Morgunblaðið - 17.05.2012, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. MAÍ 2012
Sendum
frítt
hvert á land sem
er
Helluhrauni 12 • Hafnarfjörður • 544 5100 • www.granithusid.is
✝ Guðbjörg Sig-ríður Sig-
urjónsdóttir
fæddist í Víðidal í
Vestmannaeyjum
29. desember
1921. Hún lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 1. maí
2012. Foreldrar
hennar voru Guð-
ríður Þórodds-
dóttir húsmóðir, f. 17. júní
1886, d. 1956, og Sigurjón
Jónsson útgerðarmaður, f. 3.
júlí 1887, d. 1933. Guðbjörg
átti fjögur systkini og eru
þau: Sigríður Anna, f. 15.
1954, maki Hólmfríður A.
Stefánsdóttir, dætur þeirra
eru: Arnbjörg, Sara Björg og
Theodóra. 3) Björg, f. 20. júlí
1955, maki Guðsteinn Ingi-
marsson, börn þeirra eru:
Esther Eva, Saron Rut, Elísa
Mjöll, Halldór Guðsteinn og
Joshua Daníel.
Guðbjörg ólst upp í
Vestmannaeyjum. Að lokinni
almennri skólagöngu stund-
aði hún nám við Húsmæðra-
skóla Suðurlands. Hún bjó um
tíma í Reykjavík og vann við
fatasaum en fluttist til
Vestmannaeyja þegar hún
giftist Halldóri. Hún vann á
sjúkrahúsi Vestmannaeyja og
síðar á Landspítalanum í
Reykjavík. Síðustu 13 árin
bjó Guðbjörg í Bólstaðarhlíð
41, Reykjavík.
Útför Guðbjargar var gerð
í kyrrþey frá Fíladelfíukirkj-
unni, Hátúni 2, 9. maí 2012.
ágúst 1915, d. 5.
okt. 1989; Björg,
f. 19. janúar 1917,
d. 2. mars 2004;
Þóra, f. 17. júní
1924; og Soffías,
f. 8. maí 1926, d.
1931.
Árið 1952 gift-
ist Guðbjörg Hall-
dóri Ágústssyni, f.
26. okt. 1926 í
Vestmannaeyjum,
d. 9. jan. 1957. Börn þeirra
eru: 1) Guðríður, f. 16. mars
1953, maki Emil Th. Guð-
jónsson, börn þeirra eru:
Guðbjörg Dögg og Guðjón
Rúnar. 2) Ágúst, f. 12. júlí
Í dag kveð ég ástkæra móður
mína. Þó að mamma hafi verið
orðin 90 ára gömul virtist það
ekki skipta máli því hún var svo
hress og fylgdist svo vel með
öllu. Það var ekki fyrr en alveg
undir það síðasta að ég áttaði
mig á að tíminn var kominn og
mamma var að fara héðan á
fund Jesú, frelsara síns. Mamma
var mjög trúuð og annt um að
segja öðrum frá Guði. Ég minn-
ist þess sem lítil stelpa að kúra
hjá mömmu og hlusta á hana
lesa biblíusögur og kenna mér
fallegar bænir. Hún lifði fyrir
börnin sín, vann á morgnana og
á kvöldin til þess að geta verið
til staðar að loknum skóladegi.
Mamma var heiðarleg, dug-
mikil og ósérhlífin. Hún var góð
mamma, amma og langamma,
gjafmild og alltaf til staðar til að
hugga, styrkja og hvetja á sinn
hátt. Mamma sat sjaldan auðum
höndum. Hún saumaði fötin á
okkur systkinin, sá um viðhaldið
á húsinu okkar og ræktaði garð-
inn. Hún vildi alltaf hafa allt svo
snyrtilegt í kringum sig.
Hún elskaði landið sitt og þó
að hún hafi ferðast til annarra
landa, fannst henni hvergi eins
fallegt og á Íslandi. Mamma
heimsótti fjölskyldu mína þrisv-
ar sinnum til Nýja-Sjálands,
þegar við bjuggum þar. Hún
naut þess að vera í sólinni, fara í
göngur og hjálpa til á heimilinu.
Börnin mín kúrðu hjá ömmu
sinni alveg eins og ég hafði gert
í æsku, hlustuðu á biblíusögur
og fallegar bænir. Nú er
mamma komin í faðm frelsara
síns að eilífu.
