Morgunblaðið - 10.05.2012, Blaðsíða 53

MINNINGAR 53
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 2012
Stebbi og pabbi, Guð gefi ykkur
aukinn styrk á þessum erfiðu
tímum, missirinn er mikill og
söknuðurinn sár. Blessuð sé
minningin um Bubba frænda,
hana geymi ég á góðum og vísum
stað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Inga Huld Sigurðardóttir.
Elsku Bubbi minn, vinur
minn, ég vil þakka þér í síðasta
sinn fyrir þá miklu vináttu sem
þú sýndir mér í gegnum árin. Þú
varst fyrsti vinur minn í Reykja-
vík, fyrsti vinnuveitandi minn í
Aðalbjörginni og alltaf varstu
uppáhaldsfrændi minn.
Þú kenndir mér margt um
hvernig á að lifa lífinu, mikilvægi
þess að vinna en fyrst og fremst
að elska fólkið í kringum sig.
Meira þarf ekki, og það vissir þú.
Þrátt fyrir að fráfall þitt sé
þyngra en tárum taki fyllist ég
ekki sorg í dag elsku Bubbi
minn, því þegar ég minnist þín
koma í hugann svo margar fal-
legar minningar að ég get ekki
annað en brosað.
Saknaðarkveðja,
Bjarni Sighvatsson.
Minningarnar frá því ég var
lítill drengur um hvernig þau
hjónin Anna og Bubbi umvöfðu
lítinn frænda með innilegri hlýju
og væntumþykju í hvert skipti
sem við hittumst eru mér afar
kærar. Þessi hlýja og væntum-
þykja hvarf aldrei og fyrir það er
ég innilega þakklátur.
Saman rifjuðum við Bubbi
frændi oft upp þegar við fjöl-
skyldan bjuggum í Ameríku en
þá komu Anna og Bubbi og
heimsóttu okkur ásamt ömmu
Dúnu og afa Gotta. Þar áttum
við saman yndislega daga. Sér-
staklega fannst okkur Bubba
frænda gaman að rifja upp þeg-
ar við spiluðum golf saman ég,
hann og afi Gotti. Mikið vorum
við fjölskyldan glöð og stolt af
því að þau skyldu leggja á sig
það ferðalag sem þurfti til að
komast alla leið til okkar. Við
vorum líka svo lánsöm að í brúð-
kaupsferð okkar hjóna hittumst
við aftur í Ameríku og nutum
þess að vera með ykkur. Mér er
einnig mjög minnisstætt kvöld
eitt þegar ég sat hjá Önnu og
Bubba uppi í bústað og við
ræddum saman langt fram á
nótt. Um hvað var rætt var og
verður alltaf okkar á milli en þá
eins og svo oft áður kom í ljós
hversu góðan vin Bubbi frændi
hafði að geyma og þau hjón
bæði.
Bubbi frændi var vandaður og
einstaklega góður maður í alla
staði. Ég er þakklátur fyrir að
hafa fengið að eiga Bubba sem
frænda og mun ávallt geyma
þær fjölmörgu minningar sem
ég á um hann í mínu hjarta.
Elsku Anna mín, Sigrún og
Raggý, ég votta ykkur og fjöl-
skyldum ykkar mína dýpstu
samúð. Elsku amma Dúna, Siggi
og Stebbi, ykkur og ykkar fjöl-
skyldum votta ég einnig mína
samúð.
Þórður Ágústsson.
Það var fyrir tíu árum að ég
hringdi í Bubba frænda og
spurðist fyrir um sumarvinnu
hjá Aðalbjörgu. Hann tók vel í
það og nokkrum vikum síðar
fékk ég símtal og var boðin
vinna. Í verkuninni kynntist ég
ömmubræðrum mínum þeim
Sigga, Bubba og Stebba. Saman
reka þeir Aðalbjörgu sf. sem
samanstendur af fiskverkun og
tveimur bátum. Það var gott að
vinna með Bubba og hann var
góð fyrirmynd. Hann var dug-
legur, hress og alltaf í góðu
skapi. Hann undi sér vel niðri í
verkun og var þar daglega til
síðasta dags. Ég lærði margt af
honum, hann kenndi mér verkin
og hann kenndi mér að vinna.
