ferðast og fræðast um lönd og
lýði var áhugamál Bjarna, sem
hann sinnti eins og tími gafst með
konu sinni, Kristínu. Voru þau
hjón afar víðförul. Gaukaði Bjarni
iðulega að okkur, hinum síður
sigldu, góðum ráðum og gagnleg-
um ábendingum, er við hugðum á
utanferðir.
Kristín og dætur þeirra hjóna,
og síðar fjölskyldur þeirra, áttu
allan hug Bjarna. Engum duldist
þó, að sérstakt sæti á þessum
myndarlega lista Bjarna átti
Kristín, sem jafnan var honum sú
festa, sem hann í lífi og leik gat
reitt sig á. Við Laufey vottum
Kristínu og öðrum ástvinum
Bjarna dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Bjarna
Þórðarsonar.
Sigmar Ármannsson.
Bekkjarfélagana úr Bóknáms-
deild Flensborgar 1949-52 setur
hljóða við fráfall okkar trausta
skólabróður og vinar, Bjarna
Þórðarsonar. Það var vorið 2010
sem Bjarni hóaði okkur saman,
eftir tæpra 60 ára skólalok. Mætt-
um við 21 ásamt nokkrum mökum
og þar var sannarlega gleðin
ríkjandi og vináttan treyst. Við
ákváðum síðan að hlúa að þessum
tengslum og treysta vináttubönd-
in enn frekar. Höfum við síðan
hist mánaðarlega yfir vetrarmán-
uðina, þau sem átt hafa heiman-
gengt. Þar hefur gleðin ríkt og
gaman hefur verið að rifja upp
gömlu góðu árin okkar í skólan-
um, deila fréttum um hagi okkar,
störf og hugðarefni. Þetta hafa
verið sannkallaðar gleðistundir,
Bjarni var þar leiðandi með sinni
hógværð og ró. Það verða aðrir til
að tíunda öll hans góðu störf, sem
hann hefur unnið þjóð sinni af trú-
mennsku og vandvirkni. Við kom-
um til með að sakna hans sárt úr
okkar hópi.
Við sendum Kristínu eiginkonu
hans, dætrum, tengdasonum,
barnabörnum og öðrum aðstand-
endum, okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Kæri Bjarni:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Fyrir hönd bekkjarsystkin-
anna,
Margrét Guðmundsdóttir
(Gréta).
Bjarni vinur minn er fallin frá.
Dauðinn hefur kallað hann til sín
eins og alla sem fæðast til þess-
arar jarðvistar. Æðrulaus og af
krafti og mikilli baráttu tókst
hann á við þann sjúkdóm, sem svo
marga leggur að velli, unga sem
aldna. Enginn má sköpum renna
og hvenær sem kallið kemur
kaupir sér enginn frí. Þessu gerði
Bjarni sér grein fyrir og fjölyrti
ekki um sjúkdóm sinn og lét eng-
an bilbug á sér finna allan þann
tíma sem baráttan stóð.
Kynni okkar Bjarna hófust á
hvalskurðarplaninu í Hvalfirði
fyrir hartnær 55 árum og hafa
aldrei rofnað síðan. Í nokkur sum-
ur vorum við vakt- og herbergis-
félagar og þá var stofnað til vin-
áttubanda sem haldist hafa til
þessa dags. Það var gaman að
vinna í Hvalstöðinni og ungir
menn nutu þess að spreyta sig á
verkefnum, sem kröfðust skjótrar
úrlausnar. Á þessum stað var
Bjarni í essinu sínu. Hann var
samviskusamur, harðduglegur,
verklaginn, veitti mönnum tilsögn
og vann hratt. Þessir eiginleikar
veit ég að hafa fylgt honum í gegn-
um lífið.
Það er ótalmargs að minnast
frá „hvalárunum“. Þar komu
margir einstaklingar við sögu og
flestir á einhvern hátt minnis-
stæðir. Ófáar stundir áttum við fé-
lagar á plankanum í spilskúrnum,
á bekknum í hverfisteinsskúrnum
eða mjölinu, sem gott var að kom-
ast í ef veður voru válynd og dags-
birtu tekið að bregða. Á herbergi
okkar, „Kreml“, var oft gest-
kvæmt og margt skrafað og
skeggrætt. Þegar ró féll á tók
Bjarni iðuglega upp blað og
blýant og festi á blaðið ýmsar töl-
ur upp úr stærðfræðidoðröntum,
sem í mínum augum voru torskilj-
anlegar.