Þótt líkami minn hrörni,
hann veslist upp
og á honum slokkni.
Þá lifir sál mín,
hún þakkar og fagnar,
fær frelsi, fagra hvíld.
Hún þakkar fyrir lífið
sem er fallegt og gott,
því að góður Guð
gaf mér lífið
og það tekur aldrei enda.
Ég lifi í, með og fyrir Jesú,
hann bjargaði lífi mínu.
Líf mitt mun lifa hjá Guði,
vegna Jesú,
um alla eilífð.
Þótt líkami minn hrörni
og á honum slokkni.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Ég þakka öllum sem sýnt
hafa mér og fjölskyldu minni
kærleika og samúð vegna frá-
falls móður minnar, megi Guð
blessa ykkur.
Björg.
Elsku móðir mín hefur kvatt
þetta líf. Þegar ég hugsa til
æskuheimilisins á Faxastíg í
Vestmannaeyjum er margs að
minnast. Mamma varð ekkja
þegar pabbi drukknaði. Þá vor-
um við systkinin eins, tveggja og
þriggja ára. Mamma stóð uppi
með þrjú lítil börn og hálfklárað
hús. Með dugnaði hennar og
ósérhlífni og hjálp góðra vina
var hægt að klára húsið. Hún sá
sjálf um allt viðhald á húsinu.
Að sjá mömmu standa í stiga og
mála húsið að utan, sparsla og
lakka glugga, rækta lóðina, setja
niður kartöflur, var eins og besti
skóli fyrir mig því ég fékk að
taka þátt í þessu með henni og
lærði þá til verka í leiðinni. Til
að fá tekjur leigði hún út nánast
allt húsið. Hún skúraði lögreglu-
stöðina á morgnana og skrif-
stofur Vinnslustöðvarinnar á
kvöldin. Seint á kvöldin heyrði
ég í saumavélinni, þá sat hún við
og saumaði fötin á okkur systk-
inin. Við vorum svo heppin að
Björg móðursystir okkar flutti
til okkar þegar pabbi drukknaði
og hjálpaði mömmu mikið með
okkur börnin.
Þegar árin liðu og við systk-
inin orðin eldri fór hún að vinna
á Sjúkrahúsinu í Eyjum. Þar
kunni hún mjög vel við sig. Tal-
aði oft um það hvað það væri
dásamlegt að geta liðsinnt þeim
sjúku. Svo kom gosið í janúar
1973. Þá tók við mjög erfiður
tími hjá mömmu. Hún flutti
mikið á þessum tíma og vann
stundum á stöðum þar sem hún
kunni ekki vel við sig. En þegar
hún fékk vinnu á Landspítalan-
um var hún komin á rétta stað-
inn. Hún hafði unun af því að
fara í vinnuna. Þarna fann hún
þörf fyrir sig. Að sinna þeim
sjúku var hennar hjartans mál.
Mamma var alltaf að hugsa um
aðra. Mikið var hún börnunum
mínum góð, þau sóttu í að vera
hjá ömmu sinni og Björgu
frænku og fyrir það vil ég
þakka. Hún vildi hafa allt svo
hreint og fallegt í kringum sig.
Allt til hins síðasta vildi hún
vera vel til fara þótt hún væri
orðin fársjúk. Hún kvartaði
aldrei, en síðustu vikurnar voru
henni mjög erfiðar. Hún var
sárkvalin og ég vissi að þegar
mamma kvartaði var það vegna
mikillar vanlíðunar. Síðustu dag-
ar mömmu voru mér mjög dýr-
mætir. Við gátum sagt hvor
annarri hvað við elskuðum hvor
aðra mikið. Ég hafði tækifæri til
að vera hjá henni allt þar til hún
kvaddi þetta líf og fyrir það er
ég ævinlega þakklát. Nú er
mamma komin á besta stað sem
hægt er að hugsa sér, til Guðs
sem hún elskaði svo mikið. Þar
hittir hún pabba, frænku og alla
sem henni þótti svo vænt um.
Nú er gengin heiðarleg, góð og
trúuð kona, sem alls staðar kom
sér vel og geislaði af heiðarleika
og góðum dyggðum. Það voru
forréttindi að fá að alast upp hjá
mömmu og frænku, því þær
bjuggu mig svo vel undir lífið.