Mér eru nýleg orð hans minn-
isstæð: „Gunnar, passaðu bara
að það sé nóg salt á hnakka-
stykkinu.“
Það var leitt að Bubbi skyldi
fara frá okkur svo snemma.
Hans verður sárt saknað. Ég
minnist samveru við hann með
þakklæti og sendi Önnu, Sig-
rúnu, Raggí, ömmu Dúnu, Sigga,
Stebba og fjölskyldum þeirra
samúðarkveðjur. Minningin um
góðan dreng lifir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Gunnar Dagur Darrason.
Við systur vorum svo lánsam-
ar að alast upp í sveit þar sem
mikið var um heimsóknir ætt-
ingja. Sú fjölskylda sem oft kom
á sumrin og einhver sérstakur
ævintýraljómi var í kringum var
Einarsfjölskyldan, stórfjöl-
skylda Bubba frænda. Einar
faðir Bubba var bróðir ömmu
okkar. Við sjáum það ljóslifandi
fyrir okkur þegar þau renndu í
hlað, stigu úr bílunum, allir
komu inn í bæ, fengu kaffi og
sagðar voru sögur. Við munum
eftir að hafa setið og hlustað.
Frásagnir af stóru sem smáu
urðu að ævintýrum. Sögur sem
breyttust í ævintýri, svo mikil
var frásagnargleðin. Þessum
heimsóknum og sögum fylgdi
mikil gleði, hressileiki og hlátur.
Það voru lausnir á öllu, sem var
dýrmætt veganesti í okkar upp-
eldi og okkur þykir vænt um í
dag.
Sem börn munum við eftir að
það var alltaf gleði tengd þessari
fjölskyldu. Þegar við stækkuð-
um og urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að passa dætur Bubba
og Önnu ýmist í Hörgslandskoti
í „tjaldinu“ eða í Skipasundi þá
mynduðust enn sterkari tengsl.
Lilja leigði um tíma herbergi á
neðri hæðinni í Skipasundi og þá
var samveran einnig mikil. Þeg-
ar við vorum að passa hlustuðum
við gjarnan á vínilplötur og
borðuðum besta rækjusalat sem
við höfðum nokkurn tímann
fengið. Einnig þótti okkur gam-
an að kíkja í verkunina, fá ferða-
sögur og sögur úr daglega lífinu.
Við þökkum dýrmætar minning-
ar sem við eigum sem vorum svo
lánsöm að verða samferða
Bubba, okkar uppáhaldsfrænda,
í þessari jarðvist.
Líttu á fólkið þitt ljúfa
og lífsglaða vini,
fjársjóð af minningum fögrum,
fögnuð andrár og daga.
(Ólafur Ragnarsson)
Við sendum Önnu, Sigrúnu
Lilju, Raggý og fjölskyldum
ásamt allri Einarsfjölskyldunni
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð og góða
engla að blessa þau.
Lilja og Jóhanna
Steingrímsd. frá
Hörgslandskoti.
Ein af hetjum hafsins, Guð-
bjartur Rafn Einarsson, er allur
eftir hetjulega baráttu við illvíg-
an sjúkdóm. Guðbjartur, eða
Bubbi eins og vinir hans og ætt-
ingjar kölluðu hann, átti þrjú
systkini, þau Guðrúnu (Dúnu),
Sigurð og Stefán, sem sýndu
mikla samheldni og sátu við hlið
bróður síns síðustu vikurnar
sem hann lifði. Bubbi fæddist á
Bráðræðisholtinu sem var
Mekka KR-inga á þeim tíma.