Að loknu verkfræðinámi við HÍ
hélt Bjarni til Kaupmannahafnar
og lauk prófi í tryggingastærð-
fræði frá Kaupmannahafnarhá-
skóla. Eftir að heim kom tók hann
að sér, vegna þekkingar sinnar og
færni, ýmis verkefni á sviði trygg-
inga. Hann var félagslyndur mað-
ur og hrókur alls fagnaðar í góðra
vina hópi. Þess höfum við meðal
annars notið gamlir hvalmenn
sem hist höfum undanfarin ár yfir
kaffibolla.
Enda þótt starfsvettvangur
okkar Bjarna væri ólíkur var sam-
band okkar ætíð sterkt og varan-
legt. Kom þar ekki síst til að báðir
höfðum við ánægju að því að rifja
upp atvik frá Hvalveiðistöðinni
þar sem við dvöldum lengi og átt-
um ánægjulegar stundir saman.
Gott var að leita ráða hjá Bjarna í
ýmsum málum. Hann lét sér ekk-
ert óviðkomandi og var óragur við
að benda á það sem betur mætti
fara á ýmsum sviðum. Bjarni var
rökfastur, glettinn í viðmóti, létt-
ur í lund og stríðinn. Þessa eig-
inleika þekktum við sem honum
kynntumst. Þeir fóru honum vel.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
streyma fram í hugann ótal minn-
ingar um skemmtilegan félaga,
sem setti svip á umhverfi sitt.
Snemma á lífsleiðinni varð hún
Kristín lífsförunautur Bjarna og
saman hafa þau fetað sig í gegnum
lífið og stutt hvort annað.
Ég kveð vin minn með söknuði
og sendi Kristínu, dætrum,
tengdasonum og barnabörnum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Sigurður Bjarnason.
Í dag kveð ég góðan samverka-
mann og kæran vin, Bjarna Þórð-
arson, hinstu kveðju.
Kynni okkar hófust er Bjarni
réðst til starfa hjá Sambandi ís-
lenskra tryggingafélaga fyrir 45
árum en urðu enn nánari þegar
hann hóf störf hjá Íslenskri end-
urtryggingu árið 1974 sem hann
síðan stýrði frá 1979 þar til starf-
semi félagsins var hætt. Í dag
þekkja fáir til Íslenskrar endur-
tryggingar og til þess mikilvæga
hlutverks sem það félag gegndi í
þróun íslenskrar vátrygginga-
starfsemi allt frá stríðslokum til
síðari hluta síðustu aldar og var
það fyrst og fremst vegna starfa
Bjarna og forvera hans Kr. Guð-
mundar Guðmundssonar sem
framkvæmdastjórar félagsins.
Bjarni var, sem menntaður trygg-
ingastærðfræðingur, með yfir-
burðakunnáttu á flestum sviðum
trygginga og ávann sér því fljótt
traust og virðingu íslenskra
tryggingamanna með þekkingu
sinni, fagmennsku og vönduðum
vinnubrögðum í hvívetna. En ekki
var síður mikilvægt það mikla álit
og traust sem erlendir endur-
tryggjendur báru til Bjarna. Létu
þeir oft í ljós ánægju sína yfir hve
vönduð og nákvæm öll upplýs-
ingagjöf Bjarna til undirbúnings
við samningagerð um endur-
tryggingakjör fyrir íslenska
tryggingamarkaðinn væri og
vildu gjarnan að aðrir viðskipta-
vinir sínir tækju hans vinnubrögð
sér til fyrirmyndar. Enginn vafi er
á því að þetta leiddi til þess að ís-
lensku vátryggingafélögin nutu
bestu mögulegra kjara á endur-
tryggingum sínum til góðs fyrir
íslenska tryggingataka.
En í dag kveð ég ekki bara góð-
an samverkamann heldur einnig
kæran vin. Vegna starfa okkar
fórum við saman í ótal ferðir til út-
landa og voru konur okkar oft
með í för. Margs er nú að minnast
frá þessum ferðum og nutum við
Hilda ríkulega af þekkingu Krist-
ínar og Bjarna frá hinum ýmsu
stöðum. Leiðsögn þeirra var bæði
fræðandi og skemmtileg hvort
sem verið var að skoða kastala,
kirkjur eða söfn en ánægjulegast
var þó að njóta samveru þeirra og
ekki spillti það fyrir að geta sest
niður á kaffihús að lokinni skoð-
unarferð til að gæða sér á ljúf-
fengri súkkulaðitertu með rjóma.