Þessum orðum vil ég ljúka
með ljóði eftir ömmu mína Guð-
ríði S. Þóroddsdóttur.
Þín mildhlý minning lifir,
svo margt að þakka ber.
Þá bjart og blítt var yfir,
er brosið kom frá þér.
Þú sólargeisla sendir
og samúð, vinarþel.
Með hlýrri vinarhendi
mér hjálpaðir svo vel.
(G.S.Þ.)
Guðríður Halldórsdóttir.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Þannig kvaddi elsku tengda-
móðir mín Guðbjörg Sigurjóns-
dóttir þetta líf með þá fullvissu
að Drottinn hennar og frelsari
Jesús kristur hafi tekið á móti
henni. Hún lifði í öruggri trú á
eilíft líf. Hún varð vinkona mín
áður en ég giftist syni hennar.
Við gátum talað saman um allt,
vorum líkar í skoðunum á mönn-
um og málefnum og ræktuðum
trú okkar saman.
Hún varð ung ekkja með þrjú
lítil börn, með dugnaði, ósér-
hlífni, trúarstyrk og hjálp systur
sinnar Bjargar tókst allt svo vel.
Ég flutti með syni hennar í hús-
ið sem þau Halldór byggðu, hún
í kjallaranum og var okkur stoð
og stytta. Tveimur árum síðar
flutti hún til Reykjavíkur en
kom oft til okkar í Eyjarnar sem
voru henni svo kærar. Við áttum
alltaf samastað hjá henni í borg-
inni. Dætur okkar dvöldu oft hjá
ömmu sinni en elsta dóttir okkar
bjó hjá henni í langan tíma. Hún
var þeim dýrmæt amma, með
góð ráð og umvafði þær bænum
sínum.
Elsku Guðbjörg, takk fyrir að
vera alltaf til staðar fyrir okkur,
við vorum eins og heima, hjá
þér. Kærleiksrík, tignarleg, hóg-
vær, lítillát og vel gefin kemur í
hugann er ég hugsa um þig.
Brosið þitt hlýja þegar þú stóðst
í gættinni og kvaddir okkur í
von um að við kæmum fljótt aft-
ur. Elskaðir Eyjarnar þínar þar
sem þú fæddist og ólst upp.
Heimaklettur var demantur í
festingu Vestmannaeyja í þínum
huga. Ég kveð þig með þakklæti
og virðingu elsku fallega tengda-
móðir mín. Það er erfitt að
kveðja en Jesús sagði: „Ég lifi
og þér munuð lifa.“
Þín tengdadóttir,
Hólmfríður (Lóa).
Nú er hún gengin hún
tengdamóðir mín, Guðbjörg Sig-
urjónsdóttir.
Þar er farin ákaflega merki-
leg og góð manneskja, eftir erfið
veikindi um nokkurt skeið.
Ung þurfti hún að sjá á eftir
manni sínum Halldóri Ágústs-
syni sem fórst í sjóslysi þegar
börnin þeirra voru eins, tveggja
og þriggja ára. Hún barðist
áfram og kom þeim öllum til
manns með hjálp góðs fólks. Má
þar sérstaklega nefna Björgu
Sigurjónsdóttur systur hennar,
sem lést fyrir nokkrum árum, en
hún tók þátt í uppeldi barnanna
og bjó með Guðbjörgu eftir frá-
fall Halldórs alla sína ævi. Það
sem sérstaklega styrkti Guð-
björgu var þó trúin á Guð al-
máttugan. Það var hennar hald-
reipi í allri tilverunni. Hún var
óþreytandi að reyna að gera
okkur samferðafólkinu grein
fyrir því hvað væri okkur fyrir
bestu í þeim efnum. Sú hlýja,
umhyggja, kærleikur og ástúð
sem lýsti upp allt hennar um-
hverfi verður seint þakkað.
Henni var sérstaklega umhugað
um velgengni og velferð allra
barnanna og barnabarnanna,
enda uppskar hún takmarka-
lausa virðingu frá þeim öllum,
sem og öðrum þeim sem þekktu
til hennar.
Hvíldu í friði kæra tengda-
móðir mín.
Emil Theodór Guðjónsson.
Nú ertu horfin elsku amma mín,
aldrei framar strýkur höndin þín,
ljúft og blítt um sonardótturkinn,
dapur að vonum er hugur minn.