Þar voru Óli B og hans bræður,
Baldur Jónsson vallarstjóri á
Melavellinum og Þórólfur Beck,
aldir upp. Bubbi æfði með yngri
flokkum KR og varð Ísland-
meistari í 5. flokki. Hann var
dyggur stuðningsmaður KR alla
tíð.
Ungir fóru þeir bræður að róa
með föður sínum Einari Sigurðs-
syni, kenndum við Aðalbjörgina,
sem bar einkennisstafina RE 5.
Aðalaðstaða bátanna þá var
við gömlu verbúðarbryggjurnar,
þar lágu leiðir okkar Hólatorgs-
bræðra fyrst saman við þá Að-
albjargarbræður. Þar var bæði
skrautlegt og skemmtilegt sam-
félag, þar sem eftirminnilegir
útgerðarmenn og skipstjórar
voru í aðalhlutverki. Má þar
nefna Gvend prins, Jón Gassa,
Pétur á Jökli, Símon á Ásbjörg-
inni og fleiri. Ólafur Haukur
Símonarson skrifaði eftirminni-
lega bók „Fuglalíf á Framnes-
vegi“ sem fjallaði meðal annars
um þetta samfélag. Faðir okkar
var einn þessara útgerðarmanna
og gerði út svipaðan bát og Aðal-
björgina. Sá vinskapur sem þar
hófst við þá bræður hefur haldist
alla tíð síðan. Snemma tóku
bræðurnir Bubbi og Stebbi við
bátnum af föður sínum eða upp
úr 1970. Eftir að faðir okkar lést
1975 var okkur bræðrum að
sjálfsögðu boðið pláss á Aðal-
björginni. Fyrstur þáði það
Denni og réri með þeim bræðr-
um samtals fjórar vertíðir og
Gummi kom eilítið síðar. Þeir
voru ungir og lítt reyndir þegar
þeir hófu að róa með þeim
bræðrum. Þeir nutu góðrar leið-
sagnar Bubba en hann var ein-
staklega laginn við öll veiðarfæri
og sérstaklega þægilegur að
vinna með. Það var aldrei hávaði
eða læti, heldur prúðmennska og
þægilegheit. Oddur réri með
þeim bræðrum síðar.
Bubbi kastaði dragnótinni
öðruvísi en flestir aðrir skip-
stjórar, hann skveraði drag-
nótina í bakborða sem gerði það
að verkum að það var eftirsókn-
arvert að vera á bleyðu með hon-
um fyrir þá sem skveruðu í
stjórnborða, en þá skvera menn
hver frá öðrum, það gerði alla
samvinnu auðveldari. Við bræð-
ur nutum góðs af eftir að við vor-
um orðnir skipstjórar og vorum
á sömu bleyðu og Bubbi. Á
seinni árum áttum við margar
góðar stundir á þorrablótum í
KR, á KR-leikjum, að ógleymd-
um öllum stundunum á Kaffi-
vagninum og á kaffistofunni í
fiskverkun Aðalbjargar. Við
Hólatorgsbræður viljum þakka
allar þær ótal gleðistundir sem
við höfum átt með Bubba. Anna,
Sigrún, Ragnhildur og fjölskyld-
an öll, ykkar missir er mikill og
megi Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Hólatorgsbræður,
Jóhannes (Jói), Bjarni,
Oddur, Friðrik (Denni)
og Guðmundur
(Gummi).
Þá er hann Bubbi genginn á
vit feðra sinna eftir harða bar-
áttu. Ég veit að það verður vel
tekið á móti honum. Bubbi var
sterkur persónuleiki. Í honum
voru skemmtilegar andstæður.
Hann gat verið ákveðinn, gaf
ekkert eftir, en síðan mjúkur,
svo óendanlega mjúkur og gef-
andi. Í eðli sínu var hann mikill
skipstjóri, sem reyndar varð
stór hluti af hans ævistarfi. En
skipstjórinn var bara notaður
þar sem það átti við. Hin hliðin
var fjölskyldumaðurinn sem um-
vafði fólkið sitt sinnti og aðstoð-
aði á alla lund. Samband þeirra
hjóna Önnu og Bubba var ein-
stakt. Missir fjölskyldunnar er
mikill, einkum þó barna-
barnanna sem sjá á eftir afanum
sem alltaf hafði tíma fyrir þau.
