Morgunblaðið - 14.04.2012, Side 35

astan hans Torfa frænda í Stór-
holtinu alltaf reynst mér einstak-
lega vel, ég leit mjög upp til
hennar og reyndi að taka mér
hana til fyrirmyndar. Ekki spillti
að þær mamma voru einstaklega
góðar vinkonur og nánast eins og
systur alla tíð. Það var líf og fjör í
Faxatúninu, fullt af börnum sem
óðu yfir hálfkláraðar lóðir og
hálfbyggð hús og mér fannst ég
ómissandi í barnagæslunni og
lagði ýmislegt á mig til að sinna
henni sem best. Bara það að að
fara út á blett með teppi og fá að
drekka úti öll saman var ótrúlega
gaman og í minningunni var allt-
af sól. Í Faxatúninu bjó margt
fólk sem hefur nú kvatt þessa
jarðvist en við minnumst með
hlýhug eins og Sigrid og Dóri
frændi og dóttir þeirra Halldóra,
Ásta Guðmunds, Svanhvít og
Bjössi og börn þeirra og ýmsir
fleiri.
Það dimmdi þó yfir þessari
litlu fjölskyldu þegar þau hjónin
misstu tvo unga syni sína með
stuttu millibili, þá Halldór Rúnar
og Jóhann Trausta, og mikil sorg
lagðist yfir okkur öll.
Nokkru síðar fluttist ég með
fjölskyldu minni til Ísafjarðar og
var engan veginn sátt við þá ráð-
stöfun í lífi mínu. Þá varð það að
ráði að stelpan fékk að vera hjá
þeim hjónum yfir sumarið meðan
reynt var að sætta þessi erfiðu
örlög hennar. Og sumrin urðu
fleiri og alltaf var pláss fyrir mig í
Faxatúninu þegar ég kom suður,
hvort sem var til náms eða vinnu.
Á þessum árum var enginn sem
mótaði mig eins og hún, það var
ekki lítil ábyrgð sem lögð var á
unga konu að líta til með stúlku á
gelgjuskeiði og ég er þeim hjón-
um eilíflega þakklát fyrir þetta
tímabil í lífi mínu.
Þegar Torfi féll fyrirvaralaust
frá árið 1977 reyndi svo sannar-
lega enn á þessa konu og aftur
kom hennar innri styrkur fram
og hún hélt á ný fram veginn með
drengina sína tvo. Nokkrum ár-
um síðar kynntist hún eftirlifandi
eiginmanni sínum, Sváfni Svein-
bjarnarsyni.
Það er ekki tilgangur þessarar
stuttu greinar að rekja lífshlaup
vinkonu minnar, heldur að minn-
ast þeirra góðu stunda sem við
áttum og þakka fyrir það sem
hún gaf mér. Fjarlægðin vestur á
firði var meiri en hún er í dag í
mörgu tilliti, en alltaf vorum við í
nánu sambandi og hún fylgdist
einstaklega vel með mér og minni
fjölskyldu fyrir vestan og reynd-
ist börnum mínum sömuleiðis af-
ar vel. Ég á eftir að sakna allra
símtalanna sem við áttum, yfir-
leitt mjög langra, en þannig var
Dídí, hún hafði alltaf tíma fyrir
alla. Nú er tíminn þrotinn og við
kveðjumst.
Sonum hennar, eiginmanni og
ástvinum öllum færi ég og fjöl-
skylda mín innilegar samúðar-
kveðjur.
Hildigunnur Lóa
Högnadóttir.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þær eru margar dýrmætu
perlurnar sem við vinkonurnar
eigum eftir áratuga vináttu frá
æskuárum í Norðurmýrinni,
skólagöngu í Austurbæjarbarna-
skólanum, Gaggó Aust. og allar
götur síðan. Það væri að æra
óstöðugan að rifja það allt upp.
En þarna voru hnýtt vináttu- og
kærleiksbönd, sem hafa haldið í
blíðu og stríðu og svo sannarlega
fór Dídí vinkona okkar, sem hér
er kvödd, ekki varhluta af stríð-
unum í lífinu. En alltaf reis hún
upp eins og fuglinn Fönix og á
endanum átti hún hamingjuríka
þrjá áratugi með Sváfni sínum,
sem prófastsfrú á Breiðabólstað í
Fljótshlíð og á Hvolsvelli þangað
sem þau Sváfnir fluttu eftir að
hann lét af störfum og þar var
Dídí á fullu í félagslífinu. Fjöl-
skyldan átti hug og hjarta vin-
konu okkar og það var engin
smáfjölskylda. Var vakin og sofin
yfir þeim öllum og þau hjón ávallt
samstiga og ótrúlegt hvað þau
komust yfir. Saman ræktuðu þau
svo sannarlega garðinn sinn.