Bjarni var einkar vandaður og
yfirvegaður maður, alvörugefinn
á stundum en þó alltaf stutt í bros-
ið og hláturinn ef tilefni var til.
Hjá honum stóð allt eins og stafur
á bók. Ávallt var hann reiðubúinn
að miðla öðrum af þekkingu sinni
og reynslu og var ég einn þeirra
sem þess nutu. Stend ég í ævar-
andi þakkarskuld við hann fyrir
alla þá aðstoð og stuðning sem
hann veitti mér í störfum mínum.
En nú er komið að leiðarlokum.
Ég er þakklátur fyrir að hafa ver-
ið samferðamaður Bjarna Þórðar-
sonar.
Hann var fyrst og síðast góður
drengur sem gott er að minnast.
Við Hilda sendum Kristínu og
fjölskyldu hugheilar samúðar-
kveðjur.
Gunnar Felixson.
Með Bjarna Þórðarsyni er
genginn góður vinur og virtur
samstarfsmaður í áratugi. Saga
Bjarna er tengd starfi íslensku vá-
tryggingafélaganna órjúfandi
böndum. Að loknu námi í trygg-
ingastærðfræði varð hann fram-
kvæmdastjóri Sambands ís-
lenskra tryggingafélaga og
gegndi því starfi þar til hann var
ráðinn aðstoðarframkvæmda-
stjóri Íslenskrar endurtryggingar
árið 1974 og síðan framkvæmda-
stjóri þess félags frá 1979. Í báð-
um þessum störfum voru tengsl
hans við vátryggingafélögin mikil.
Það varðaði miklu að fá svo vel
menntaðan mann til að móta starf
hinna ungu samtaka þegar þörf
varð á að sérstakur starfsmaður
sinnti málefnum þeirra og starfið
hjá Íslenskri endurtryggingu var
að stærstum hluta unnið í þeirra
þágu. Íslensk endurtrygging var í
upphafi stofnuð til þess að annast
stríðstryggingar íslenska flotans
en þróaðist síðan í hreint endur-
tryggingafélag sem endurtryggði
sjálft áhættu frá félögunum og sá
jafnframt um að dreifa slíkri
áhættu til annarra íslenskra fé-
laga sem áhuga höfðu á að taka
þátt í tryggingunum. Á þennan
hátt varðveittist mikil þekking á
eðli ýmiss konar áhættu hér inn-
anlands auk þess sem dýrmætur
gjaldeyrir sparaðist sem ella hefði
runnið til erlendra endurtryggj-
enda. Þessi háttur var á hafður
þar til slíkt samstarf var ekki talið
samrýmast nýrri löggjöf. Augljóst
er að miklu máli skipti að þeir
menn sem völdust til þess að stýra
svona samvinnu hefðu til að bera
þá þekkingu sem til þurfti og nytu
í hvívetna trausts allra þeirra sem
að málunum komu. Það var gæfa
Íslenskrar endurtryggingar að
eiga slíka menn sem voru í fyrstu
K. Guðmundur Guðmundsson og
síðan Bjarni Þórðarson.
Bjarni gegndi á vissan hátt sér-
stöku hlutverki meðal vátrygg-
ingamanna. Hann var ekki þátt-
takandi í samkeppni þeirra en átti
traust þeirra allra og sem slíkur
gat hann sameinað þá til góðra
verka. Hann sat í fjölmörg ár í
stjórn Sambands íslenskra trygg-
ingafélaga og var formaður
stjórnar um tíma. Hann lagði sig
fram um að varðveita þau kynni
sem mynduðust meðal vátrygg-
ingamanna og beitti sér fyrir því
að eldri starfsmenn félaganna
sem lokið höfðu störfum hittust
reglulega til þess að ræða liðna
daga og það sem efst var á baugi.