Bubbi er nefnilega viðmiðið um
hvernig góðir afar eiga að vera.
Það eru ekki margir sem ég hef
kynnst sem eru jarðbundnari en
Bubbi virtist vera. En hann var
með öflugt sjötta skilningarvit
sem á örugglega stóran þátt í
farsæld hans sem skipstjóra og
því að hann sigldi alltaf skipi
sínu heilu heim. Hann gerði ekki
mikið úr þessu, þetta bara var
þarna og honum svo eiginlegt.
Við Bubbi eru búnir að þekkjast
í fjörutíu ár og höfum gert sitt-
hvað saman. Á undanförnum ár-
um hefur það þó mest verið golf-
ið. Bubbi fór auðvitað allt of
seint að sinna golfinu en naut
þess virkilega. Ábyrgð hans á
eigin fyrirtæki og því sem hon-
um var kærast var eðlilega í
fyrsta sæti. En þegar hann byrj-
aði í golfinu tók hann það líka af
festu, hann ætlaði að ná árangri
þar eins og í öðru sem hann tók
sér fyrir hendur í lífinu. Hann
var mikill keppnismaður og vildi
hvergi vera meðalmaður. Mér er
mjög minnisstætt augnablikið
þegar hann sigraði okkur spila-
félagana í fyrsta sinn á átjándu
holu á Hellu. Hann lét okkur líka
heyra það að þetta væri bara
byrjunin. Fyrir skömmu sagði
hann að það væri sérstök áskor-
un fyrir sig að komast aftur á
sjöunda teig á Kiðjabergi og
hann stefndi markvisst á það.
Hann náði því ekki núna en hans
verður minnst þar.
Ég sendi Önnu, dætrunum og
allri fjölskyldunni innilegustu
samúðarkveðjur frá okkur Þór-
eyju. Þeirra er missirinn mikill
en styrkur þeirra og huggun
liggur í öllu því góða sem hann
skilur eftir sig.
Baldur og Þórey.
Ég minnist Guðbjarts vinar
míns með gleði í hjarta. Gleði yf-
ir að hafa kynnst slíkum öðlingi
sem hann var. Guðbjartur eða
Bubbi eins og hann var kallaður
var alinn upp í vesturbænum í
Reykjavík og þá aðallega við sjó-
inn sem varð starfsvettvangur
hans. Skipstjóraferill, útgerð og
síðar verkun á fiski varð ævi-
starf sem hann skilaði með
sóma. Með bræðrum sínum þeim
Sigurði og Stefáni rak hann við
góðan orðstír félagið Aðalbjörgu
og fengu þeir meðal annars um-
hverfisverðlaun LÍÚ fyrir góðan
umbúnað sinna fyrirtækja. Yfir-
leitt er talað um Aðalbjargar-
bræður sem einingu og er þeim
Sigurði og Stefáni mikill missir
að sjá eftir bróður sínum eftir
farsælt samstarf. Eftir situr
minningin um góðan dreng sem
var gegnheill í því sem hann tók
að sér. Gleðin skein er komið var
í verkunina og Bubbi var helst
með tvo fiska á lofti enda hörku-
duglegur til vinnu. En hann
kunni líka að njóta lífsins með
konunni sinni henni Önnu og
voru þær ófáar ferðirnar sem við
fengum að njóta samvista við
þau og fyrir þær stundir vil ég
þakka. Gleðin geislaði af þeim
hjónum.
Eftir að Bubbi veiktist lét
hann það ekki aftra sér við að
koma til vinnu og sátum við oft
lengi saman, kíktum í neftóbaks-
hornið sem við kölluðum oftast
sameignina og skiptumst á frétt-
um. Hann var ráðagóður og lá
ekkert á skoðunum sínum ef eft-
ir þeim var leitað.