Hún hét fullu nafni Ingibjörg
Þórunn Halldórsdóttir, en hjá
okkur var hún alltaf bara Dídí
vinkona.
Við höfum fylgst með baráttu
vinkonu okkar síðustu mánuðina.
Baráttan var snögg og hörð en
baráttuþrekið mikið. Sváfnir og
fjölskyldan öll stóðu sem klettur
við hlið hennar. Við þökkum af
öllu hjarta fyrir þær stundir sem
við áttum með vinkonu okkar
þessar síðustu erfiðu vikur og
höfum misst mikið. Það er ekki
sjálfgefið að halda sambandi eins
og okkur hefur tekist frá
bernskuárum, þekkja foreldra,
systkini, maka og börn hver ann-
arrar og ekkert verið okkur óvið-
komandi hverri hjá annarri.
Meira en nokkurn grunar. Við
vorum fimm svona nánar, nú er-
um við þrjár eftir. Í bókinni
Bestu vinir í samantekt Hulton
Getty, sem við allar eigum, og er
óður til vináttunnar, segir Plút-
arkos: – vinátta deilir sorginni og
margfaldar gleðina. – Það höfum
við vinkonurnar sannreynt í
gegnum árin.
Kæri Sváfnir, Guðbjartur og
fjölskylda, Ásbjörn og fjölskylda,
Nonni okkar, Sváfnisbörn og fjöl-
skyldur. Hún elskaði ykkur öll og
bar hag ykkar fyrir brjósti. Guð
gefi ykkur og okkur öllum styrk
og æðruleysi til að takast á við
missinn og leyfum góðum minn-
ingum að ylja okkur um ókomna
tíð. Innilegar samúðarkveðjur
með þakklæti fyrir öll árin eru
frá Einari Gunnari, Einari og
Deisa vini okkar svo og börnun-
um okkar allra.
Elsku vinkona, vertu kært
kvödd og guð gefi þér góða ferð
og góða heimkomu.
Þínar
Guðrún Bjarnadóttir
(Gunna),
Ingibjörg Björnsdóttir
(Inga)
og Sigrún Hjaltested (Lilla).
Það er með djúpum söknuði
sem við kveðjum í dag heiður-
skonuna Ingibjörgu Halldórs-
dóttur. Minningarnar eru bjartar
um glæsilega konu sem kom að
Breiðabólstað í Fljótshlíð. Heim-
ili þeirra Sváfnis var gestkvæmt,
erilsamt og fjölskyldan stór. Með
dugnaði og smekkvísi bjó hún
þeim hlýlegt og fallegt heimili.
Þar tóku þau hjón á móti miklum
fjölda gesta af myndarskap og
gestrisni. Sérstaklega ber að
nefna áhuga Ingibjargar á garð-
rækt og gróðri. Í garði hennar
uxu ógrynni litfagurra blóma og
runna. Ingibjörg var listræn og
félagslynd. Það var gott að njóta
nærveru hennar á ánægjulegum
samverustundum og stuðnings á
erfiðum tímum. Efst í huga okkar
er þakklæti fyrir að fá að kynnast
ljúfmennsku hennar, hlýju og
kærleika.
Við, systkinin frá Lambey og
fjölskyldur, sendum öllum ást-
vinum hennar innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning
mætrar konu.
Guðbjörg Jónsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Dídí mín, ég þakka þér
fyrir ómetanlega vináttu og
hlýju, þú munt alltaf eiga stað í
hjarta mér.
Elsku Sváfnir, Guðbjartur,
Ásbjörn og fjölskyldur, megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Þín vinkona,
Hafdís (Haddý).
Kveðja frá Félagi eldri
borgara í Rangárvallasýslu
Í dag kveðjum við yndislega og
frábæra samstarfskonu okkar í
stjórn félagsins til margra ára.
Þú varst einlæg og fús þátttak-
andi í öllum deildum félagsins, í
kórnum Hringnum, í handverk-
inu, í púttinu, í
skemmtinefndinni og öllum
ferðalögunum.
Alltaf varstu reiðubúin að
leggja lið, hvenær sem til þín var
leitað.
Það var okkur því mikið áfall,
þegar þú veiktist snögglega, en
alltaf
héldum við í von um bata þinn
og endurkomu til starfa að nýju.