Hann var mikill vinur vina sinna
og við erum mörg sem nú minn-
umst ótal ánægjustunda með
Bjarna og Kristínu innan lands og
utan. Þau voru frábærir ferða-
félagar enda miklir ferðamenn og
við félagarnir sögðum oft að vand-
fundin væru þau lönd sem Bjarni
og Kristín hefðu ekki heimsótt.
Hugur okkar Jóhönnu er nú
hjá Kristínu og við sendum henni,
dætrunum og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Íslenskir vátryggingamenn
kveðja Bjarna Þórðarson með
söknuði og virðingu og þakka góð
kynni.
Ólafur B. Thors.
Í dag er til moldar borinn
Bjarni Þórðarson, trygginga-
stærðfræðingur, 75 ára að aldri.
Hann lét sig málefni lífeyrissjóð-
anna miklu varða og hafði yfir-
gripsmikla þekkingu á starfsemi
þeirra. Á árunum 1969 til 1984,
eða í full 15 ár, var Bjarni sam-
fleytt formaður Landssambands
lífeyrissjóða. Þau samtök ásamt
Sambandi almennra lífeyrissjóða
voru forverar Landssamtaka líf-
eyrissjóða, LL, sem stofnuð voru í
árslok 1998.
Þrátt fyrir að sinna starfi fram-
kvæmdastjóra fyrir Íslenska end-
urtryggingu hf. um árabil gegndi
Bjarni samhliða því starfi ýmsum
veigamiklum ráðgjafastörfum
fyrir lífeyrissjóðina, einkum varð-
andi tryggingafræðilegt uppgjör
og útreikninga. Bjarni kom einnig
að samningu heildarlöggjafar um
starfsemi lífeyrissjóðanna, sem
samþykkt var á Alþingi 1997,
einkum þeim mikilvægu atriðum
sem vörðuðu tryggingafræðilegt
uppgjörsmál sjóðanna.
Þrátt fyrir að Bjarni væri fyrir
nokkrum árum kominn á hinn
hefðbundna ellilífeyrisaldur sinnti
hann enn af krafti ýmsum viða-
miklum ráðgjafastörfum. Má í því
sambandi nefna að Bjarni vann í
desember á síðasta ári að athugun
fyrir LL varðandi ávöxtunarvið-
mið lífeyrissjóðanna, þar sem
hann m.a. lagði til að LL ætti að
beita sér fyrir sérstakri skoðun á
þeim ýmsu flóknu vandamálum,
sem fylgja breytingum á vaxtavið-
miði sjóðanna.
Við viljum fyrir hönd Lands-
samtaka lífeyrissjóða þakka
Bjarna fyrir hans mikilvægu störf
fyrir lífeyrissjóðina í landinu.
Bjarni vann að málefnum þeirra
hátt á fimmta áratug af einskær-
um dugnaði og samviskusemi og
var einnig drjúgur liðsmaður sjóð-
anna í öllum þeim málum, sem
honum fannst á halla gagnvart
sjóðunum í fjölmiðlaumræðunni.
Við samferðamennirnir vissum
að Bjarni gekk ekki heill til skógar
vegna alvarlegs sjúkdóms, en
hann hlífði sér í engu. En það
hvaflaði að engum okkar að svo
skammt skildi á milli feigs og
ófeigs í veikindum hans.
Við færum eiginkonu hans
Kristínu Guðmundsdóttur, dætr-
um þeirra og fjölskyldum okkar
einlægustu samúðarkveðjur.
Arnar Sigurmundsson,
Hrafn Magnússon, Þórey
S. Þórðardóttir.
Við kveðjum í dag með söknuði
vin okkar og félaga, Bjarna Þórð-
arson. Traustari mann er erfitt að
finna og skarð er fyrir skildi í Rót-
arýhreyfingunni við brotthvarf
hans.
Bjarni gekk til liðs við Rótarý-
klúbb Hafnarfjarðar í apríl 1979.
Hann var alla tíð virkur í starfinu,
gegndi trúnaðarstörfum í klúbbi
sínum og var heiðraður sem Paul
Harris-félagi. Á starfsárinu 2003-
2004 veitti hann hreyfingunni for-
ystu sem umdæmisstjóri og skil-
aði því starfi með mikilli prýði.