Tár streyma niður kinnar af
söknuði, elsku amma mín. Er
Guði þakklát fyrir allar minning-
arnar sem við áttum, það sem
þú ert búin að reynast mér vel.
Ávallt með góð ráð og þínar
skoðanir – ó það var svo gaman
að sitja og hlusta þig á.
Þú varst alltaf svo fín og vel
til höfð og með brosið þitt
bjarta. Þú lýstir upp ganginn á
Bólstaðarhlíðinni þegar þú tókst
á móti okkur með opinn faðm-
inn.
Sakna þess, elsku amma mín,
og sakna þess að kyssa þína
kinn og finna ilminn þinn.
Sakna þess svo að geta ekki
hringt í þig og sagt þér
skemmtilegar fréttir af deginum
og leyfa Ísafold að tala við
ömmu löngu og heyra í þér dill-
ast og hafa mikla ánægju af.
Ó amma, hvað þú reyndist
mér vel þegar ég átti Ísafold. Er
svo þakklát fyrir alla hjálpina og
að Ísafold fékk að kynnast þér.
Ég mun ala hana upp við
kristna trú og mátt bænarinnar
því ég veit að þú vildir að ég
gerði það.
Við söknum þín svo mikið.
Elsku amma, þegar ég verð
stór vona ég að ég verði eins og
þú. Trúrækin, hógvær, kát og
frábær. Þú varst og munt alltaf
vera fyrirmyndin mín.
Elska þig svo heitt.
Er svo þakklát fyrir tímann
sem við áttum saman og fyrir
það sem þú kenndir mér. Er
þakklát því ég veit, elsku amma
mín, að nú ertu komin til Drott-
ins þíns og frelsara og hefur það
gott.
Elsku amma mín, nú að
kveðjustund er komið, nú græt
ég ekki af sorg heldur gleðitár-
um því ég á fallegar minningar
um þig sem ég mun geyma í
mínu hjarta.
Ætla að enda þetta með ein-
um af þínum uppáhaldssálmum
úr Biblíunni sem þú elskaðir svo
heitt,
Ég hef augu mín til fjallanna:
Hvaðan kemur mér hjálp?
Hjálp mín kemur frá Drottni,
skapara himins og jarðar.
…
Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu,
hann mun vernda sál þína.
Drottinn mun varðveita útgöngu þína
og inngöngu
héðan í frá og að eilífu.
(121. Davíðssálmur)
Þín sonardóttir,
Theodóra.
Í dag kveð ég þig elskulega
amma mín sem er mér svo sárt.
Það er erfitt fyrir mig að lýsa
þeim tilfinningum, sem fara í
gegnum huga minn á þessum
tímamótum. Þú hefur reynst
mér svo vel í lífinu, kennt mér
margt, gefið mér mörg ráð og
stutt mig og er ég þér svo þakk-
lát fyrir allt. Amma þú varst
mér ekki bara amma þú varst
mér eins og mamma. Minning-
arnar eru margar og dýrmætar,
elsku amma mín. Ég þakka þér
af öllu hjarta það sem þú gerðir
fyrir mig. Minning þín er sem
ljós á vegi mínum. Tárin fylla
augu mín er ég minnist þín með
þakklæti og virðingu. Ég kveð
þig elsku amma mín með kær-
leika og trú að þú sért komin
heim í guðs ríki.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þín
Arnbjörg Harðardóttir.
„Ég kveiki á kertum mínum
við krossins helga tré …“ Ég sit
og hlusta á þennan fallega sálm
og hugsa til þín, elsku amma
mín. Hversu sárt ég sakna þín,
sakna þess að sjá ekki fallega
hlýja brosið þitt. Ég kveiki á
kerti fyrir þig og minnist þín,
minnist allra okkar yndislegu
stunda. Ég trúi ekki að ég sé að
kveðja. Ég veit þó að þú munt
alltaf eiga stað í hjarta mínu, þú
munt alltaf fylgja mér hvert sem
ég fer. Öll þín viska og góðu ráð,
þín trúfesti og hlýju orð ég aldr-
ei gleymi.
Margs er að minnast, allar
góðu æskuminningar okkar
systra úr ferðum okkar til
Reykjavíkur að heimsækja
ömmu og frænku, þið gerðuð
allt fyrir okkur, ömmustelpurn-
ar ykkar. Fyrir allar þessar
ljúfu minningar er ég svo inni-
lega þakklát.