Sá vonarneisti lifði því enn, er ég,
um hádegisbil hinn 4. apríl, ræddi
við eiginmann þinn, séra
Sváfni Sveinbjörnsson, um
heilsufar þitt.
En sá neisti slokknaði um
kvöldið, er fréttin barst um and-
lát þitt.
Eftirsjá okkar er mikil og ein-
læg. Við biðjum góðan Guð að
blessa eiginmann þinn og aðra
eftirlifandi
ættingja í sorg þeirra.
Hilmar E. Guðjónsson,
formaður.
MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. APRÍL 2012
✝ Jón SigfúsGunnlaugsson
fæddist 16. júlí
1921 í Bót, Hró-
arstungu. Hann
lést á sjúkrahús-
inu á Egilsstöðum
31. mars 2012.
Foreldrar hans
voru Hjálmar
Gunnlaugur Ei-
ríksson, f. 19. jan-
úar 1888, d. 23.4.
1974 og Anna Bjarnheiður Sig-
fúsdóttir, f. 24. mars 1892, d. 4.
júní 1942. Jón Sigfús ólst upp á
Setbergi í Fellum frá 1922. Sig-
fús var þriðji í aldursröð systk-
inanna, Guðrún f. 9.
maí 1918, d. 5. maí
1919, Ingólfur Ei-
ríkur, f. 29. apríl
1920, d. 17. mars
1942, Haraldur, f.
29. janúar 1924, d
15. ágúst 1986,
Bragi, f. 28. nóv-
ember 1931. Seinni
eiginkona Hjálmars
Gunnlaugs var
Anna Bjarnrún
Jónsdóttir, f. 23.3. 1905, d. 7.
september 1999 frá Hreið-
arsstöðum, sonur þeirra er Jón
Atli, f. 16. febrúar 1945.
Eftirlifandi eiginkona er Sig-
urrós Lára Guðmundsdóttir,
f.16. júlí 1921 að Húnstöðum,
Fljótum. Þau gengu í hjóna-
band 19. nóvember 1950. Börn
þeirra eru: Anna f. 21. júní.
1951 Hennar sonur er Sigfús
Fannar Stefánsson, fæddur 24.
maí 1969, faðir Stefán Pétur
Jónsson. Guðmundur, f. 4. sept-
ember 1957. Maki Sveinbjörg
Ólafsdóttir, f. 26. ágúst 1960.
Börn þeirra eruHafþór Húni, f.
25. júní 1982, Lára, f. 25.6.
1984, maki Einar Már Ein-
arsson, f. 2. maí 1979 og Frey-
dís Selma, f. 15. desember
1992.
Sigfús var bóndi á Mælivöll-
um, Jökuldal 1952 til 1967 er
þau flytja í Egilsstaði og hann
fer að vinna hjá Brúnási hf. og
síðar hjá Miðási ehf.
Útför hans fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag, 14. apríl
2012, og hefst athöfnin kl. 14.
Ég lít um öxl þegar þú, Fúsi
frændi minn, kveður þennan
heim og margar góðar minningar
koma í hugann.
Árið 1952 skrifaði faðir minn í
dagbók eftirfarandi: „Fúsi bróðir
keypti í sumar hlut í jörðinni
Hnefilsdal á Jökuldal (Mælivelli)
og er nú byrjaður að búa og
byggja þar ásamt konu sinni
Láru Guðmundsdóttur frá
Karlsá í Eyjafirði og Önnu litlu
dóttur þeirra.“
Á Mælivöllum bjugguð þið, þú
varst góður bóndi og dugnaður-
inn nýttist þér vel. Þú þoldir ekki
heyrykið og því selduð þið jörð-
ina og fluttuð í Egilsstaði. Ég var
sjö ára þegar þið fluttuð á Sel-
ásinn með viðkomu á Flúðum í
nokkra daga. Ég man eftir þess-
um dögum, það var fullt af fólki
og farangri að koma og fara. Þú
stjórnaðir af röggsemi eins og þín
var von og vísa.