Hann var fulltrúi okkar á lög-
gjafasamkomu alþjóðahreyfing-
arinnar árið 2007 og frá árinu
2004 var Bjarni formaður fjár-
hagsráðs umdæmisins. Grund-
vallaratriði er fyrir samtök sem
okkar að ráðdeild og festa ein-
kenni fjármálin. Bjarni og með-
stjórnendur hans í fjárhagsráði
hafa tryggt að svo sé og þökkum
við fórnfúst starf hans. Kjörorð
Rótarýhreyfingarinnar er: „Þjón-
usta ofar eigin hag“. Bjarni Þórð-
arson bar kjörorðinu vitni með
góðu fordæmi í verkum sínum.
Þeir sem þeirrar ánægju urðu
aðnjótandi að kynnast Bjarna
komust fljótt að raun um mann-
kosti hans. Hann hafði hlýja nær-
veru og gat lyft geði guma með
hæglátri glaðværð. Bjarni var af-
ar traustur og heiðarlegur maður
sem gerði sitt til að bæta sam-
félagið. Hann lét í sér heyra með
skýrum rökum ef honum fannst
gengið á svig við sannleikann og
skynsemina.
Við vottum Kristínu Guð-
mundsdóttur, fjölskyldunni og öll-
um aðstandendum innilegustu
samúð. Blessuð sé minning rót-
arývinar okkar, Bjarna Þórðar-
sonar.
Fyrir hönd Rótarýs á Íslandi,
Tryggvi Pálsson,
umdæmisstjóri.
Kveðja frá Félagi íslenskra
tryggingastærðfræðinga
Bjarni Þórðarson, einn af stofn-
félögum Félags íslenskra trygg-
ingastærðfræðinga, er látinn.
Bjarni lauk prófi í trygginga-
stærðfræði frá Kaupmannahafn-
arháskóla árið 1964. Hann var
mikils metinn í sínu fagi og öfl-
ugur liðsmaður í starfi félagsins.
Hann sat lengi í stjórn þess og þar
af þrjú tímabil sem formaður. Fé-
lagið naut ekki síður krafta hans
sem ötuls áhugamanns um fagið
en hann var duglegur við að fylgj-
ast með nýjungum og þróun og
miðlaði áfram til okkar hinna.
Hann var tengiliður í mörg ár fyr-
ir félagið á alþjóðavettvangi og
var þar ekki síður mikils metinn.
Bjarni skipulagði fundi erlendra
samstarfsaðila hér á landi og nám-
skeið á sviði tryggingastærðfræði.
Bjarna verður sárt saknað sem
vinar og kollega og mun fagleg
umræða og fundir okkar verða fá-
tækari við brotthvarf hans.
Við vottum Kristínu eiginkonu
hans og fjölskyldu innilega samúð.
Steinunn Guðjónsdóttir
formaður.
Við þau leiðarlok sem öllum eru
búin rifjum við upp og minnumst
þeirra kynna sem tengja okkur
þeim sem genginn er. Bjarna
Þórðarsonar heyrði ég fyrst getið
líklega 1974 er ég heyrði föður
minn, Kr. Guðmund Guðmunds-
son, glaðan í bragði segja að hann
hefði fundið sér eftirmann í starfi
sem forstjóri Íslenzkrar endur-
tryggingar. Væri sá Bjarni Þórð-
arson, ungur tryggingastærð-
fræðingur sem getið hefði sér gott
orð. Föður mínum var annt um fé-
lagið sem hann hafði veitt forstöðu
frá stofnun 1947 og vildi tryggja
veg þess og framhald. Mat hann
það svo að með ráðningu Bjarna
væri félaginu fenginn traustur
leiðtogi til framtíðar.
Gekk það eftir, og starfaði
Bjarni sem aðstoðarforstjóri þar
til faðir minn lét af störfum sakir
aldurs 1978, og tók Bjarni þá við
starfi forstjóra Íslenzkrar endur-
tryggingar og gegndi því sem að-
alstarfi til loka árs 2008. Var hann
farsæll í sínu starfi og skilaði fé-
lagið jafnan góðri afkomu. Síst var
við Bjarna Þórðarson að sakast
þótt endalok Íslenzkrar endur-
tryggingar yrðu á annan veg en
vonast hafði verið eftir við stofnun
félagsins. Þar réð breyttur tíðar-
andi þar sem kennisetningar um
óbrigðul heillavænleg áhrif sam-
keppni fengu meira vægi en sú
ætlan sem lá að baki stofnun Ís-
lenzkrar endurtryggingar um
sameiginlega hagsmuni Íslend-
inga við mat og skiptingu áhættu
og samskipti við erlenda endur-
tryggjendur.