Bubbi var mikill KR-ingur og
hafði spilað fótbolta með félag-
inu á sínum yngri árum og oft
spunnust miklar umræður um
gengi liðsins og síðustu leiki.
Stoltur þegar þeir lyftu Íslands-
meistarabikarnum eftir allt of
langa bið, nú var komið að sig-
urgöngu og með henni yrði
fylgst. En stoltastur var hann af
fjölskyldu sinni, dætrunum og
barnabörnunum, ekkert var of
gott sem að þeim sneri, sem nú
mega sjá á eftir ástríkum og frá-
bærum föður og afa.
Bubbi var sterk grein á lífsins
tré og minning hans lifir. Elsku
Anna og fjölskylda, missir ykkar
er stór og mikil eftirsjá að
gengnum góðum félaga.
Við vottum ykkur innilega
samúð.
Ólafur og Sigrún.
Það var í mars 1973 að und-
irritaður fór á sína fyrstu neta-
vertíð, á mótorbátnum Aðal-
björgu RE5 sem gerður var út
frá Reykjavík. Skipstjóri um
borð var Einar Sigurðsson og
hafði sér við hlið syni sína Guð-
bjart og Stefán Einarssyni. Það
er ekki fyrr en núna við andlát
Guðbjarts, sem upp fyrir mér
rennur raunveruleg merking á
nafni hans. Guðbjartur hlýtur að
vera sá maður, sem birtu stafar
af. Það er akkúrat þannig sem
ég minnist hans, með bros á vör
eins og sól í heiði. Það getur ekki
hafa verið skemmtilegt að hafa
með sér óreyndan uppreisnar-
gjarnan 17 ára ungling á dekk-
inu. En Guðbjartur tók mig
strax að sér og kenndi mér hand-
tökin með bros á vör. Þannig er
minning mín um hann, alltaf
brosandi kátur og glaður. Neta-
vertíðirnar áttu eftir að verða
nokkrar í viðbót fram til ársins
1977, og aftur vorum við saman
til sjós árið 1995 er ég var á milli
starfa. Útgerðin hafði stækkað
og samanstóð nú af tveimur 60
tonna stálbátum, auk fiskverk-
unar í Örfirisey. Guðbjartur var
ekki skipstjóri sem þurfti að
gefa ógnandi fyrirskipanir, hjá
honum gekk allt starfið á dekk-
inu eins og vel smurð vél þar
sem hann ljúflega bað menn að
gera eitt og annað fyrir sig. En
Guðbjartur bað ekki menn bara
að gera eitt og annað fyrir sig,
heldur var hann hamhleypa til
verka þegar svo bar undir. Mér
er minnisstætt eitt atvik er við
höfðum rifið illa allar þær snur-
voðir sem við höfðum tiltækar,
og illa gekk að bæta. Vindur þá
Guðbjartur sér út úr stýrishús-
inu á klossunum, þrífur nálina af
okkur byrjar að bæta af jötun-
móð og klárar verkið einn og
óstuddur á mettíma. Nokkrum
andartökum seinna birtist Gu-
bjartur brosandi í stýrishús-
glugganum, og segir eins og
ekkert hafi ískorist: „Láta fara
strákar – láta fara strákar.“
Fyrir mínum hugskotssjónum
horfir Guðbjartur nú brosandi út
um stýrishúsgluggann í hinsta
sinn, og kallar á kajann fyrir
neðan Kaffivagninn: „Sleppa
strákar – sleppa.“
Björt er minning þín Gubjart-
ur Rafn Einarsson.
Árni Jónsson Sigurðsson.
Að eiga góða og yndislega
tengdafjölskyldu er ekki sjálf-
gefið. Ég tel mig vera eina af
þeim heppnu með mína yndis-
legu tengdafjölskyldu. Alveg frá
því ég kom inn í fjölskylduna
fyrir rúmum 20 árum hefur mér
alltaf verið tekið opnum örmum
með ást og alúð.