Árið 1971 skrifaði faðir minn í
dagbók sína: „Fúsi og Bói komu
ríðandi á merum sínum. Við Ing-
ólfur lögðum á Stiklu, Létti og
Lipurtá (Yrpu) og fylgdum þeim
austur á Flugvallarvegamót,
höfðum þar hestaskipti. Þeir fóru
með Lipurtá í tamningu, lögðum
á hana hnakk og Fúsi teymdi
hana undir Bóa en reið á Mósu,
en ég tók Brúnku Fúsa og fór
með hana hingað.“
Mikill samgangur var milli
heimilanna og komuð þið oft til að
hjálpa til við búskapinn á Flúðum
og síðar Setbergi. Ég læt hugann
reika og hugsa um haustdag á
Setbergi. Það stendur mikið til, í
dagrenningu er fénu hóað í hús,
það á að láta lömb til slátrunar og
meta ásetningslömbin. Á dögum
sem þessum komst þú oft til að-
stoðar. Það var eins og vottaði
fyrir kvíða hjá bróður þínum,
verðið þið sammála um búskap-
inn í dag. Það gustaði af ykkur
Setbergsbræðrum á þessum ár-
um en báðir sögðuð þið samferða-
mönnum skoðun ykkar hispurs-
laust án þess að draga neitt
undan. Þú ráðlagðir föður mínum
við búskapinn en hann er ekki
alltaf tilbúinn að taka tilsögn. Ég
held að undir hrjúfu yfirborðinu
hafið þið verið vinir og borið virð-
ingu hvor fyrir öðrum.
Einbeittur gekkstu að því eins
og hverri annarri vinnu að halda
þér í líkamlegu formi er aldurinn
færðist yfir. Fórst dag hvern í
sund og syntir bringusund og
baksund með sundhettu, eins og
þjálfaður íþróttamaður. Hjólaðir
langt inn á Velli og sást síðan á
kraftgöngu í íþróttagalla með
göngustafi.
Nú er vík milli vina
vermir minningin hlýja.
Allra leiðir að lokum
liggja um vegi nýja.
Við förum til fljótsins breiða
fetum þar sama veginn.
Þangað sem bróðir bíður
á bakkanum hinum megin.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Þakka þér samfylgdina,
frændi minn.
Elsku Lára, Anna, Bói og fjöl-
skyldur, ykkur votta ég samúð
mína.
Anna H. Bragadóttir.
Jón Sigfús
Gunnlaugsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG KOLBEINSDÓTTIR
Sóltúni 12
Reykjavík
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
við Hringbraut, þriðjudaginn 3. apríl.
Útförin fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 17. apríl kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á KFUM og KFUK og
Samband íslenskra kristniboðsfélaga.
Margrét Árný Sigursteinsdóttir, Sigurður Leifsson,
Þórir Sigursteinsson, Birna Einarsdóttir,
Gunnar Hersveinn, Friðbjörg Ingimarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA GUÐNADÓTTIR,
lést á heimili sínu að Hrafnistu í Hafnarfirði
fimmtudaginn 5. apríl.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
mánudaginn 16. apríl kl. 13.00.
Jónína Valtýsdóttir, Emil Þór Eyjólfsson,
Valdís María Emilsdóttir, Ólafur Daníelsson,
Karen Emilsdóttir, Hilmir Heiðar Lundevik,
Sandra Dís, Heiðar Örn og Emil Gauti.
✝
Móðir okkar,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR
frá Kollafjarðarnesi,
síðar Stórholti,
Dalasýslu,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
Reykjavík, fimmtudaginn 12. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Börn hinnar látnu.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, systir,
mágkona og frænka,
SIGURBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Laufengi 8,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópa-
vogi á föstudaginn langa, 6. apríl, verður
jarðsungin frá Grafarvogskirkju miðvikudaginn 18. apríl
kl. 15.00.
Björn H. Þ. Ingvarsson,
Guðmundur Björnsson,
Unnar Elías Björnsson,
Jón Ingi Björnsson,
Ása Guðmundsdóttir,
Anna Dóra Guðmundsdóttir, Sigurður Ársælsson,
Gylfi Guðmundsson, Nína Karen Grjetarsdóttir,
Magnús Guðmundsson, Margrét Sigurmonsdóttir,
systkinabörn og tengdafólk.
✝
Mamma okkar,
GUÐRÚN SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
sem lést laugardaginn 7. apríl, verður
jarðsungin frá Áskirkju mánudaginn 16. apríl
kl. 13.00.
Ykkur, sem viljið heiðra minningu hennar, er
vinsamlega bent á Barnaspítala Hringsins.
Soffía Grímsdóttir,
Hjörtur Grímsson,
Jón Grímsson.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
AGNAR TRYGGVASON
fyrrv. framkvæmdastjóri
Búvörudeildar SÍS,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
miðvikudaginn 11. apríl.
Útför verður auglýst síðar.
Guðrún Helga Agnarsdóttir, Jón Kristjánsson,
Anna Agnarsdóttir,
Björn Agnarsson,
Sigríður Agnarsdóttir,
Tryggvi Agnarsson, Steingerður Þorgilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.