Leiðir okkar Bjarna lágu svo
fljótlega saman með áþreifanlegri
hætti þegar ég varð sumarstarfs-
maður hjá Íslenzkri endurtrygg-
ingu og svo enn þegar hann réð
mig til starfa hjá félaginu er ég
kom frá námi í tryggingastærð-
fræði. Bjarni naut virðingar
þeirra sem störfuðu að vátrygg-
ingum, og var jafnan hlustað eftir
því sem hann lagði til mála og tók
hann að sér ýmis trúnaðarstörf
tengd starfinu. Var lærdómsríkt
að vinna við hans hlið við þau fjöl-
breyttu úrlausnarefni sem vá-
tryggingum tengjast.
Bjarni var maður einkar starfs-
samur og ósérhlífinn, oftast mætt-
ur til vinnu fyrstur allra og veit ég
að margar voru þær helgar sem
fjölskylda hans þurfti að sjá af
honum þegar annir kölluðu. Einn-
ig vann Bjarni mikið að málefnum
lífeyrissjóða, ekki síst hin síðari
ár. Ekki dró hann úr vinnu þótt
árin færðust yfir, og flestum hefði
þótt hlýða að setjast í helgan
stein. Tók hann af ósérhlífni að sér
fjölmörg verkefni fyrir lífeyris-
sjóði og samtök þeirra. Bjarni var
vel ritfær og ber því vitni fjöldi
blaðagreina um mál sem stóðu
honum nærri, oftast málefni líf-
eyrissjóða en einnig önnur mál
svo sem hvaðeina sem snerti hans
heimabæ, Hafnarfjörð, en þar átti
hann djúpar rætur. Var hann jafn-
an betri en enginn þeim málstað
sem hann vildi vinna framgang.
Síðustu árin gekk Bjarni ekki
heill til skógar, en ekki lét hann
það koma fram í sínu fasi eða við-
móti. Létt tilsvör og kímnigáfa
voru söm og áður og duldist því
líklega flestum hversu alvarleg
veikindi hans voru. Síðast heyrði
ég frá nafna, en svo vorum við
vanir að nefna hvor annan, í upp-
hafi þessa árs, sendi hann mér þá
ásamt nýjárskveðju hugleiðingu
varðandi mat á eignum lífeyris-
sjóða sem hann þá vann að. Mán-
uði síðar var hann allur.
Nafna minn kveð ég með virð-
ingu og þakklæti fyrir samstarf og
hlýhug liðinna ára. Eiginkonu
hans Kristínu og dætrunum Þór-
dísi, Hildi og Valgerði og öðrum
aðstandendum votta ég innilega
samúð mína.
Bjarni Guðmundsson.
Bjarni Þórðarson trygginga-
stærðfræðingur starfaði lengi við
vátryggingar ýmiskonar, lífeyris-
málefni og lífeyrissjóða. Hann
hafði mikinn áhuga á og bjó yfir
víðtækri þekkingu og reynslu á
þessu sviði. Bjarni var áhrifamað-
ur og sérfræðingur um þessi mál,
lét til sín taka þau er snertu
starfssvið hans og tók þátt í op-
inberri umræðu m.a. með greina-
skrifum í blöðum. Málflutningur
hans var ætíð vandaður og vel
rökstuddur og stuðlaði að auknum
skilningi lesenda á mikilvægum
málefnum vátrygginga og lífeyr-
issjóða.
Á þessum vettvangi áttum við
samleið og samstarf í mörg ár.
Það var gott að eiga samstarf
við Bjarna. Hann var traustur,
hreinn og beinn og ljúfur í sam-
skiptum og samstarfi og hann
miðlaði samstarfsmönnum af
visku sinni og þekkingarbrunni.
Við hjónin erum þakklát fyrir
að hafa kynnst Kristínu og Bjarna
og fyrir margar góðar samveru-
stundir í gegn um árin. Það er
mannbætandi og forréttindi að fá
að kynnast jafn góðu og traustu
fólki og þeim.
Við Haffý sendum Kristínu og
fjölskyldunni allri innilegar sam-
úðarkveðjur og biðjum þeim Guðs
blessunar í sorginni.
Axel Gíslason.