Ég er einnig þakklát fyrir að
þú hafir fengið að kynnast
Aþenu Ýri, dóttur minni, hvað
hún ljómaði þegar hún sá þig.
Við Aþena Ýr vorum svo glaðar
að geta komið til þín í vetur áð-
ur en við sóttum Adólf í vinn-
una. Þú tókst alltaf á móti okkur
veð opnum örmum og bros á
vör. Síðan þegar við kvöddum
fylgdir þú okkur alltaf að lyft-
unni eða jafnvel alla leið niður
og út að dyrum.
Eins sárt og það er að kveðja
þig, elsku besta amma mín, veit
ég að þú ert komin til frelsarans
okkar Jesú Krists. Við áttum
ófáar stundir saman þar sem við
drógum orð og lásum saman í
Biblíunni. Ég er ákveðin í því að
kenna Aþenu Ýri söguna af Jesú
og ala hana upp í kristinni trú
eins og þú óskaðir.
Þær stundir sem við áttum
saman síðastliðnar vikur voru
ómetanlegar og þeim mun ég
aldrei gleyma. Takk fyrir allt.
Mig langar að enda kveðju mína
með ljóði eftir langömmu mína,
móður þína, Guðríði S. Þórodds-
dóttur. En það hljóðar svo:
Þín mildhlý minning lifir,
svo margt að þakka ber.
Þá bjart og blítt var yfir,
er brosið kom frá þér.
Þú sólargeisla sendir
og samúð, vinarþel.
Með hlýrri vinar hendi
mér hjálpaðir svo vel.
[…]
Með hjartans þökkum hlýjum
nú hrærð við kveðjum þig.
Á lífsins leiðum nýjum
sért leidd á gæfustig
af Meistaranum mesta,
sem mannkyn leysti hrjáð.
Þín brúðargjöfin bezta
sé blessun Guðs og náð.
(Guðríður S. Þóroddsdóttir.)
Elsku amma mín, hvíl í friði,
ég elska þig.
Þín sonardóttir,
Sara Björg.
Elsku langamma mín, takk
fyrir allar góðu stundirnar okk-
ar. Ég á eftir að sakna þín. Það
var rosa gott að vera hjá þér. Þú
varst svo góð við mig. Ég á eftir
að sakna þess að lesa bænirnar
með þér. Þú kenndir mér svo
margt. Ég veit að þú ert komin
til Jesú. Þegar ég lít til himins
veit ég að þú brosir til mín og ég
brosi til þín. Þú varst mér svo
kær elsku amma mín, ég kveð
þig nú með bæn sem þú kenndir
mér og mér þykir svo vænt um.
Nú er ég klæddur og kominn á ról,
Kristur Jesús veri mitt skjól,
í guðsóttanum gefðu mér,
að ganga í dag, svo líki þér.
(Höf. ók.)
Þín
Birta Lóa.
Elsku amma mín. Takk fyrir
allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Þær eru svo
margar að ég gæti skrifað um
þær bók. Þú tókst alltaf á móti
mér opnum örmum þegar ég
kom í heimsókn og slepptir mér
ekki fyrr en ég var búinn að
gæða mér á kræsingum sem þú
hafðir ávallt á boðstólum. Það
var gaman að spila við þig
rommí, scrabble og önnur spil,
en þó ekki eins gaman þegar ég
tapaði, sem var ansi oft. Mér
þótti mjög vænt um að fá tæki-
færi til að hitta þig á níræð-
isafmælinu þínu. Eins og ávallt
varstu stórglæsileg.
Mér þótti erfitt að vera bú-
settur í útlöndum og geta ekki
hitt þig eins og ég vildi, sér-
staklega í veikindum þínum síð-
ustu vikurnar. Þá var gott að
geta spjallað við þig í símann
þar sem við þökkuðum fyrir all-
ar góðu stundirnar og þú sagðist
elska mig og ég þig. Það samtal
reyndist vera okkar síðasta. Það
er sárt að sjá á eftir þér en ég
veit að þú hefur núna fengið frið
í faðmi frelsarans. Þið Björg
frænka voruð stór partur af
mínu lífi og það gleður mig að
vita að þið systur séuð samein-
aðar ásamt Siggu og Halldóri
afa.
Guðbjörg Sigríður
Sigurjónsdóttir