Elsku tengdapabbi, þú varst
mikið vandaður maður sem var
gaman að vera innan um, ein-
staklega duglegur, hjálpsamur,
góðhjartaður og mikill afi sem
öll barnabörnin hændust að. Já
lífið getur verið óútreiknanlegt
og það er svo sárt að þurfa að
kveðja þig svona fljótt, en minn-
ingarnar eru margar og ynd-
islegar sem við fjölskyldan
geymum í hjarta okkar og þökk-
um fyrir. Á góðviðrisdögum á
sumrin þótti okkur fjölskyldunni
ofboðslega gaman þegar við fór-
um í bíltúr með ykkur tengda-
mömmu austur fyrir fjall að
kíkja á hestana í Súluholtinu,
brauð varð að vera með í för og
ekki skemmdi það fyrir ef folald
var komið. Mér er svo kær Flór-
ídaferðin sem við fórum öll sam-
an árið 2005, við gerðum svo
Sigurður Hafsteinn
Björnsson
✝ Sigurður Haf-steinn Björns-
son fæddist í
Reykjavík 23. júní
1942. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi 13. apríl
2012.
Útför Sigurðar
Hafsteins fór fram
frá Seltjarnar-
neskirkju 24. apríl
2012.
margt skemmtilegt,
mikið hlegið og
góður matur borð-
aður, það eru
margar dásamlegar
minningar úr þeirri
ferð.
Ég er svo þakk-
lát fyrir það að þið
tengdamamma og
Davíð skylduð
koma í heimsókn til
okkar upp í bústað
um páskana sem reyndist síð-
asta stundin okkar fjölskyldunn-
ar með þér. Já elsku tengda-
pabbi, þér þótti nú ekki
leiðinlegt að koma með okkur
eða í heimsókn upp í Tungur í
bústaðinn og að sama skapi
þótti okkur ofboðslega gaman að
fá ykkur, hvort sem það var
þegar við fórum í Tungnarétt-
irnar eða bara í heimsókn. Í
einni ferðinni upp í bústað fengu
hestarnir að koma með, sem
okkur þótti nú ekki leiðinlegt,
þú í essinu þínu að leyfa afas-
telpunum þínum að fara á bak
og allir svo glaðir. Ævintýrið
daginn eftir, að leita að hest-
unum, endaði sem betur fer vel.
Takk fyrir allar dásamlegu
stundirnar elsku tengdapabbi,
ég hefði svo sannarlega viljað að
þær hefðu orðið fleiri. Nikítu
þína langar að segja að hún
saknar þín ofboðslega mikið,
„elsku kaffi-afi“.
Það er stormur og frelsi í faxins
hvin,
sem fellir af brjóstinu dægursins ok.
Jörðin, hún hlakkar af hófadyn.
Sem hverfandi sorg er jóreyksins
fok.
Lognmóðan verður að fallandi fljóti;
allt flýr að baki í hrapandi róti.
Hvert spor er sem flug gegnum foss
eða rok,
sem slær funa í hjartað og neista úr
grjóti.
(Einar Benediktsson)
Guð geymi þig.
Þín tengdadóttir,
Berglind Viðarsdóttir
(Begga).
Að skrifa minningagrein
Ekkert gjald er tekið fyrir birtingu minningagreina.
Þær eru einnig birtar á www.mbl.is/minningar.
Skilafrestur minningagreina er á hádegi tveimur virkum
dögum fyrir útfarardag, en á föstudegi vegna greina til
birtingar á mánudag og þriðjudag.
Fjöldi greina í blaðinu á útfarardag ræðst af stærð blaðsins
hverju sinni en leitast er við að birta allar greinar svo fljótt
sem auðið er. Hámarkslengd minningagreina er 3.000
tölvuslög með bilum. Lengri greinar eru vistaðar á vefnum,
þar sem þær eru öllum opnar.